Ang gago kong beastfriend

Chapter 50.

CHAPTER 50.

"I thought you're dead?" 'Yan lang yung salitang lumabas sa bibig 'ko. Sa dami ng tanong 'ko sakanya, hindi ko magawang itanong lahat. Damn it. I'm so confused right now!

"Muntik lang. 'Di mo ba ako namiss? Ha? Ex boyfriend?" Tumaas ang kilay ni Olivia sa akin.

"Huh? Eh sino 'yung nasa puntod? Bakit.. Bakit may lapida 'ka?" Nagtatakang tanong 'ko.

Kumunot ang noo ni Olivia at tinignan ang Mama niya, "Ma for real? Nilagyan niyo?"

"Pinalabas 'ko lang iyon sa mga Paredes. Mahirap na. Baka aswangin ka ulit ni Oliva. I mean, kayo ni Charity." Matigas na sabi ni Tita.

"At bakit ka andito? I thought you're at Nueva Ecija for good?" Bumaling naman si Via kay Charity.

"Pumunta ako dito for work.. I'm currently working as a clerk on Anton's... Company." Nakatitig padin kami ni Charity sa isa't isa. Fuck. Ang laking sampal sakin ng pangseseduce 'ko kay Charity. Tangina. Ang gago 'ko talaga.

"Hoy, Anton. Hindi mo ba kinakalantari 'tong kambal 'ko?" Taas kilay na pumamewang si Olivia kay Charity, "Ay. Oonga pala. Wala na akong karapatan kay Anton."

Nagpakita si Coleen at halatang halata na gulat siya na andito ako. And Olivia beside me.

"Ha, shit." Umiling-iling lang si Coleen.

"T-teka, Olivia. H-hindi 'ko maintindihan... B-bakit? Coleen told me na patay kana. And so as Charity. B-bakit? I mean, yeah, tinanggap ko na iyon. Pero... Fuck." nasapo 'ko ang noo 'ko. Seryoso. Nahihilo na ako sa kakaisip.

"My dear, kawawa ka naman.." She pouted. "Tara sa kwarto? Ikkwento 'ko."

Nagkatinginan kami muli ni Charity pero nagiwas siya ng tingin sa akin. Pagakyat sa kwarto ni Olivia ay agad siyang naghubad.

"Namiss mo ako?" Tinabihan niya ako sa kama niya habang wala siyang saplot. Fuck. This feeling! Gantong ganto 'yung nararamdaman 'ko noon kay Olivia!

"Sobra, babygirl. Sobra." I hugged her tight. Ito talaga ang Olivia 'ko. No doubts. I can finally feel that certain feeling i was looking for na hindi ko naramdaman kay Charity.

Humiwalay si Olivia sa yakap 'ko and kissed me torridly. The same good kisser Olivia is kissing me right now. Sinulyapan 'ko ang dibdib niyang hubad. The mole is present and her pink nipples.

"I love you, Anton.. I'm sorry for what I did years ago. We never had a formal—"

"Shhh," i kissed her lips to shut her up. "Napatawad na kita, Olivia. Naging kayo ba nung Gino mo?"

"I was hospitalized when we came back to Manila. Sa tingin mo ba uunahin 'ko pa landi 'ko?" Inirapan niya ako. Nagbihis siya sa harapan 'ko at wala akong ibang ginawa kundi tumitig sa perpekto niyang katawan.

"Sabi 'ko nga." I chuckled. "Ikwento mo na. Ano nangyari?"

She sighed. Umupo siya sa tabi 'ko habang nakacuddle position kami, "Anton alam mo 'bang durog na durog ako nung panahong 'yon? Grabe. Kung alam mo lang. I attempted to kill myself thrice. Thrice, baby. Nung naglaslas ako, unfortunately madami akong kablood type kaya naagapan ako. I almost lost my sanity nung kumalat na patay ka na daw. Nagbago ako, Anton. I changed myself for the better. Sabi 'ko pa non, your watching me in heaven. Pero hindi 'ko nakayanan magpretend na matatag ako. I drank medicines, Anton. Naoverdose ako, nacomma ako for months. Dinala nila ako sa Dubai for fast recovery. 'Don ko nalaman ang lahat.. I was stolen by the Paredes, Anton." Hanggang ngayon apektado padin siya. Pinahid niya ang luha niya.

"I.. Was very destroyed that time. Nagloko ako sa unang university na pinasukan 'ko. I drank alot of beers. I hit cigarette... I tried smoking weeds.. But that was before, baby. Tanggap mo padin ba ako?" Tiningala niya ako and she pouted.

"Sigurado ka talagang magkakabalikan tayo, ha?" I chuckled.

"Psh, oo naman." She pouted. "So yeah... Inamin nila sa akin na ayun nga, there's this Charity na matagal ng tinatago sakin. Charity is from Nueva Ecija talaga. 'Yun yung dahilan kung bakit madalas mag out of town si Mommy, at palaging mas gusto ni Ate Olive at Kuya Oliver na nasa nueva ecija sila kasi.. Si Charity nga andun. At si Lola lang ang nagpalaki sakanya. Ang alam ni Mama, si Charity lang 'yung tinatago sakanya. 'Yun pala, ako din. Never did i expect na yung kaagaw 'ko sa boyfriend 'ko, happened to be my sister. That time 'yun na 'yung time na nagbigti ako. Hindi 'ko kinaya 'yung mga rebelasyon, Anton. It felt surreal. Wish 'ko nga noon sana bangungot lang iyon at hindi na magising.." Muli siyang naiyak.

I get it. Tita Oliva stole Charity and Olivia from the Dimaandal's. Akala ng Mama ni Coleen ay si Charity lang ang anak niya.. She gave birth in caesarian mode kaya wala siyang ideya na kambal ang anak niya. Plus ni isang beses daw ay hindi nagpacheck up si Tita dahil sobrang hirap lang nila noon. Olivia also explained that Coleen is only a year younger at nag-accelerate lang kaya parehas silang 4th year highschool that time.

Mindfuck. Wala akong masabi. What happened 7 years ago was... Mindblowing. It was surreal.

"I'm sorry Via kung wala ako sa tabi mo during those days. I couldn't imagine you being a mess, baby. Sorry.. Sorry for all the pain we caused you that provoked you to end your life. But now I'm here, baby." I cupped her cheeks. Naluluha padin siya hanggang ngayon, "Let's erase our miserable past and create a happy ones. Shall we?"

Tumango tango siya at niyakap ako ng mahigpit. The same, old, fragile Olivia. Iyakin padin siya at malambot ang puso 'ko. Sobrang nasasaktan ako sakanya sa pinagdaanan niya nung wala ako sa tabi niya.

"I hate the Paredes.. I despise them. Binuhay nila ako sa kasinungalingan. Yung lalaking naging dahilan kung bakit ako ganto ka-suicidal.. Fuck. Anton. Akala ko siya talaga 'yung ama 'ko.. Tangina lang talaga. My whole life was a lie." Mariin at seryosong sabi niya.

"Wag ganyan, Olivia. They treated you well. They treated you like you have the same blood with them. Minahal ka nila ng totoo, Olivia. Kahit di mo sila talaga kadugo, atleast.. Minahal ka nila." Inayos 'ko ang buhok niyang nagulo dahil sa kakasabunot niya sa sarili niya.

"I-ikaw?" Nagpahid siya ng luha, "P-paanong buhay ka? Ang sabi noon diba wala ng lunas and stage 4 na?" She asked.

"Well. I must say that the doctor was stupid. I was sent to London for a chance of recovery. Pero pagdating namin 'don, kaunting cancer cells palang ang visible. My leukemia was just starting at agad na nagpakita ang mga symptoms." I smiled at her. What happened between us was a Miracle. Imagine, sa lahat ng sakit na dinanas namin, ito kami ngayon, magkasama at nagmamahalan padin.

I never thought gradeschool couples could end up together. Really. Sobrang rare lang na since 7 years old kami ay kilala na namin ang isa't isa, at ngayon.. Kami padin.

Pero may kailangan pa akong ayusin.. Charity fell inlove with me. I do LIKE her but that's only because I thought she was my Olivia. Pero totoo nga ang kasabihan na mapaglaro ang tadhana.

Tadhana played with Me and Charity. She lost. Kasi kahit kailan, kahit anong mangyari, walang makakanakaw ng puso at atensyon 'ko. Kay Maria Anna Olivia Dimaandal lang. Wala ng iba.

"By.. May kasalanan ako." Fuck. Kinakabahan ako. Please don't lead this to break up, Lord. Please. I beg you.

"Pinapakaba mo naman ako.. A-ano 'yon?" Napahawak siya sa dibdib niya.

"Charity and I.. We have a thing. At yung boquet kanina.. It was supposedly for her."

Pain was evident on her eyes. Napapikit siya ng matagal at may luhang kumawala 'doon. "Akala ko hindi na ako masasaktan ulit." She bit her lip and sighed deeply. "Nakakapagod na masaktan."

I hugged her tight pero wala siyang iginanti. Lord, I'll fix this. Just please.. Give Olivia the strength she needs right now.

"Ang sakit mo padin mahalin.. Ang sakit, ang gago 'kong beastfriend..." Fuck. She's crying uncontrollably!