Brave Bold Belle (ft. Liam Payne) {DUTCH}

Hoofdstuk 12 ~ Plicht van een Vriendin

Ariel is echt gewelsig. Ze is erg getalenteerd, enorm beleefd en ondanks dat ze nooit echt professionele training heeft gehad heeft ze opmerkelijk veel controle over haar stem. Ze vertelde dat haar moeder haar het een en ander heeft geleerd toen ze klein was maar sinds toen heeft ze geen coach gehad. Ik vind niet dat ze er een nodig heeft, maar om het meeste uit haar talent te kunnen halen heeft papa toch besloten haar er een te geven. Ik ben er de hele middag bij geweest, om te kijken hoe ze oefent en alles doet wat haar gevraagd wordt. Ze is heel erg ijverig en werkt hard waardoor ze enorm veel vooruitgang kunnen maken in een middag. Het is echt bijzonder en ik kan niet wachten tot haar album uitkomt. Papa is erg serieus en betrokken dus ik heb hoop deze keer, ik denk echt dat hij deze keer iets geweldigs gaat pruduceren want ik geloof niet dat Ariel een nummer slecht kan maken. Plus, ik heb naar een van haar liedjes geluisterd -want die waren ze aan het oefenen- en het was heel erg mooi. Hart verwarmend, natuurlijk, eerlijk maar ook gevoelig en met een onschuldig gevoel dat het verfrissend maakt.

Ze is niet alleen getalenteerd, maar ook heel erg lief. Haar verlegenheid maakt haar schattig en als ik haar zie blozen wil ik haar een knuffel geven en haar beloven dat ik haar zal beschermen. Ik vraag me af of Harry dat ook voelt, want hij kijkt naar haar alsof ze het enige meisje op aarde is, zijn lach is altijd aanwezig en zijn ogen stralen toewijding uit. Ik ben niet een persoon die een relatie wil of verliefd wil zijn, al die dingen zijn irrelevant voor me omdat ik serieuzere problemen heb om op te lossen, maar als ik naar hun twee kijk word ik wel een beetje jaloers.

Omdat ik de hele middag heb doorgebracht met Ariel, Harry en papa, ben ik in een goede bui, dus zodra ik thuis kom, zonder papa want die had nog een vergadering, heb ik nog steeds een lach op mijn gezicht en kan ik niet wachten om het eindresultaat van Ariel en papa's harde werk te horen. Ik kijk er zelfs naar uit om haar weer te zien. Ze is zo aardig en schattig, plus, het leek alsof pap zich meer op zijn gemakt voelde door mijn aanwezigheid, ook al denk ik niet dat ze mij echt nodig hebben. Ariel zal aan papa wennen en dan kunnen ze perfect samenwerken.

Maar niks duurt voor eeuwig en dus moet mijn goede bui weer verpest worden. Ik moet weer een telefoontje van de realiteit krijgen om me te herinneren aan de slechte keuzes die ik tot nu toe heb gemaakt.

Ja, ik bedoel Liam.

Het is zo makkelijk om te vergeten dat ik dit doe aangezien het nog best nieuw is voor me en omdat ik het niet graag doe probeer ik het altijd even te vergeten, maar helaas kan ik de realiteit niet voor te lang ontsnappen.

"Hallo daar!" zegt een vrolijke stem aan de andere kant van de lijn.

"Wat?" antwoord ik omdat ik al chagrijnig word van het zien van zijn naam op mijn scherm.

"En dan zeg je dat ik de onbeleefde persoon ben van ons twee. Is dat hoe je tegen je vriendje praat die je al de hele dag moet missen?" Ik kan de sarcasme van zijn stem horen en dat maakt me boos, maar het is nog erger omdat ik weet dat hij gelijk heeft. Ik ben deze keer de onbeleefde persoon, hij heeft nog niks fout gedaan waardoor ik zo zou moeten reageren.

"Sorry," zeg ik en schaam me voor de manier waarop ik reageerde. Ik ben beter dan dit, ik kan mezelf onder controle houden. Tenzij hij iets doet, heb ik geen reden om boos te zijn. "En wat brengt mij het genoegen van jou telefoontje?"

Vuur moet je met vuur bestrijden.

"Oh, is jou missen geen goede reden om te bellen?" Ik adem diep in om me wat moed te geven om met hem om te gaan nu.

"Oh, dom van me om te denken dat je een andere reden had. Ik heb jou ook gemist, lief vriendje." Het is vreselijk hoe nep dat klinkt, maar dat is nou juist de bedoeling.