Twins? (Voltooid)

Deel 2 50; Leeft.. de baby nog?

Emily's point of view.

'Emily? Wat is er aan de hand?' klinkt de stem van Dioni bezorgt. Zwarte vlekker verschijnen voor mijn ogen. 'Bloed.' stotter ik. 'Ik hoorde geschreeuw, wat is er?' klinkt een stem. 'Jai! Bel een ambulance! Nu meteen!' schreeuwt Dioni. Ik hoor Jai de badkamer uit lopen terwijl mijn ogen op het punt staan om dicht te vallen. 'Emily blijf bij me.' fluistert Dioni. Aan zijn stem kan ik horen dat hij huilt. Ik probeer mijn ogen open te houden maar het gaat moeilijk en ik begin steeds zwaarder te ademen. 'Emily blijf alsjeblieft bij me.' snikt Dioni. 

Ik open mijn ogen. 'Emily!' klinkt een stem. Dioni zijn gezicht verschijnt voor mijn ogen. 'Wat is er gebeurt?' vraag ik. 'Je had een inwendige bloeding.' verteld Dioni. Gelijk schiet ik overeind. 'Is.. Is het kind..' stotter ik. 'We moeten wachten. De dokter heeft het onderzocht.' verteld Dioni. Ik knik. Ik wil helemaal niet wachten.. Wat als er iets met het kind is? 'Hé, er is vast niks aan de hand.' fluisterd Dioni alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ik knik. De dokter komt de kamer binnen. 'Ah, je bent wakker. Super.' zegt hij. 'Is alles goed met het kind?' vraag ik meteen. 'Ja! Helemaal gezond. Je kwam er net op tijd achter.' verteld de dokter. 'Mag ze weer naar huis?' vraagt Dioni. 'We laten haar één dag hier en als alles dan goed is mag je gaan.' verteld de dokter. 

1 dag later

'Ik ga nog even snel langs Kaj.' zeg ik. Dioni knikt. 'Is goed, ik ga vast naar de auto.' zegt hij en hij geeft me een kus. Ik vind het fijn dat hij snap, zonder dat ik het hoef te vragen dat ik even alleen wil zijn met Kaj. Ik loop naar de lift en ga naar de verdieping waar Kaj ligt. Oncologie. Ik slik even. Als de lift deuren open gaan stap ik uit de lift en loop ik door de gang. 'Hey Emily!' klinkt een vrolijke stem. Ik kijk op. De zuster, Kim die Kaj verzorgt staat tegen de balie geleunt. 'Hi Kim!' glimlach ik. Ik loop de kamer van Kaj in. 'Prinses.' glimlacht hij blij. 'Hey.' antwoord ik en ik ga naast het bed zitten. 'Ik hoorde van Jai dat je een inwendige bloeding had. Is alles goed met de baby?' vraagt Kaj bezorgt. Ik knik. 'Alles is goed, niks aan de hand.' antwoord ik. Hij knikt. 'Mooi zo.' antwoord hij. 'Kaj.' begin ik. 'Ja prinses?' vraagt hij. 'Als jij het niet overleefd.. Wil ik graag dat het kind iets van je heeft. Wat voor naam zou jij hem/haar geven?' vraag ik. Kaj denkt even na. 'Dat is een lastige vraag.' mompelt hij. 'Als het een jongen is dan Mason.' verteld hij. Ik glimlach even. Ik weet hoe hij om Mason komt.. Hij had op de basisschool een jongentje in zijn klas die Mason heette. Hij werd gepest en had zelfmoord gepleegt. Kaj was er kapot van want het was een goede vriend. Ik knik begrijpelijk. 'En een meisje..' hij denkt even na. 'Luna.' zegt hij. Luna.. Dat weet ik ook wel, voor dat Kaj en ik geboren werden was onze moeder zwanger van een meisje. Luna. Uiteindelijk heeft ze een miskraam gekregen. Ik knik. 'Prinses, je moet iets weten.' zegt Kaj. 'Wat dan?' vraag ik verbaasd. 'Dat als ik er niet meer ben, het kind sowieso iets van mij heeft. Jou. We zijn het zelfde en ik zou altijd in je hart zitten, als ik het echt niet overleef zou ik over je waken en tegen alles beschermen. Ook al ben ik er dan niet meer, niemand kan je pijn doen.' verteld hij. Er rolt een traan over mijn wang en ik schud mijn hoofd. 'Ik kan niet zonder je.'.