Wonderland Magical Academy: Touch of Fire (Cloak PopFiction)

Chapter 29: Surprise Visit

XYRA

Friday. Huling araw na ng Magical Festival. Naka-blue dress ako na above-the-knee at naka-blue na doll shoes. Wala kaming sasalihang game ngayon. Maglilibot lang kami sa mga booths. Nang makalabas ako sa dorm, nakita ko agad si Clauss na nakasandal sa pader habang nakahalukipkip. Tila hinihintay talaga ako. Ngumiti ako sa kanya at lumapit.

"Kanina ka pa?" tanong ko. Umiling siya at ngumiti. Para siyang bagong gising dahil medyo magulo ang buhok niya pero ang gwapo pa rin niya. Nakabukas pa ang unang dalawang butones ng polo niya na parang nang-aakit ang dating. He's wearing a white polo, black pants and shoes.

"Satisfied?" nang-iinis niyang tanong sa 'kin. Iniiwas ko ang paningin sa kanya. Sinusuri ko na pala siya ng tingin mula ulo hanggang paa. Namula ang mukha ko at dahil sa kahihiyan ay mabilis akong naglakad palayo sa kanya. Mahina siyang natawa sa reaksiyon ko pero humabol siya para sumabay sa 'kin at hinawakan ako sa kamay.

"Siguro kailangan kong magbigay ng picture ko sa 'yo," natatawang sabi niya. Inirapan ko siya. Sobrang obssessed na ba ako sa kanya para bigyan niya ng picture?

"Ewan ko sa 'yo. Inaasar mo na naman ako," I pouted. Tumawa siya. Kailan kaya siya magbabago? Wala na yata siyang pag-asa. Napailing ako. Hindi ko kasama si Baby Xyra dahil nauna na siyang umalis kasama sina Frances. Tuwang-tuwa siya sa nakikita sa Magical Festival.

"Si Baby Clauss?" takang tanong ko. Nagkibit-balikat siya. "Sumunod kay Baby Xyra nang makasalubong namin," sagot niya. Kaya naman pala hindi niya kasamang naghihintay. Nakalabas na kami. Katulad kahapon ay nagkakasiyahan ang mga estudyante dahil sa mga booths na kanilang pinupuntahan.

"Saan tayo?" I asked Clauss.

"Ikaw ang bahala. Saan mo ba gustong pumunta?" balik-tanong niya. Napakamot ako sa ulo. Hindi talaga siya maaasahan sa mga bagay na katulad nito. Wala akong nagawa kundi maglakad-lakad na muna. Baka sakaling may makita akong booth na agaw-pansin.

May nakita akong mga food stalls na may mga tindang fishballs at iba pang street food. May siomai at siopao rin. Na-miss ko ang mga ganoong pagkain. Hinila ko si Clauss sa isang food stall na may mga fishballs. "Gusto mo niyan?" nakasimangot niyang tanong. Nakangiting tumango ako sa kanya.

"Huwag kang bumili niyan. Hindi yata masarap," nakasimangot niyang sabi. Nahawa ako sa nakasimangot niyang mukha. Ano'ng hindi masarap? Halatang hindi pa siya nakakatikim kaya niya nasabing hindi masarap. "Masarap kaya 'to. Tikman mo," sabi ko.

Kumuha ako ng stick at tumuhog ng fishball. Isinawsaw ko pa sa maanghang na sawsawan saka ko itinapat sa bibig niya. Hindi naman bumubuka ang bibig niya at tinitigan lang ang fishball. "Tikman mo, hindi ka naman mamamatay dahil diyan," natatawang sabi ko.

He smirked. Halatang nagdadalawang-isip siya pero dahan-dahan din niyang ibinuka ang bibig. Kakainin na sana niya pero iniiwas ko sa kanya ang fishball at sa bibig ko isinubo. Ako ang kumain at nag-thumbs up pa ako sa kanya dahil sa sarap. Naiinis na tumingin siya sa 'kin na tila gusto akong patayin. Natawa ako sa itsura niya at nag-peace sign.

Tumuhog ulit ako ng fishball at itinapat muli sa bibig niya pero ayaw niyang tanggapin. Masama pa rin ang tingin niya na tila hindi na nagtitiwala. "Seryoso na 'to. Isubo mo na," natatawang sabi ko pero hindi pa rin niya ibinubuka ang bibig. Napakamot ako sa ulo ko. "Joke lang talaga 'yong kanina. Hindi ko na uulitin 'yon. Sorry," muling sabi ko. Makalipas ang ilang segundo, kinain din niya ang fishball. Nakakunot-noo pa siya habang ngumunguya.

"Masarap, 'di ba?" masiglang tanong ko sa kanya. Ngumiti siya bago nagsalita. "Pwede na." Inirapan ko siya. Pwede na? Ayaw pang aminin na masarap talaga. Kumuha siya ng sariling stick at tumuhog ng fishball. Itinapat niya sa bibig ko para subuan ako. Nang akmang isusubo ko na, binawi niya at siya ang kumain. Natatawa siyang tumingin sa 'kin. Gumanti ang mokong at naisahan ako. Nakakainis! Nauto niya ako.