1.bölüm

291 48 18
                                    

Merhaba canlarr

Bu benim ilk kitabım ve çok heyecanlıyım vote ve yorumlarınızı bekliyorum umarım sevebileceğiniz bir kitap yazarım

Aşkın cehennem olsa sanmaki vazgeçerim

Bugün hayatıma temiz bir sayfa açıcam oley bee neyse ben size kendimi tanıtayım.
Adım Melek 20 yaşındayım üniversiteye geçtim bu sene istanbul Üniversitesini kazandım yuppi neyse ben sevecen bir kızım etrafimda somurtan birinın olmasından nefret ederim çok cabuk kırılma gibi bi özelliğim var ve hayatımın aşkını arıyorum ve o kişi gelene kadar da kimseyi sevmemeye yemin ettim

Ben izmirde yaşıyorum ve istanbula gitmem için anne ve babamda izin alabildim bugün ilk uçakta istanbulda olucam herseyi ayarladım hatta orda ev arkadaşı bile buldum...

Yataktan doğrularak kalktım saat öğlen 2 gibiydi gözlerimi ovusturdum ve banyoya doğru ilerledim banyonun önüne gelerek kapının kulpunu aşağıya indirdim banyonun içerisine girip elimi yüzümü yıkadım soğuk su yüzüme çapınca yüzüm gerildi yüzümü yıkadıktan sonra gardırobumun önüne geldim bitane kot şort ve üstüne sade bir gömlek giydim altinada kottan yapılmış bir babet giydim sonra makyaj aynamın başına gecerek makyajımı tamamladım boy aynasından kendime bakınca görüntüm hoşuma gitti. İşlerimi hallettikten sonra aşağıya indim annem ve babam sirkettelerdi sanırım ev sessizdi komidinin üzerinden telefonumu alıp istanbulda yanında kalacağım kızı yani Elifi aradım telefonu 2. Çalışta açtı.

"Alo melek nasılsın tatlım" dedi sevecen sesiyle

"Iyiyim canım sen nasılsın" dedim sevecen bir sesle elif benim ortaokulda sınıf arkadaşımdı onunla yıllar sonra karşılaşmıştık istanbul Üniversitesini oda kazanmıştı ve bu beni çok mutlu etmişti.

"iyiyim bende canım saat kaçta burda olursun" dedi heyecanlı bir sesle

" sekiz gibi uçağa binicem 10 gibi falan orda olurum heralde " dedim tatlı bulduğum bi sesle

" tamam kuzum öpüyorum seni " dedi

Şimdi eşyalarımı toplamak için odama gittim 3 - 4 bovul falan hazırdı zaten onları aşağıya indirmekte baya zorlandım açıkçası

Aşsağıya indim dış kapıya doğru yürüdüm güvenlikçi erdem amcaya başımla selam verdim

"Melek kızım şimdimi gidiyorsun" dedi bana hüzünle bakarak

Anında gözlerim dolmuştu yaşadığım bu şehirden uzaklara gitmek koyuyor be insana

" evet erdem amca " dedim ona 1 adım yaklaşarak

Erdem amcada bana bir adim yaklaştı

Kollarının iki tarafa açarak" gel benin sarışın güzelim " dedi

Gözümden bir damla yaş yanaklarımdan usulca akarken yavaşça erdem amcanın kollarının arasina bıraktım bedenimi

" istanbula gidince sakın ama sakin unutmayasın bizi " dedi hafif kızgın ama alaycı sesiyle

"Hiç unuturmuyum be tontişim " dedim yapmacık kızgın sesimle

" aferin sarışın güzelim " dedi herzaman böyle hitap ederdi bana karısı ile bizim müştemilatta yaşarlardı aile dostumuz olmustu onlar bizim

Aklıma gelen ani bir düşünce ile kafamı kaldırıp erdem amcadan ayrıldım.

" Tontiş kibariye sultan nerede " dedim meraklı sesimle

" müştemilatta kızım " dedi hafif tebessüm ederek

"Tamam saol" dedim ve yanından ayrılarak müştemilata doğru yürümeye başladım

Müstemilantın önüne gelerek kapiyı çalmaya başladım

Kapı açılınca hiç vakit kaybetmeden kollarımı sultanımın boynuna doladım oda biraz şaşırsada hiç vakit kaybetmeden kollarını belime doladı gidecegimi biliyordu o yüzden onunla vedalaşmaya geldiğimi tahmin etmiş olmalıki iç çekişini duydum

"Sultanım ben gidince anneme iyi bakın olurmu " dedim çatallaşmış sesimle.

"bakmazmıyım kurban olduğum" dedi hüzünle.

2-3 dakika kadar muhabbet ettikten sonra arabaya doğru yol aldım şimdi şirkete gitme vaktiydi vedalardan nefret ederdim ama onları taa sezon sonu göreceğim için bu vedayı yapmak zorundaydım.

Şoförümüz salih abinin yanına vardığımda bavullarımı arabaya koymakla meşgüldü onu beklemeden arabanın ön koltuğuna oturarak onu beklemeye başladım 2 dakika sonra da salih abi gelmişti zaten.

"Şirkete gidiyoruz değilmi melek hanım " dedi bana bakarak.

" Evet " dedim sakin olan sesimle

Ailem o kadar abartılacak şekilde zengin değildi çok fakirde değildi dedemden kalan miras sayesinde gelmiştik buralara , önceden fakirdik yani zengin züppelerinden değilim. zenginliği bildiğim kadar, fakirliğide biliyorum

Ben böyle düşüncelere dalmışken
Salih abinin "geldik" demesiyle arabadan indim.

Annemi arıyarak babamıda alıp Aşsağıya gelmesini söyledim. neden diye sorucak olursanız annemlerin bulunduğu kat 10.kat ve ben asonsere binmekten acayip korkuyorum yani benim panik atak hastalığım var ve bu hiç iyi birşey değil mesela beni bir odaya kapatıp ışıkları söndürürseniz ben orda kalp krızi geçirerek öle bilirim.

beni düşüncelerimden ayıran ses annemin sesi olmuştu

"Kızım"diyerek hiç vakit kaybetmeden kollarını bana doladı .

Bende hiç vakit kaybetmiyerek kolarımı ona doladım onu çok seviyordum hemde canımı vericek kadar babamı hiç sevmiyordum elimden gelse bir kaşık suda boğmak istiyorum o sadece benim biyolajik babamdı gerisi olmazdı , olamazdı. benim bi tane erkek kardeşim var benden 5 yaş küçük. babam onu çok seviyor erkeklere zâfi var erkek çocuklarına acayip derecede değer veriyor ben doğduğumda da istememiş beni ah lanet sanki ben onu çok istiyorum herneyse annemle vedalaştıktan sonra o adamın suratına bakmadan arabaya doğru yürüdüm ona baba demek , dunyadaki babalara ihanet olarak geliyordu. arabaya bindim. Biner binmez tuttuğum göz yaşlarımı serbest bıraktım salih abi arabayı çoktan çalıştırmıştı nereye gideceğimizi biliyordu HAVAALANINA...

Neden sevmedi ! beni ha neden ?

Kızların ilk aşkı babası olurmuş benim babamla baba kız ilişkişkim hiç olmamıştı ve bende aşkı başka erkeklerde aramaya başladım ve bulduğumu sandım ama yanılmışım tam 2 sene sevdim onu o ise biliyormuş ama bilmemezliğe vuruyormuş allah onu bildiği gibi yapsın ben aşkı onda aramaya çalışirken o hergün başka kızlarla beraberdi onu o kadar çok seviyodum ki vazgeçemem sanıyodum bana kırıcı söz söylese hemen küsüp, iyi söz söylese hemen barışırdım o ise beni sonradan farketmişti ve sonradan arkadaşlarımızın yardımıyla çıkmaya başlamıştık 1 ay kadar çıkmıştık ve sonradan onun ne kadar adi bir piç olduğunu anlayıp ondan ayrılmıştım ve o zaman anladım ki aşk dış güzellik le değil karakteri anlıyıncaya kadarmış. ve onu sevdiğim günlere lanet ediyorum ve kimseyi de kolay kolay sevemediğim için kendimle gurur duyuyorum.

Salih abinin sesiyle düşücelerimden ayrıldım

Etrafa baktığımda havaalanında olduğumuzu fark ettim arabadan Aşsağıya indim ve uçağın gelmesi için bekleme yerlerine doğru ilerlemeye başladım

Salih abi arkamdan bavullarımı taşıyordu.

Yaklaşık yarım saat sonra uçak gelmişti salih abiye herşey için teşekkür ettikten sonra uçağa doğru ilerledim uçağa bindiğimde biletime baktım 10. Koltuk yazıyordu ve 10. Koltuğu aramaya başladım ve buldum oh be allahtan cam kenarıydı geçip oturdum, elife uçağa bindiğime dahir bir mesaj attım ve kulaklığımı takıp en sevdiğim müziği açtım ve içimden mırıldandım

"BEKLE BENİ ISTANBUL BEN GELİYORUM "

Kötülük Prensim Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang