Brave Bold Belle (ft. Liam Payne) {DUTCH}

Hoofdstuk 7 ~ Cadeautje

Het weekend gaat daarna vrij snel. Ik krijg geen telefoontje van Liam of een sms dat ik hem onder ogen moet komen. Ik ben helemaal alleen en dat is heelijk. Ookal betrap ik mezelf er soms op dat ik toch even mijn telefoon check om te kijken of hij me op z'n minst heeft bedankt voor wat ik heb gedaan. Ik heb ghem thuisgebracht, heb ervoor gezorgd dat hij nog leeft en hij heeft nog geen mogelijkheid gehad om zijn vriendin te vertellen dat hij het heeft overleefd en niet is gestikt in zijn eigen kots.

Ik maak me geen zorgen om hem als een vriend of omdat het mijn 'taak' is, maar omdat ik van nature verantwoordelijk ben. Ik ben een basisschoollerares, verantwoordelijk zijn voor kinderen is wat ik doe, het is heel gewoon voor me en dus is het helemaal niet raar dat ik me zorgen maak om Liam. Ik zie hem, op een bepaalde manier, als mijn verantwoordelijkheid. Als hij doodgaat door vergiftiging ben ik vrij, dat wel, maar het zu ook mijn vaders kansen verpesten om het nu eindelijk echt te gaan maken, om na al die jaren eindelijk weer met beide benen op de grond te staan. Ik heb de deal geaccepteerd dus ik moet me volwassen gedragen en gewoon doorgaan, en zorgen voor kinderen is niet zo moeilijk.

Maargoed, als ik eenmaal op school ben denk ik helemaal niet meer aan Liam. Ik zet al mijn gedachten waar hij in voor komt in mijn achterhoofd en focus op mijn werk. Ik ben de lerares van groep 3 van een kleine, leuke school. Het is niet de beste in Londen, maar ik vind het wel wat hebben. Mijn klas is niet heel groot, slechts 23 kinderen en het grootste deel van de tijd gedragen ze zich allemaal goed. Natuurlijk blijven het kinderen en vinden ze het veel leuker om te spelen waardoor het niet altijd even makkelijk is om ze te laten focussen op hun schoolwerk, maar ik doe mijn best. Van alle leraren op deze school ben ik altijd degene met de minste problemen. Ik weet niet of ik gewoon geluk heb met de kinderen of of dat komt door mijn harde werk. Ik vind het fijn om te denken dat het een combinatie van beide is.

Normaal gesproken zorg ik zelf nooit voor problemen. Ik breng nooit drama van mijn eigen leven mee naar school en dat is niet omdat mijn leventje zo prefect is. Ik heb een hoop problemen met papa en onze financiele problemen maar als ik op school ben, ben ik voor 100% gefocust en iedereen weet dat. Mijn vader zal me nooit bellen tenzij het echt een noodgeval is, en ik heb geen vrienden of kennissen die me zullen bellen tijdens werk. Dat, natuurlijk, tot ik een contract tekende waardoor ik de vriendin werd van een arrogante popster.

Oh hemeltje.

Dus ik schrik me rot als ik tijdens de les mijn telefoon in mijn zak voel trillen. De kinderen kijken er ook van op en sommige kijken me met bange gezichtjes aan. Als je lerares tijdens de les ineens van iets schrikt maar je weet niet wat het is, en je bent zeven of acht jaar oud, dan wordt je bang. Ik lach naar ze en probeer ze gerust te stellen dar er niks aan de hand is en dat ze verder moeten gaan met werken, maar mijn telefoon trilt nog steeds in mijn zak. Het lukt me om hem eruit te krijgen zonder dat de kinderen het merken en kijk raar op als ik zie dat het Liam's naam is op het schermpje.

Wat de...?

Ik neem niet op want waar hij dan ook voor belt, het kan niet belangrijk zijn. Hij zou me echt niet bellen bij een noodgeval en als hij betrokken zou zijn bij een ongeluk zouden ze eerst zijn familie bellen. Ik weet dat mijn nummer is opgeslagen als 'Girlfriend Chick', maar er 'Mama' en 'Papa' zullen er ook nog wel tussenstaan.

Ik stop het mobieltje weer in mijn zak en ga verder met de les. Dit gaat de hele dag zo door, want ja, Liam blijft bellen. Ik begin me toch zorgen te maken maar hij heeft me nog niet gesmst. Als hij echt zou willen dat ik opneem zou hij wel een sms sturen toch? Ik ben me zorgen aan het maken voor niks.

Toch ga ik in de pauze naar de parkeerplaats in plaats van de lerarenkamer. Ik weet niet waarom Liam me maar blijft bellen maar ik wil niet dat iemand me hoort praten of dat ze erachter komen dat ik een vriend heb, ookal is het nep. De meeste leraren hier zijn vrij oud –ik ben de jongste lerares van de school– dus ze houden hier geen roddels bij en de leerlingen zijn allemaal jong, dus zij weten ook niet dat ik iets heb met een internationale rockster. Ik zou me meer zorgen maken als ik een lerares zou zijn op een middelbare school.