Kötülük Prensim

9.bölüm

Multimedya : Gökay akın.
(sam way)

Merhaba arkadaşlar yeni bölüm geldi keyifli okumalar diliyorum.

Bardan nasıl çıktım hiç ama hiç bilmiyordum. En son hatırladığım ama birdaha hatırlamak istemiyeceğim şey , doruğun gökayı deli gibi yumruklamasıydı.

Neymiş efendim beni içirip , dans etmişmiş. Sanane ya sanane.

Doruk gökayı hem yumruklamış , bide bu yetmezmiş gibi üstüne birsürü hakaret etmişti.

En son Gökayın baygınlaştığını allaha şükür anlamıştı ve ona doğru son kez yumruk atıp , kendi arkası bana dönük derecede gökayı havaya kaldırmıştı ve kulağına bişiyler söylemişti. Bende fırsat bu fırsat kaç kızım melek deyip topuklarım kıçıma vuracak şekilde koşmaya başladım.

Ve şimdi gece yarısı bu ıssız sokakta tek başıma kalmıştım. Bardan baya bi uzaklaşmışa benziyordum. Sokak ıssızdı ne yapıcaktım ben şimdi.

Daha öncede ıssız bir ormanda da kaldın melek. sakin ol.

Diye beni sakinleştirmeye çalışan iç sesimi kulak ardı ettim.

İyide ıssız bir sokakta kalmamıştım ki adı üstünde ormanda kalmıştım.

Ormanla sokak arasında baya bi fark vardı , üstelik ben ıssız ormanda kaldığımda hava kararmamıştı. şimdi ise hava kapkaranlıktı.

Bu sokak pek tekin bir yere benzemiyordu. Sokağın iti var kopuğu var hırlısı var hırsızı var.

Orman ise , sadece sen ağaçlar bide cıvıl cıvıl öten kuşlar.

Şimdi ne kadar güvende olup olmadığını anlıyabiliyorsunuz değilmi arkadaşlar.

Umutlarım teker teker tükeniyordu.  buraya gelme sebebim okumaktı benim bir hedefim vardı okuyup , güzel bir yuvamın olmasıydı.

Kim istemezki seni canından çok seven birinin olmasını. Kim istemezki birini canından çok sevmeyi.

İşte benimde ölmeden önce 3 tane hayalim vardı.

1.okuyup adam olmak.

2.elimden geldiğince karşıma babam gibi bi erkek çıkartmamak.

3.mutlu , huzurlu bir yuva.

Ne yazık ki hayaller vs hayatlar.

Ama elimden geldiğince bu hayallarimin hepsini olmasada ilk 2 sini gerçekleştirmeyi çok ama çok istiyordum.

Böyle giderse kahretsin ki bu hayallerimin değil ilk ikisini , birisini dahi gerçekleştiremiyecektim.

Benim simdiye üniversite konu kitaplarını almış çalışıyor olmam lazımdı.

Ama malesef evde oturup ders çalışmak yerine , bu aksiyonlu geceyi yaşıyordum.

Arkamdan gelen ayak sesleri , bütün kanımı vücuduma yavaş yavaş akıttı.

Şuanda resmen kalbim kulaklarımda atıyordu.

Arkama bakmak yerine , Adımlarımı olabildiğinden daha fazla hızlandırdım.

Ben Adımlarımı Hızlandırdıktan sonra arkamdaki adımlar bi tık daha hızlandı.

Bu sefer iyiden iyiye tırsmaya başlamıştım. Adımlarımı arttırıp koşmaya başladım.
Ben koşunca o arkadaki adımlarda koşmaya başladı.

Işte şimdi panik atak krizimin son raddesine gelmiştim. Çok hızlı koşuyor ve kalbimin deli gibi atmasını umursamıyordum.

Birden bir el belimi kavrayıp beni kendine döndürünce inanılmaz derecede güçlü bir çığlık atmıştım.