Δύσκολη Επιτυχία!!!

Κεφάλαιο 4

Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και κοίταξα το χώρο γύρω μου. Γιατί βρισκόμουν σε νοσοκομείο και γιατί ένιωθα τόσο αδύναμη; Άνοιξε ξαφνικά η πόρτα και ένας γιατρός με πλησίασε.

Γ ( γιατρος)- Πώς ειστε;

Μυ- Καλά είμαι απλά νιώθω λίγο κουρασμένη.

Γ- Ωραία τότε να σας αφήσω να ξεκουραστειτε. Θα σας κάνουμε μερικές εξετάσεις και μετά θα είστε ελεύθερη να φύγετε.

Μυ- Εντάξει , σας ευχαριστώ!

Μόλις έκλεισε την πόρτα πίσω του έκλεισα και γω τα μάτια μου και τότε πέρασαν από μπροστά μου όλα αυτά που είχαν γίνει πριν λίγες ώρες. Ο καυγάς με την μητέρα μου, ο θάνατος των γονιών μου και της αδερφής μου , η αναγνώριση των πτωμάτων και μετά κενό.

Δάκρυα άρχισαν πάλι να κάνουν την εμφάνισή τους και μαζί τους έφεραν και τύψεις για τον τρόπο που τους φέρθηκα λίγο πριν φύγουν. Είχα μιλήσει πολύ άσχημα στην μητέρα μου. Της είχα τονίσει ότι δεν θέλω να ανακατεύεται στην ζωή μου και είμαι σίγουρη ότι αυτό την πλήγωσε πολύ. Έχω μετανιώσει για όλα αυτά που της είπα. Δεν εννοούσα να φύγει από την ζωή μου οριστικά απλά να μην ανακατεύεται σε όλα τα θέματα. Νιώθω τόσο ενοχή. Νιώθω πως όλα μου τα όνειρά γκρεμιζονται και πως ποτέ πια δε θα μπορέσω να είμαι ευτυχισμένη.

Οι γονείς μου ήταν αυτοί στους οποίους μπορούσα να εκμυστηρευτω τα πάντα και αυτοί που με βοηθούσαν σε ότι δυσκολία αντιμετώπιζα. Πως μπόρεσα να τους πληγώσω τόσο; Νιώθω τόσο ηλίθια και τόσο μόνη αυτή τη στιγμή!

Το κλάμα μου έγινε δυνατότερο. Έκλαιγα, έκλαιγα με λυγμούς και φώναζα ότι εγώ φταίω για το θάνατο τους. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο δωμάτιο ο γιατρός μαζί με δύο ακόμα νοσοκόμες. Ο γιατρός τους φωνάζει να με ακινητοποιήσουν και εκείνος ετοιμάζει μια ηρεμιστική ένεση. Νιώθω ένα τσίμπημα και μετά όλα αρχίζουν θολώνουν και έπειτα να σκοτεινιάζουν...

Γειά σας και πάλι! Ευχαριστώ όλους εσάς που διαβάζετε την ιστορία μου. Θα ήθελα να μου πείτε πως σας φαίνεται, αν την βρίσκετε ενδιαφέρουσα, γενικά θα ήθελα γνώμες!!! ❤❤