Safe?

Hoofdstuk 28

Eva
'Eef? Wakker worden,' fluisterde een vrouwenstem. Ik opende moeizaam mijn ogen.
'Mmwat?' Murmelde ik.
'Opstaan jij slaapkop.' Nu pas zag ik dat het Marion was.
'Waarom?'
'Kom nou maar,' zei ze glimlachend.
'Oke oke,' zei ik en sloeg de dekens van me af. Ik kwam overeind en wreef over mijn gezicht heen. Marion liep m'n kamer uit en riep Wolfs. Ik ging weer liggen totdat ze allebei m'n kamer in kwamen.
'Eva,' lachte Marion.
'Wat?' Zuchtte ik weer.
'Kom, uit de veren.'
'Ik moest van jullie gaan slapen,' protesteerde ik.
'Ja, want je had het nodig. En blijkbaar heb je nog meer nodig.'
'Precies. Welterusten.' Ik pakte de dekens weer en ging weer goed liggen.
'Ga maar, ik regel het wel,' fluisterde Wolfs naar Marion.
'Vooruit. Dag Eef,' zei ze lachend waarna ze m'n kamer verliet. Wolfs trok zijn schoenen uit en kwam naast me op bed liggen. Mijn rug lag tegen zijn buik aan en zijn arm lag om me heen. Ik legde mijn hand op de zijne.
'Wat is er schatje?' Vroeg hij lief. Ik zuchtte.
'Ik wil gewoon in bed blijven. Dat heb ik zo lang moeten missen. Mijn eigen bed.'
'Weet ik Eef. Dat weet ik.' Ik prutste wat met zijn vingers. Ik draaide me op mijn andere zij naar hem toe.
'Moet ik echt?' Wolfs knikte. 'Waarom?'
'Mechels komt zo ook even. En we gaan nog eten daarvoor. Het is al klaar.'
'Wat eten we dan?'
'Speciaal voor jou, heb ik bami met satésaus gehaald.'
'Gehaald? Niet gemaakt?'
'Ik ben echt wezen halen. Samen met Maurice.' Ik keek hem glimlachend aan.
'Je bent een schat. Dank je wel,' zei ik en kuste hem.
'Ga je nu mee?' Vroeg hij en streek een pluk haar uit mijn gezicht. Ik knikte. 'Mooi.' Hij stond op en liep naar mijn kant van het bed. Ik ging staan en Wolfs tilde me op. We liepen naar beneden en ik werd op de stoel naast Wolfs gezet. Tegenover me zaten Romeo, Maurice en Marion. Maurice in het midden zodat we hem allemaal in de gaten konden houden. Voor me stond een dampend bord bami, met satésaus.
'Smakelijk,' zeiden we allemaal waarna we begonnen te eten. Wolfs was al snel klaar en keek toe hoe ik mijn bami at. Toen ik ook klaar was, pakte ik zijn hand vast. Onze handen lagen op tafel en Wolfs en ik keken er allebei naar.
'God, dat heeft lang geduurd,' zei Marion.
'Inderdaad,' zei Romeo. Ik keek naar Maurice die rustig zat te eten. Vervolgens keek ik naar Wolfs, die mij ook aankeek.
'Ja, maar dan heb je ook wat,' zei hij en keek me glimlachend aan.
'Wat heb je dan?' Vroeg ik.
'Ik heb een hele mooie, goede, sterke relatie. Met een hele mooie, lieve, stoere en sterke vrouw genaamd Eva van Dongen.'
'Zo, doe je goed,' zei ik en knikte. Hij schudde lachend zijn hoofd.
'Sukkel,' lachte hij.
'Nou, dank je wel,' zei ik quasi beledigd.
'Grapje schat,' zei hij en drukte een kus op mijn slaap.
'Tis goed met je.' Ik schonk hem een glimlach en richtte me op Maurice.
'En, Maus. Hoe is het met jou?'
'Goed,' zei hij met de laatste hap bami in zijn mond.
'Ja? Is het leuk in Haspengouw?' Hij knikte hevig.
'Ja. Ik heb sinds kort mijn eigen moestuintje en ik heb een appelboompje geplant en die mocht ik een naam geven,' ratelde hij. Ik leunde met mijn hoofd op mijn handen en keek hem glimlachend aan.
'En hoe heet 'ie?'
'Het is een ze.'
'Hoe heet ze?' Verbeterde ik mezelf.
'Ik heb haar Eva genoemd. Omdat ik jou heel erg miste.'
'Ik miste jou ook Maus. Dat is heel lief van jou,' zei ik en pakte zijn hand vast.
'Kom je me een keer opzoeken?' Ik knikte.
'Zodra ik weer goed kan lopen, kom ik bij jou langs.'
'Beloof je dat?'
'Dat beloof ik.' Ik liet zijn hand weer los. 'Heb je ook een vriendinnetje?' Vroeg ik.
'Ja. Al een maand lang.'
'En hoe heet ze?' Vroeg ik oprecht geïnteresseerd.
'Sofie. En ze is heel erg lief voor mij.'
'Wat een mooie naam. Hoe heb je haar leren kennen?'
'Toen ik aan het tuinieren was. Ze heeft haar tuintje naast die van mij en ze vind planten ook heel erg leuk. En ze woont ook naast mij.'
'En is ze mooi?'
'Ja. Ze is het mooiste meisje van Haspengouw. En het mooiste meisje dat ik ooit gezien heb, samen met jou want jij bent ook heel mooi.'
'Dat vind ik ook Maus,' zei Wolfs. Ik keek hem lachend aan.
'Dat is fijn. Ik ben blij voor je Maus.'
'Dank je wel,' zei hij glimlachend. Toen schoot ik vol. Ik had hem al jaren niet meer zo oprecht zien glimlachen. Hij zag het niet want hij had zich al weer op iets anders gefocust. Ik keek nog steeds naar hem en voelde Wolfs zijn hand op mijn schouder.
'Wil je me naar boven brengen? Dan fris ik me even iets op voordat Mechels er is.' Vroeg ik en keek Wolfs nu wel aan.
'Tuurlijk. Kom,' zei hij en stond op. Ik stond ook op en Wolfs tilde me op en nam me mee.
'Tot zo!' Riep ik nog naar Marion en Romeo.
'Tot zo!' Kreeg ik terug. Wolfs liep naar mijn kamer en zette me op bed neer.
'Vertel,' zei hij. Ik haalde diep adem.
'Ik weet het niet. Hij vertelde zo trots over Sofie. En ik heb hem echt al jaren niet meer zo oprecht zien lachen. Dat raakte me gewoon,' zei ik terwijl alweer de tranen in mijn ogen stonden.
'Toe maar, laat ze maar gaan,' zei Wolfs. Ik knipperde een paar keer waardoor de eerste traan over mijn wang liep. Ik keek hem glimlachend aan. Hij kwam dichterbij zitten en ik leunde tegen hem aan.
'Het voelt gewoon alsof ik gefaald heb. Ik heb gefaald in het zorgen voor mijn kleine broertje,' zei ik met trillende stem.
'Eef, jij hebt niet gefaald. Destijds heb je er alles aangedaan om hem uit te problemen te houden. En Haspengouw was een hele goede keuze. Naarmate de jaren heb je het druk gehad, veel meegemaakt. Je hebt niet gefaald oke. Hoor je me?' Hij pakte mijn hoofd vast en dwong me zo hem aan te kijken. Met zijn duimen veegde hij mijn tranen weg. Ik knikte.
'Maar het voelt gewoon zo.'
'Eva, jij hebt niet gefaald. Ik ben juist hartstikke trots op jou en hoe je het hebt aangepakt. Maurice is nu zelfstandig en heeft een vriendin. En zodra jij weer goed kunt lopen gaan we langs. Echt waar.' Ik keek hem glimlachend aan en leunde weer met mijn hoofd tegen zijn borst.
'Dank je wel,' zei ik zacht.
'Ik hou van je,' fluisterde hij en drukte een kus op mijn kruin.
'Ik hou ook van jou.' Na een tijdje stond ik op en pakte wat schone kleren. Een schone, wat strakkere trainingsbroek, een shirtje en een vest. Ik liep naar mijn bed en legde de kleren neer.
'Wolfs?' Hij keek me vragend aan. 'Je moet me denk ik even helpen,' zei ik doelend op mijn broek.
'Natuurlijk,' zei hij en stond op. Hij maakte voorzichtig het touwtje van mijn joggingsbroek los en schoof die vervolgens naar beneden. Hij hielp me met het er uit stappen en er weer in stappen van de andere broek en schoof die vervolgens omhoog. Hij pakte de onderkant van mijn shirtje vast en trok het voorzichtig over mijn hoofd.
'Die kan ik wel zelf,' grinnikte ik. Wolfs keek me glimlachend aan en legde zijn handen op m'n heupen. Ik liep een klein stukje naar achter waardoor ik op het bed belandde. Ik kroop daar ook weer verder naar achter. Wolfs kwam boven me hangen en maakte een spoor van kusjes vanaf onderaan mijn buik, tot mijn borsten, tot mijn nek, tot mijn lippen. Onze lippen raakten elkaar en we belandden uiteindelijk in een passievolle zoen. Toen we de zoen samen afgesloten hadden, keek hij me glimlachend aan.
'Mag ik mijn shirtje?' Grinnikte ik weer. Hij ging naast me zitten.
'Ik vind je zo veel leuker,' zei hij maar gaf me toch m'n shirtje aan.
'Hoe? Hier thuis of met minder kleren?'
'Allebei,' gaf hij toe.
'Oh maar ik dan kan ik nog veel leuker zijn hoor,' zei ik en schoof mijn bh-bandje van mijn schouder.
'Eef niet doen. Zo maak je me gek.'
'Oh is dat zo,' zei ik en maakte een knoopje van zijn blouse open waarna ik mijn shirt wegpakte.
'Ja, dat is zo. En dat weet jij dondersgoed.'
'Klopt,' zei ik lachend en trok mijn shirtje aan. Ik stond op en liep naar mijn bureautje. Ik ging voor de spiegel zitten en bracht wat mascara aan. Ik haalde de uitgezakte knot uit mijn haar en schudde het een paar keer heen en weer. Wolfs stond op en kwam achter me staan. Ik gaf hem mijn borstel aan. Hij ging voorzichtig door mijn haar heen totdat het helemaal zorgvuldig gekamd was. Toen maakte ik snel een staart.
'Zullen we weer naar beneden gaan?' Vroeg ik en stond al op. Wolfs knikte en keek me lang aan. 'Wat is er?' Vroeg ik.
'Mechels mag niks van ons weten hè,' zei Wolfs. Ik knikte.
'Weet ik. Daarom, als we nu gaan kunnen we nog even van elkaar genieten.'
'Klopt,' zei hij en gaf me nog een kus. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en Wolfs tilde me op. Ik trok terug en keek hem glimlachend aan.
'Kom, naar beneden,' zei ik waarna Wolfs begon te lopen. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder tot we beneden waren. Toen werd ik op de bank gezet. Ik liet hem los en trok hem naast me. Marion, Maus en Romeo kwamen er ook bij zitten. Marion duwde een glas chocomel in mijn handen met de mededeling dat ik het moest opdrinken.
'Nee goh,' antwoordde ik en nam een slok. Marion keek me met één opgetrokken wenkbrauw aan. 'Grapje, dank je wel,' zei ik glimlachend.
'Alsjeblieft,' zei ze lachend waarna ze ging zitten. Ik zat tussen Wolfs en Romeo in op de bank. Ik leunde tegen Wolfs aan en mijn benen lagen over Romeo zijn schoot.
'Lig je lekker?' Vroeg Wolfs.
'Ja hoor,' knikte ik
'Mooi,' glimlachte hij. We kletsten wat met z'n allen totdat de bel ging.
'Ik ga wel,' zei Wolfs en stond op.
'Wacht,' zei ik en trok hem weer naar me toe. Ik drukte mijn lippen op de zijne. 'Zo kan het niet meer,' fluisterde ik. Hij keek me glimlachend aan en drukte weer kort zijn lippen op die van mij waarna hij naar boven liep.
'Maus, je mag niks zeggen over Wolfs en mij. Oke?' Zei ik en Maurice knikte dat hij het begreep. Ik ging recht zitten en Marion pakte een krukje voor mijn benen.
'Hier, erop leggen.'
'Dank u zuster Marion,' grapte ik. Ze schudde lachend haar hoofd waarna ik mijn benen op het krukje legde. Wolfs kwam met Mechels naar beneden en ze liepen de kamer in.
'Ha Eva!' Zei ze vrolijk en gaf me drie zoenen.
'Hoi,' begroette ik haar.
'Hoe is het met je?' Vroeg ze nadat ze in een stoel had plaatsgenomen.
'Ja wel goed. Ik ben weer thuis gelukkig. En morgen op het bureau.'
'Fijn dat het goed gaat. Ben je zenuwachtig voor morgen?' Ik schudde mijn hoofd.
'Nee. Eigenlijk niet.'
'Dat dacht ik al.'
'Eef? Wil je nog wat drinken?' Vroeg Wolfs die nog ergens achter ons stond.
'Nee dank je. Ik heb nog,' antwoordde ik.
'Oke top.' Wolfs kwam aan met een kop koffie voor Mechels. Hij gaf het aan haar en kwam weer naast me zitten. Ik had er moeite mee hem niet aan te raken en ik merkte dat hij dat ook had. We praatten over van alles en nog wat totdat het acht uur was.
'Mar? Moet hij niet terug?' Vroeg ik en keek naar Maurice.
'Nee.'
'Nee?'
'Nee, want ik heb geregeld dat hij vannacht bij mij slaapt zodat we langer hier konden blijven.'
'Dank je wel,' zei ik met een oprechte glimlach. Ze glimlachte terug en gaf me een knipoog.
'Mag ik ook een keer hier slapen?' Vroeg Maurice. Ik knikte.
'Ja hoor. Als ik weer helemaal beter ben mag jij hier komen slapen.'
'Beloofd?' Ik knikte.
'Beloofd.'
'Mag het ook van jou?' Vroeg hij aan Wolfs. Die knikte ook.
'Ja tuurlijk. Als het van Eva mag, mag het van mij ook.' Hij knikte dat hij het begreep.
'Oke.' We praatten verder over vanalles en nog wat, tot Mechels rond tien uur wegging.
'Tot morgen,' zei ze.
'Tot morgen,' antwoordde ik en Wolfs bracht haar weer naar de deur. Toen ik hem weer terug hoorde komen, maakte mijn hart een klein sprongetje. Geen idee waarom. Hij kwam weer naast me zitten en kuste me.
'Dat was lastiger dan ik dacht,' gaf hij toe. 'En dit was nog maar twee uur ofzo.'
'Ik wil niet weten wat er gebeurd na een dag werken,' lachte Marion.
'Ik ook niet,' zei ik lachend. Ik keek Wolfs weer aan. 'Denk je dat ze iets doorheeft?'
'Nou, ze vroeg aan me waarom ik zo stil was en zoveel naar je keek. Ik zei dat we allebei heel erg moe waren en ik je in de gaten hield, stel er zou nog wat gebeuren. En ze geloofde het.'
'Mooi. Niet zo veel meer kijken dan,' grapte ik.
'Ja weet je hoe moeilijk dat is.'
'Nee.'
'Nou dan.'
'Sukkel,' zei ik en legde mijn hoofd op zijn schouder.
'Dank je,' zei hij en legde zijn arm om me heen.
'Mijn sukkel,' fluisterde ik en keek hem aan. Hij drukte zijn lippen kort op de mijne.
'Daar ben ik blij mee.'
'Je bent trouwens niet de enige.'
'Hoezo?' Ik ging weer rechtop zitten.
'Ik heb nog een sukkel.'
'O is dat zo?' Ik knikte. Ik sloeg mijn armen om Romeo heen en leunde tegen hem aan.
'Romeo is ook mijn sukkel.'
'Klopt,' lachte hij.
'Ik hou je in de gaten hè vriend,' lachte Wolfs. Ik drukte plagend een kus op Romeo's wang. Ik liet hem weer los en ging weer normaal zitten. Ik pakte mijn telefoon en checkte alles even. Niks nieuws. We praatten weer verder en na veel gelachen te hebben ging Marion om elf uur weg met Maus.
'Het wordt anders echt te laat voor hem,' zei ze en stond op. Ik knikte. Ze liep naar me toe en gaf me een kus op m'n wang waarna een knuffel volgde.
'Tot morgen Mar,' zei ik.
'Ik zie je morgen Eef.' Ze liet me los en ik stond op. Maus gaf me een knuffel.
'Wanneer zie ik je weer Eva?'
'Heel snel,' zei ik en keek hem aan. 'Dat beloof ik.' Hij knikte. Wolfs liep weer met ze mee naar boven. Toen hij weer terug was praatten we nog een tijd met Romeo waarna ik ook van hem afscheid nam.
'Welterusten Eef. Ik zie je morgen weer,' zei hij en gaf me een kus op mijn wang. Ik sloeg mijn armen om hem heen en legde mijn hoofd tegen zijn schouder.
'Welterusten Romeo. Tot morgen,' zei ik en liet hem weer los. Wolfs liep met hem mee naar de deur en ik liep alvast naar de trap. Daar wachtte ik op Wolfs.

Reacties maken me heel blij☺️💛