Kalın Duvarlar ( Güncel)

69. Bölüm

Canlarım... Uzun bir bölümle karşınızdayım :)

Umarım beğenir ve yorumlarınızı esirgemezsiniz. Ben de en kısa zaman da henüz cevap veremediğim tüm yorumlarınıza tek tek teşekkür edeceğim.

Keyifli okumalar! :)

Ferit suyundan bir yudum alarak sessizlik içinde bir şeyler yiyen Fulya'ya baktı. O gün iyi ki o vardı yanında... Hayret. Ne olursa olsun annesinden sonra kendisini o kadar kötü hissetmemesi gerekiyordu. Belki hissetmeyecekti de ama bu konuda bir teori geliştirmişti. Fulya eğer yanındaysa... Duygularını saklayamıyor, yeterince derinlere gömemiyordu. O an neyse içinden geçen onu yaşıyordu sonuna kadar. Bu pekte iyi değildi Ferit'e göre ama yine de şanslıydı. Hayatında Fulya olduğu için gerçekten şanslıydı. Sarılarak... Sadece susarak ne güzel bir terapi uygulamıştı ruhuna.

Ferit onu seyre dalmışken Fulya seyredildiğini hissederek gözlerini kaldırdı ona doğru ve gülümsedi yavaşça. O gülümseme Ferit'in kendine gelmesine neden olmuştu.

__ Sahi... Şirkete bana bir şeyler söylemek için gelmiştin, değil mi?

__ Aslında... Evet! Ama çok önemli bir şey değildi.

Bu konuyu sonradan konuşmaya karar vermişti Fulya. Annesi gittikten sonra Ferit'in nasıl moralinin bozulduğunu görüp yine de bu konuşmayı yapamazdı.

1 gün bile olsa bekleyecekti ama Ferit konunun "önemli" olduğundan son derece emindi. Fulya'nın gözlerinden huzursuzluğunu okumak o kadar kolaydı ki...

__ Hadi söyle...

Fulya ondan kaçamayacağını hissetse de bir kez daha denedi içinde ki paniği bastırmaya çalışırken.

__ Yarın filan konuşuruz, acelemiz yok!

Ferit o zaman biraz gürültülü bir şekilde çatalını bıraktı tabağına ve yaslandı sandalyesinin arkasına.

__ Seni dinliyorum!

Hiç şaşırmıştı Fulya... Tamam! Madem öyle orada konuşacaktı, hem araya zaman girmemesi daha iyiydi. Fulya da çatalını elinden bırakırken önce hafif bir iç çekti, bu konuşmayı olabildiğince az zararla atlatmak istiyordu. O yüzden,

__ Bu söylediklerim hiç hoşuna gitmeyecek, dedi Fulya onu hazırlamaya çalışarak.

Biliyorum ama sözümü kesmeden dinlemeni istiyorum beni! Eğer... Eğer gerçekten bizim bir geleceğimiz olacaksa tabii.

Ferit'in "gelecek" kelimesi üzerine değişmişti bakışları. Bir iş adamıydı o! Elbette işiyle ilgili ve düşmanları sebebiyle atacağı bir sonra ki adımı, hatta bir yıl sonra ki adımı bile planlayarak yaşıyordu doğru... Ama özel hayatıyla ilgili, bir kadını düşünerek... Asla bir gelecek düşünmemişti. O güne dek... Ancak o an Fulya "geleceğimiz" kelimesini ağzına alarak Ferit'in öylece olduğunu yer de donmasına neden olmuştu. O an hissettiği neydi? Endişe... Gerginlik? Fulya ise o an da öyle bir söyleyeceklerine odaklanmış durumdaydı ki Ferit'in karşısında sancı çeken o halini anlama gibi bir şansı yoktu. O yüzden de hiç ara vermeden sözlerine devam ediyordu Fulya.

__ Ben daha önce aşkın tek başına bir ilişkiyi yürütmek için yeterli olmadığını düşünürdüm, her zaman mantığıma da uymalıydı. Gerçi yanlış ve saçma şeyler yaşadım ama... Onlar da kendime göre mantıklıydı, yanılmış olsam bile!

Ferit içine dolan karabasanlarla birlikte dayanamayarak girdi araya.

__ Bu konuşmanın sonunu... Yine ayrılığa götüreceksin değil mi?