Küçük Leydim(efsane Leydiler Serisi 2)(TAMAMLANDI)

hesaplaşma

Kapı kilitlendiğinde emma öylece baktı ne bağırabildi ne bişeyleri fırlatabildi.dünya onun için sanki durmuştu.alec ona aşkını haykıran adam az önce onu değil metresini dinlemişti.emma ne yapabilirdi ki pencerenin önüne ilerledi.gece emmanın kalbi gibi karanlıktı.sandalyeye çöktü.avuçlarına bakıyordu.annesinden kalan tek şey küçük madalyon şimdi parçalanmıştı.ne alec in hakareti ne insanların bakışı hiç bir önemi yoktu şu küçük madalyon kadar.bir damla gözyaşı düşmüştü eline ama ağlamayacaktı.emma güçlüydü.unutmayacaktı.bu günü asla unutmayacaktı.

Ayağı kalktı pencereyi açtı derin bir nefes aldı.
"Ben emma macintoch um kimse ama kimse artık beni üzemiyecek tanrı şahidim olsun ki artık üzülmiyecem"yüzünde sahte gülümsemesiyle kalbi kan ağlasada o bir düşesti.

Kimseden yardım almadan üzerini çıkardı.geceliğini giydi.aynanın karşısına oturdu ve lucy yengesinin hediyesi gümüş tarağı eline aldı saçlarını taradı dakikalarca.aynada kendine baktı.farklıydı artık bunu daha kalbinde hissediyordu.artık sevmiyecekti alec i umursamıyacaktı.bu olanları ona ödeticekti.kendi kendine gülümsedi ve yatağına uzandı.

Alec perişan bir halde merdivenlerden çıktı.kapı koluna uzandı tereddüt etti bir an yinede emmaya olanları anlatıcaktı gerekirse yalvarıcaktı.emmanın gözlerinde gördüğü o öfke alec in kalbini parçalamıştı.bunu görmeye katlanamazdı.
İçeriye girdiğinde odanın haline şaşkınlıkla baktı.abigail i öldürecekti.o lanet kadını hayatına soktuğu güne lanet etti.
Yatağa baktığında onu gördü.emma uyuyordu.yaklaştıkça perişan halini gördü.emması ağlamıştı gözleri şişmiş yüzü kızarmıştı.
"meleğim böyle olsun istemedim inanki seni seviyorum"alec fısıldarcasına emmayla konuşuyordu.
Emma odaya girdiğinden beri alec in farkındaydı.uyuyor gibi kıpırdamadan yatmaya devam etti.alec in sesini duyunca gözlerini açmıştı.
İki aşık sessizle birbirlerine bakıyorlardı sadece.
İlk yaklaşan alec oldu.tam emmanın yanağına dokunacakken emma aniden yerinden kalktı.gözlerini dikmiş alec e bakıyordu.emmanın gözlerinde hala öfke fışkırıyordu.
"meleğim onu kovdum asla sana zarar veremez"
"zarar mı bana en büyük zararı sen verdin alec mckenzie"
Alec hüzünle bakıyordu.oda yataktan kalkmıştı artık
"bana öyle bakma emma"
"lordum hakettiğiniz bu artık şimdi oda mı terkedim yada bura sizin kaleniz değil mi ben giderim" dedi emma alayla tam kapıya doğru giderken alec kolunu tuttu.
"gidiyorum emma ama sakinleşince konuşucaz"
"bu son konuşmamız lordum en yakın zamamda amca dükün yanına dönücem"
"asla duydun mu beni"alec in sesi kaleyi inletiyordu.
"gitmiyeceksin duydun mu beni asla gitmiyeceksin"emma korkuyla bakıyordu.alec öfke kusuyordu.
"beni sev veya sevme umrumda değil beni bırakmıyacaksın benimsin emma benim"dedi ve kapıyı çarpıp odayı terk etti.
Emma korku ve şaşkınlıkla arkasından bakakaldı.