Twins? (Voltooid)

Deel 2 41; Wat houd je nog tegen?

Ik zat dus even te denken he, hoofdstuk 41 alweer.. Bijna het einde van het boek dus! :s. Maarja, als dit boek is voltooid ga ik een andere fanficitie maken met B-Brave, ideetjes zijn welkom! En wie van B-Brave willen jullie graag als hoofdpersoon? :). En zoals ik al eerder ergens in het boek vermeld heb ga ik tijdsprongen maken vanwege de zwangerschap.. In dit hoofdstuk komt de eerste tijd sprong! xo.

Emily's point of view.

Ik ren naar Jai. 'Jai, wat is er aan de hand?' roep ik bezorgt. Hij houdt me tegen. 'Wow, wie zei dat het slecht nieuws was?' grijnst Jai. Hij duwt me de kamer in. 'Kaj!' roep ik enthousiast als ik Kaj recht op zie zitten. Zo snel als ik kan ren ik naar hem toe. Hij slaat zijn armen om me heen. 'Prinses.' antwoord hij zacht. Er rolt een traan over mijn wang. 'Niet huilen.' glimlacht Kaj. Hij veegt mijn traan weg. 'Ik dacht echt dat het voorbij was.' snik ik. 'Het is nog lang niet voorbij prinses.' antwoord Kaj. De tranen blijven komen. Al die angst komt er nu uit. Samuel komt binnen. 'Kaj?' vraagt hij verbaasd. Hij loopt naar ons toe. 'Je.. je bent wakker!' roept hij opgelucht. Nog geen vijf minuten later komen Cassius en Dioni ook binnen. Ik draai me om. 'Alison!' roep ik als ik haar naast Dioni zie staan. 'Emily!' lacht ze. Ze rent naar me toe en omhelst me. 'Waar was je al die tijd?' vraag ik. 'Ik was bij mijn oma, maar dat leg ik later wel uit.' antwoord ze. 

2 maanden later

Ik loop de ziekenhuis kamer in. 'Hey, hoe voel je je?' vraag ik aan Kaj. 'Goed hoor, maar wat doe jij hier zo vroeg?' vraagt Kaj. Ik kijk hem boos aan. 'En nu eerlijk.' antwoord ik. 'Oké, ik ben kotsmisselijk.' mompelt hij. 'Dat komt door de chemo, maar ik heb zo een echo. Dus ik dacht dan ga ik nog even bij mijn broertje langs.' grijns ik. 'Lief van je prinses.' glimlacht Kaj en hij geeft me een kus. Hij legt zijn hand op mijn buik. 'Het gaat snel he?' vraag ik. Hij knikt. 'Ik ben trots op je.' zegt hij. 'Wil je al weten wat het word?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik heb besloten dat ik dat nog niet wil weten. Ik kan toch geen geheimen houden.' antwoord ik. Hij lacht. 'Dat is waar.' antwoord hij lachend. Mercedes komt binnen. 'Hey.' glimlacht ze en ze geeft Kaj een kus. 'Ik moet naar de echo.' mompel ik en zo snel als ik kan loop ik de kamer uit. Ik heb dus echt geen zin om die twee samen te zien. 

Ik vul mijn glas met water en kijk naar buiten. In die twee maanden is er nog die ene vraag die maar door mijn hoofd blijft spoken.. Dioni of Samuel? Ze zijn allebei geweldig.. Maar Dioni is de vader van het kind en ik kan hem niks verbieden, ook al heeft hij zo veel fouten gemaakt. 'Emily.' klinkt een stem. Ik draai me om. 'Dioni.' mompel ik. 'Gaat het wel?' vraagt hij. 'En sinds wanneer heb jij daar intresse in?' vraag ik. 'Emily.' zucht hij. 'Wat?' vraag ik. Hij pakt mijn pols vast. 'Doe nou niet zo.' begint Dioni. 'Ik doe wat ik wil.' antwoord ik. 'Je bent nog steeds boos he?' vraagt Dioni en hij laat me los. Ik knik. 'Emily, het is twee maanden geleden. Laat het alsjeblieft los, laten we opnieuw beginnen. Ik ben van die klote drugs af.' antwoord Dioni. 'Ik weet het Dioni.' zucht ik. 'Wat houd je nog tegen?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Kijk Emily, dat kind dat in jou groeit op dit moment. Is wel óns kind. Denk en zeg wat je wilt. Zeg dat ik je haat en ik je expres pijn doe. Maar je weet best dat ik van je hou en dat ik je mis.' zegt hij. Hij kijkt me aan en snel kijk ik naar de grond. 'Geef maar toe Emily.' zegt hij. 'Wat wil je dat ik toe geef Dioni?' vraag ik. Er rolt een traan over mijn wang en ik kijk hem aan. 'Dat jij ook nog steeds hetzelfde voelt.'.