Brave Bold Belle (ft. Liam Payne) {DUTCH}

Hoofdstuk 6 ~ Leugens

Het is triest als je vriendje je zoent maar je niks voelt. Het is triest als je wilt dat hij je laat gaan. Het is triest dat je je leeg en goedkoop voelt als hij je zoent. Het is hartverscheurend als je weet dat het niet eens echt is, dat die zoen een leugen is, net zoals alles er omheen.

Het is vervelend als hij zo dronken is dat hij nauwelijks kan staan of iets zinnigs kan zeggen en hij je rondsleurt op een feestje, je laten zien alsof je een troffee bent die hij net heeft gewonnen. "Hey, dit is mijn lekkere vriendin!" "Hey, kijk eens naar mijn vriendin!" "Hey, ze is van mij!" hij gebruikt nooit mijn naam en behandet me als een bezit. Ik voel me mijzelf niet door al dit gedoe en ik schaam me rot. Ik wil naar huis en uren onder de douche gaan staan, proberen om dit allemaal te vergeten.

Hij is zo dronken dat hij al naar huis moet voordat het feest is afgelopen. Andrew ziet hem om mijn nek hangen terwijl hij probeert om op zijn benen te blijven staan, maar het lukt hem nauwelijks.

"Tijd om naar huis te gaan Payne," zegt Andrew tegen Liam, pakt zijn andere arm en hangt doe over zijn eigen schouder. "Je bent stomdronken," voegt hij toe en ik ben het er mee eens. Liam praat niet eens, hij mompelt alleen maar.

"Het gaat primaaaaaaa," zegt Liam onduidelijk en ik weet niet eens zeker of hij dat wel zei.

"Wat?" vraagt Andrew en ik weet dat hij niks heeft begrepen van wat Liam net zei. "Maakt niet uit, jij gaat naar huis." Daarna kijkt de man me verontschuldigend aan. Hij heeft de hele avond gedronken maar alsnog ziet hij er nuchter uit. Of in ieder geval, hij ziet eruit alsof hij weet wat hij doet. "Hij gaat jou niet naar huis brengen, dat is duidelijk. Wil je een taxi bellen ofzo?" vraagt hij me en ik zucht.

Ik ben hier in m'n eentje gekomen, het verrast me niet dat Liam me ook niet thuis zal brengen. Hij is zo onverantwoordelijk waardoor hij zo dronken wordt dat hij zijn vriendin compleet vergeet.

"Ik red me wel. Laten we eerst zorgen dat hij thuiskomt," zeg ik en ik realiseer me te laat dat ik degene moet zijn die Liam naar huis brengt en voor hem zorgt. Dat is wat vriendinnetjes doen, toch? Maar ik weet niet eens waar hij woont.

Maar Andrew merkt het niet eens op en misschien komt dat door de alcohol die door zijn lijf stroomt. Ik blijf hem helpen om Liam naar buiten te krijgen waar papparazzi nog steeds staat te wachten – maak je een grapje? We zijn al uren hier! – en we hem in de taxi zetten die we voor hem hadden gebeld. Andrew geeft de chauffeur het adres en daarna kijkt hij mij aan en ik weet wat hij denkt, dus zonder iets te zeggen stap ik in.

"Ik zal je bellen als hij thuis is, geen zorgen," zeg ik tegen Andrew vanaf de achterbank van de taxi en hij knikt.

En dan vertrekken we weer, naar Liams huis en ik heb geen idee hoe ik hem naar binnen ga krijgen. Hij is nauwelijks wakker en ik zucht want hij ligt op mijn schoot. Ik leg mijn hand op zijn voorhoofd want ik weet niet wat ik anders moet doen. Liam zucht en verteld me dat hij het gebaar waardeert. Terwijl de chauffeur keuring zijn werk blijft doen, speel ik een beetje met Liam's haar maar raak het nauwelijks aan. Liam zucht en beweegt zodat hij comfortabeler ligt. Ik hoop dat hij niet in slaap valt. Zijn haar is zo zacht dat het me verrast en ik merk bijna niet dat mijn woede langzaam een klein beetje wegzakt. Een heel klein beetje. De chauffeur stopt en zegt dat we er zijn, maar zodra ik naar Liam kijk zie ik dat hij toch in slaap is gevallen en ik word weer kwaad. Dit was geen deel van het contract!

Ik bedank de chauffeur en betaal hem met Liam's geld want het is zijn schuld. Daarna maak ik hem wakker – tenminste, ik probeer het – en sleep hem naar het gebouw. Als we eenmaal door de deuren zijn, met Liam die letterlijk om mijn nek hangt, komt de huisbewaarder naar me toe gesneld om me te helpen.