Kalın Duvarlar ( Güncel)

42. Bölüm

Gece kuşu ben :))

Hepiniz tatlı bir uyku içinde olsanız da ben çalışır ve sabaha okumak üzere sizlere bölümümüzü yetiştiririm! :) Keyifli okumalar ve elbett yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum canlar...

Yaşanan olayların ardından evin adamlardan ve yerde ki kanlardan temizlenmesi baya bir zamanlarını almıştı! Her şey sona erdiğinde ise gün doğmak üzereydi. Suat bir koltukta uykudan bayılmıştı! Ferit'se hiç uyumamış, evin boşalmasıyla yine düşünceleri "o kadın" a takılmıştı. Yani annesine... İçinde bir yerler kendisine ona gitmesini söylüyordu. Kısık güçsüz bir sesti bu, kendisine acı verse de o sesi bastırması pek uzun sürmemişti. Bedenen değil ruhen yorgundu Ferit... İşte o zaman aklına gelmişti Fulya'nın evine gitmek! Düşününce bile huzur veren tek şeydi Fulya...

Etrafını öylesine zehirli yılanlar sarmıştı ki... Fulya'nın gözlerinde ki o tatlı açıklığa, yalandan ve çıkardan arınmış tertemiz ruhunun yansıması olan güzel yüzüne bakmaya ihtiyacı vardı. Özlem'in yanında olsa bile onun gözlerine bakmaya...

Bu düşüncelerle erkenden Fulya'nın evinin önünde beklemeye başlamıştı onu.

Hastaneye ne zaman gittiğini bilmese de çok erken evden çıkacağından emindi ve gerçekten de fazla beklemesine gerek kalmamıştı. Beş dakika kadar sonra Ferit kapının açıldığını görerek doğruldu yerinde ve aynı an da Fulya'nın gözleriyle buluştu gözleri!

Onu gördüğü o ilk an nefes almaktı Ferit için... Evet, gün doğmuştu. Bir güneş yükseliyordu içinde, yüreğini ısıtıp sarmalıyordu! İhtiyacı olan ne varsa... Hepsi karşısında ki güzel kadın da toplanmıştı sanki.

Fulya'nın yüzünde oluşan ışıltılı gülümsemeyle birlikte kendi yüzüne de aynı gülümsemenin yayıldığından habersiz doğruldu yerinde. Ferit Fulya'nın kendisine doğru gelişine içi giderek bakarken yanında yürüyen Özlem'i görmüyordu bile...

Taa ki Özlem kendisine doğru koşana kadar!

__ Suat... O nasıl, gerçeği söyle bana!

Mesele anlaşılmıştı, Ferit ciddi bir şekilde başını salladı ona.

__ İyi, çok iyi... Sabah arayacaktı seni...

Özlem ağlamaklıydı ve Fulya yanlarına ulaşmadan olabildiğince çok şey öğrenmek istediği için hızlıca konuşuyordu.

__ Aradı ama bu akşam görüşmemek için dil döküp durdu bana!

__ Sadece dün gece iki yumruk yedi!

__ Hii!

__ Gerçekten önemli bir şey değil, dedi Ferit ama Özlem'in endişesinin içtenliğinden gerçekten etkilenmişti.

Sadece iki yumruk ama sana o şekilde görünmek istemedi. Ben sana onun adresini vereyim istersen, fırsat bulursan gitmek istersin belki...

__ O kadar iyi olur ki!

Ferit o sırada birkaç adım arkalarında hala kendilerine bakan Fulya'ya çevirdi gözlerini ve ardından durumu anlatmak istercesine Özlem'e...

Özlem bu bakışlardan çıkardıklarıyla hemen Fulya'ya doğru döndü ve güldü beceriksizce.

__ Fulya... Sen neden orada kaldın gelsene!

Fulya yavaş adımlarla onlara yaklaşırken gerçekleri anlamak istercesine bakıyordu onlara.

__Ne bileyim... Konuştuklarınız özelmiş gibi geldi bana!

__ Ne özelimiz olacak canım, âlemsin! Ben Suat'ın adresini istedim de ondan! Bu yüzden yani...