Kalın Duvarlar ( Güncel)

55. Bölüm

Merhaba canlarım:)) uzun bir bölümü kapıp geldim sizler için... Umarım beğenir ve yorumlarınızı benden esirgemezsiniz. :))

Keyifli okumalar :)

ferit murat'ın uzattığı eli her zaman ki gibi sıkıca kavrayarak sıkarken murat minnettarca bakıyordu ona.

__ Beni kırmayıp geldiğin için çok sağ ol Ferit!

Ferit bir elini cebine sokarken Murat'ta bir gariplik olduğunu anlamıştı onu görür görmez!

__ Ee, içeri girmiyor muyuz?
Murat bir an nerede olduklarını bilmiyormuşçasına barın kapısına baktı.

__ Şey... Bana kızgın mısın?

Ferit bıkkın bir halde iç çekerken bakışları oldukça sertti.

__Elenor'un her gelişinde ona kendini gümüş tepsi içinde sunduğun için mi? Aslında sana hiç kızmayacağım, ne halin varsa gör diyeceğim ama o her ülkesine dönüşünde seni toparlayan ben oluyorum!

Murat küçük bir çocuk gibiydi kendisini azarlayan Ferit karşısında...
__ Bu sefer farklı... Dönmeyecek, hep benimle kalacak! Öyle bakma bana... Biz seviyoruz birbirimizi!

Ferit yavaşça güldü bu sözlere! Açıkçası Ferit Murat'ın da Elenor'u sevdiğini düşünmüyordu ama onu feci halde takıntı haline getirmişti! Ona bir türlü sahip olamamanın, sürekli elinden kayıp gideceği ihtimalinin olmasıydı onu bu hale getiren!

Bu muydu aşk? ... Evet, bunlar insanı çeken şeylerdi ama aşk... Hayır, artık aşkın ne olduğunu biliyordu! Aşk bu kadar basit, geçici bir şey değildi!

__ Elenor da burada galiba Murat... Yanılıyor muyum?
Murat küçük bir şaşkınlığın ardından başını salladı yavaşça.

__ Evet! Aslında ben seninle yalnız buluşacaktım ama Elenor yalnız kalmak istemediğini söyleyince bir şey diyemedim. Ferit... Kötü bir şey söyleme, lütfen!

__Kötü bir şey söylesem karşımda onu anlayacak biri mi var? Boşuna yormaya niyetim yok kendimi!

Ferit'in alaylı konuşması karşısında, Murat ona hiç güvenmese de, mecburen Ferit'le beraber girdi bardan içeri. Ferit gözlerini etrafında gezdirirken Murat'ın sesiyle ona baktı.

__ İşte orada, hadi oturalım!

Bu şekilde zorlamalardan nefret etse de yapılacak bir şey yoktu. Karşısında ki Murat olmasa farklı davranacağı kesindi ama... Ahh Murat!

Ferit ayakları geri geri gitse de Murat'la beraber Elenor'un olduğu masaya doğru yürüdü. Elenor onların masaya gelmesiyle hemen yerinden kalkmış oldukça güzel olan gülüşüyle elini Ferit'e doğru uzatmıştı ama Ferit gözlerini ondan ayırmadan direkt sandalyeye geçip oturmayı tercih etmişti. Murat Ferit'in elini sıkmamasından rahatsız bir şekilde Elenor'un yanına otururken Ferit'in gözleri tam karşısında ki bar kısmına takıldı birden ve gülümsedi yavaşça. O gün şanslı günündeydi, kesinlikle hem de!

Murat ayağa kalkan Ferit'e baktı şaşırarak.
__ Ne oldu, nereye?
Ferit'in yüzünde haince bir gülümse vardı.

__ Bir arkadaşa merhaba diyeyim!

Ardından acele etmeyen adımlarla yanında ki adamla konuşan Tekin'e doğru yürümeye başladı.

***

Süleyman Bey Fulya'nın kendisini fark edip masaya doğru kendinden emin adımlarla gelişini seyretti.

Gerçekten garip bir durumdu, Süleyman Bey gözlerini onun sargılı kolundan alamazken Fulya gözlerini ondan ayırmadan geçip karşısına oturmuştu rahat bir hareketle! Evet... Belki Süleyman Bey bu durumu sıklıkla yaşıyordu ama değişik olan bir şey vardı. Fulya'nın korkusuzluğu! Karşısına geçmiş her şey normalmiş gibi çevresinde gözlerini gezdirmeye başlamıştı Fulya.