Safe?

Hoofdstuk 33

Eva
'Wolfs? Waar ben je?'
'Hier! Wacht, ik kom naar je toe. Waar ben je?'
'Op de bank.' Ik zag een zaklamp aangaan. Wolfs kwam naast me zitten op de bank en sloeg een arm om me heen.
'De stroom is uitgevallen. De stoppen zijn d'r uit.'
'Moet je daar niet iets aan doen dan?'
'Jawel, maar jij riep me.'
'Oh nou dat is een goede reden,' lachte ik.
'Ja. Jij bent véél belangrijker dan stroom,' zei hij en trok me dicht tegen zich aan.
'Zullen we dan samen even gaan kijken?' Wolfs knikte en stond op. Ik stond ook op en pakte mijn krukken. Ik volgde Wolfs en zijn zaklamp naar de meterkast.
'Houd eens vast,' zei Wolfs en gaf me de zaklamp. Ik hield hem vast terwijl hij wat aan allerlei knopjes en dingetjes liep te prutsen.
'Als het goed is, hebben we weer stroom over 3, 2, 1.' Op het moment dat hij bij 1 was, sprongen de lampen weer aan. Op dat moment werd ik ook gebeld door Mechels.
'Eva,' nam ik op.
"Mechels."
'Wat is er?'
"We hebben de uitslag van de autopsie. Heb je even?"
'Het moet snel. Want de stroom ligt d'r hier uit en Wolfs' telefoon is al leeg en de mijne bijna. Dus we zijn ook bijna niet meer te bereiken. Maar, vertel.' Ik zag dat Wolfs moest lachen en ik maakte een "ssssht, houd je mond of ze heeft ons door" gebaar naar hem.
"Oke ik zal snel zijn. Mevrouw is overleden door een aantal giftige stoffen in haar lichaam. Ze zijn nog aan het onderzoeken wat precies, maar er zaten nog meer stoffen in haar lichaam."
'Welke?'
"Rustig, van Dongen. Er is een grote hoeveelheid aan GHB en andere drugs aangetroffen in haar bloed. Ik vertel je dat allemaal als je weer op het bureau bent. Oke? Fijne avond nog."
'U ook,' zei ik waarna ze ophing.
'Serieus? De stroom ligt d'r uit?' Lachte Wolfs.
'Ik moest toch iets zeggen? Bellen ze ook gelijk niet meer.'
'Dat is waar. En dan heb ik jou gelijk voor mij alleen,' zei hij en stond op.
'En wat nou als ik met Marion heb afgesproken?'
'Dat heb jij helemaal niet.'
'Nee klopt. Nog niet,' zei ik en hield mijn telefoon in de lucht. Ik kon 'm nog net op tijd in m'n kontzak stoppen en ging zo snel als ik kon naar de bank. Ik liet me daar op vallen. Wolfs kwam boven me hangen en begon me te kietelen. Ik begon alle kanten op te bewegen en hard te lachen.
'Wolfs stop!' Lachte ik. Hij ging gewoon door.
'Wat is het magische woord?'
'Wolfs kappen nu!' Hij kon me nu ook gewoon niet serieus nemen.
'Nee, dat is niet het magische woord,' zei hij en ging gewoon door.
'Ja ik weet dat woord toch niet,' bracht ik met moeite uit.
'Dan zal ik je gewoon moeten blijven kietelen.' Wolfs begon me nog harder te kietelen en mijn hele lichaam spartelde nu alle kanten op. Ik sloeg mijn benen om zijn heupen heen om mijn lichaam wat stiller te houden. Dat werkte niet. Ik besloot zwaarder in te zetten en drukte in een snelle beweging een kus op zijn lippen. Hij stopte inderdaad met kietelen en kuste me terug. Toen ik terugtrok, keek ik hem glimlachend aan.
'Dat heb ik liever dan het magische woord,' zei hij grinnikend.
'Dat dacht ik al,' knipoogde ik. Wolfs stond op en liep naar de keuken. Ik ging rechtop zitten en wachtte tot hij terugkwam. Hij kwam fluitend terug met een glas chocomel in zijn handen voor mij, en een kop koffie voor hem.
'Alstublieft, mijn mooie dame,' zei hij met een knipoog. Ik schudde lachend mijn hoofd.
'Lief, dank je wel,' zei ik en kuste hem op zijn wang. Daarna nam ik mijn favoriete drankje van hem aan en ging aan de andere kant van de bank zitten. Wolfs keek me zielig aan. Ik bleef daar zitten totdat we allebei ons drinken op hadden. Ik zette mijn glas op de tafel waarna Wolfs hetzelfde deed met zijn kopje.
'Kom je nu bij me zitten?' Vroeg hij zielig.
'Wil jij dat dan?' Hij knikte nu met een pruillip. Ik schudde lachend mijn hoofd en schoof naar hem toe. 'Af en toe ben je net een klein kind,' zei ik en drukte een korte kus op zijn lippen.
'Kun je vast oefenen,' zei hij en pakte me vast. 'Voor later.' Ik keek hem glimlachend aan  en kroop tegen hem aan. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en sloot kort mijn ogen even. 
'Slaap kindje slaap,' hoorde ik zacht. Ik begon hem hard uit te lachen. 'Hey! Ik doe hier mijn best om jou in slaap te zingen, ga je me een beetje zitten uitlachen.'
'Sorry Wolfs,' lachte ik. 'Maar het klonk nou niet mega geweldig. Ik vond je beter toen je met Jan op het podium stond.'
'Dat deed ik echt alleen maar voor jou. Wist je dat?'
'Nee. Zeker omdat ik zei dat het me van je tegenviel.' Hij knikte.
'Ja, en dat kon ik niet zo goed hebben.'
'Jij houdt gewoon veel te veel van mij.'
'Dat klopt. Ik hou ontzettend veel van jou. Hou jij ook van mij?'
'Mega veel. Denk je dat mensen verbaasd zullen zijn als we ooit bekend maken dat we iets hebben?'
'Ja en nee. Kijk maar naar Romeo en Marion, die waren niet verbaasd. Fleur wel, maar die was hartstikke blij.'
'Ja, gelukkig wel,' glimlachte ik. Ik kroop nu bij hem op schoot en legde mijn hoofd tegen zijn schouder.
'Fleva,' zei hij opeens. Ik keek hem vragend aan.
'Wat?'
'Fleva. Dat appt Fleur me net. Dat heeft ze bedacht als onze "ship name".'
'Hoe weet jij nou weer wat een ship name is?' Lachte ik.
'Hey, ik ben niet zó oud.'
'Ik pest je maar hè,' zei ik met een knipoog.
'Dat mag helemaal niet,' zei hij met een zielig stemmetje.
'Zal ik het even goed maken dan?'
'Ja. Want ik ben nu heel verdrietig,' vervolgde hij met hetzelfde stemmetje. Ik draaide me zo dat ik met mijn gezicht naar hem toe op zijn schoot zat. Ik legde een hand op zijn wang en met de ander streek ik zijn haar naar achter. Ik pakte nu met beide handen zijn hoofd vast en drukte een kus op zijn lippen. Als snel was die kus veranderd in een passionele zoen. Wolfs draaide zich een beetje en stond op. Ik klemde mijn armen en benen stevig om hem heen totdat ik het bed in mijn rug voelde. Wolfs legde me heel voorzichtig neer en kwam boven me hangen. Toen we de zoen samen afgesloten hadden, keek hij me glimlachend aan.
'Ik hou van jou Eva van Dongen.'
'Ik hou ook van jou Floris Wolfs,' glimlachte ik en drukte mijn lippen weer op de zijne. Onze kleren gingen al snel uit en een geweldige nacht volgde.