Safe?

Hoofdstuk 42

Thanks voor de reminders Jansen234 & xsamanthafmx 😹
Dit is wel weer een lekker lang hoofdstuk. Enjoy!

Eva
Ik was weer aan het rennen. Het was nog vroeg. De zon kwam net op en de geur van net gemaaid, nat gras drong mijn neus binnen. Toen ik aankwam bij het bankje op de Sint Pietersberg, stopte ik even. Ik had net een groot deel van het heuvelland door gerend. Ik besloot te gaan stretchen. Terwijl ik dat deed, genoot ik van het uitzicht over Maastricht. Het was mooi. De stad waar mijn hart lag. Toen ik klaar was met stretchen, hoorde ik iemand mijn naam roepen.
'Eva.' Ik draaide me om. Nog een keer. 'Eva.' In de verte zag ik iets fels. Het kwam steeds dichterbij. Ik begon het te herkennen. Het was Frank.
'Frank,' zei ik zacht.
'Hoi Eefke. Hoe is het met je?'
'Goed. Ik ben helemaal hersteld.'
'Ja, dat weet ik. Ik zei toch dat alles goed zou komen?' Ik knikte.
'Ja, je had weer eens gelijk.' Hij knikte.
'Maar daarvoor kwam ik eigenlijk niet. Ik heb je gehoord. Jou en Wolfs. Bij mijn graf.'
'Ik stortte even in. Dat wilde ik niet. Maar ik wilde zo graag even langskomen.'
'Dat geeft niet lieverd. Je zei dat je goedkeuring wilde. Waarvoor precies?'
'Nou, meestal wordt aan de vader van de bruid om de hand van zijn dochter gevraagd?' Hij knikte. 'Ik wilde zeker weten of jij het goed vind dat ik met Wolfs trouw. Ik bedoel, hij was toch je beste vriend. En ik...' Frank pakte mijn handen vast.
'Ja, Eva. Ja ik vind het goed dat je met Wolfs trouwt. Sterker nog, ik wíl dat je met hem trouwt. Sinds jullie samen zijn, zie je er veel beter uit. En je voelt je ook beter. Dat zie ik. Dus je hebt mijn goedkeuring. Nou, laat me die ring eens zien.' Ik keek hem glimlachend aan en liet de ring zien. 'Die is echt mooi! En je draagt die van mij ook nog, zie ik.' Ik knikte.
'Ja, ik kan er geen afstand van doen. Ik zal ze ook altijd blijven dragen. Ze zijn nu onderdeel van me geworden.'
'Dat is heel lief.'
'Frank, er is nog iets.'
'Wat dan?'
'Ik.. Ik ben zwanger. Ik krijg een kindje. Samen met Wolfs.'
'Oh Eva wat geweldig!' Hij gaf me een knuffel. 'Gefeliciteerd! Ik ben blij voor je,' zei hij en liet me los. Hij keek oprecht blij.
'Dank je wel,' glimlachte ik. Ik ging zitten op het bankje en Frank kwam naast me zitten.
'Eef?'
'Ja?'
'Zou je alsjeblieft tegen Wolfs willen zeggen dat ik niet boos op hem ben? En dat ik dat ook nooit ben geweest? En dat ik hem net zo mis als hij mij.' Ik knikte.
'Ja, natuurlijk.' Een stilte viel. 'En, hoe is het nou daarboven?' veranderde ik van onderwerp.
'Hangt er een beetje vanaf. Soms is d'r echt geen hol aan. Maar dan kijk ik gewoon naar wat jullie aan het doen zijn. Maar meestal is het hartstikke gezellig. En dan houd ik jullie alsnog in de gaten. Want ik waak over jullie, dat weet je toch?' Ik knikte.
'Ja, dat weet ik,' zei ik met een glimlach. Frank stond weer op.
'Ik moet weer gaan Eef.' Ik stond ook op en knikte.
'Frank.. Toen ik zei dat ik altijd van je ben blijven houden.. Dat meende ik.'
'Ik hou ook nog steeds van jou. Maar je bent nu gelukkig met Wolfs. Geniet daar van. Geniet van je huwelijk. Geniet van je zwangerschap en straks van je kindje. Of kindjes.' Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. 'Dag Eva,' zei hij.
'Dag Frank. Dank je wel, voor alles.' Ik voelde een traan in mijn ooghoek zitten.
'Graag gedaan. Ik zie je wel weer!' Zei hij en begon alweer te vervagen.
'Nee Frank wacht! Ik mis je.'
'Ik jou ook Eef!'
'Ik mis je zo verschrikkelijk veel...' Zei ik en hij verdween. Ik liet me weer vallen op het bankje en trok mijn knieën op. Ik liet mezelf gaan. De tranen rolden over mijn wangen. Totdat ik weer in slaap belandde.

Ik schrok wakker en kwam overeind. Mijn kussen en wangen waren helemaal nat. Ik ging weer liggen en dacht terug aan mijn droom van daarnet. De tranen liepen weer over mijn wangen heen. Wolfs begon te woelen en werd wakker. Toen hij me zag kwam hij meteen overeind.
'Hey, wat is er?' Vroeg hij en ging met zijn hand langs mijn wang. Ik pakte zijn hand glimlachend vast en begon weer harder te huilen. Ik hield Wolfs' hand vast en keek hem aan. 'Heb je pijn?' Vroeg hij. Ik knikte. 'Waar?' Ik wees op mijn hart.
'Frank,' kwam er met moeite uit. Ik kwam overeind en liet zijn hand los. 'Ik mis hem zo. Het doet gewoon pijn,' zei ik en brak nu echt. Wolfs trok me bij hem op schoot en hield me stevig vast. Ik leunde met mijn hoofd tegen zijn schouder.
'Meisje toch,' zei hij. Ik meende ook iets van een trilling bij hem te horen. Zo zaten we een tijdje. Ik, huilend bij hem op schoot. In de hoop dat ik weer rustig werd. Maar dat gebeurde niet. 'Het is goed,' zei Wolfs en drukte een kus op mijn slaap. 'Het is goed lieverd. Huil maar even.' Ik keek hem aan. De tranen stonden ook bij hem in zijn ogen.
'Jij mist hem ook hè?' Hij knikte. Ik draaide me op zijn schoot zo dat ik met mijn gezicht naar hem toe zat.
'Ja, ik mis hem. Ik mis hem heel erg.' Een traan liep over zijn wang.
'Jij mag ook huilen. Je hoeft je niet sterk te houden voor mij,' snikte ik. Hij knikte en liet zich ook gaan. Ik pakte hem vast en klemde mijn armen en benen om hem heen. Zo zaten we een tijdje. Allebei huilend, troost zoekend bij elkaar. Tot de wekker ging. Ik liet hem los.
'Je hebt het nooit echt verwerkt he?' Ik schudde mijn hoofd.
'Nee. Niet volledig.' Wolfs veegde de tranen van mijn wangen.
'Dan ben je dat nu aan het doen. En als je mijn hulp daar bij nodig hebt, weet je me te vinden.' Ik knikte glimlachend.
'Ja,' zei ik en veegde de tranen ook van zijn wangen af en gaf hem een kus. Daarna ging ik van hem af en zette de wekker uit. Wolfs en ik fristen ons beide op. We liepen naar beneden en Wolfs ging de keuken in. Ik trok mijn jas aan en zocht de autosleutels. Toen ik die eenmaal had liep ik naar Wolfs toe.
'Ik ben Lynn ophalen. Wat maak je?' Zei ik en sloeg een arm rond zijn middel. Wolfs sloeg zijn arm om mijn schouders.
'Dat weet ik nog niet. We zien wel wat er uit komt.' Ik knikte.
'Ja, ik ben weg,' zei ik en gaf hem een kus.
'Ik hou van je.'
'Ik hou ook van jou,' glimlachte ik en liep weg. Ik ging naar m'n auto en reed naar Lynns school. Daar wachtte ik buiten. Ik stuurde haar een sms dat ik er was en leunde tegen het portier van m'n auto. Op een gegeven moment kwam Lynn naar buiten. Met haar hand voor haar mond. Ik liep om mijn auto heen.
'Lynn? Lynn wat is er?' Ze gooide haar tas naast de auto neer en keek me aan. Ze had gehuild. Sterker nog, dat deed ze nog steeds. Ik nam haar in mijn armen. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ik toen ze een beetje gekalmeerd was.
'Ik heb het verpest met Julia,' huilde ze. 'Ik heb haar geslagen. Ik had weer zo'n flashback. M'n mentor zag het en nu wil ze ons beide spreken inclusief mijn moeder. En het moet nu.' Ik nam haar weer in mijn armen.
'Rustig maar meisje. Je moeder gaat niet mee. Het komt wel goed.'
'Ik kan nu toch niet zomaar weggaan?'
'Nee. Kom, ik ga met je mee. Ik zal het uitleggen aan Julia en je mentor.'
'Echt?'
'Ja, echt. Kom, leg je tas maar vast in de auto.' Ze deed dat en ik maakte de auto op slot. Ik liep met haar naar het goede lokaal. Daar zat Julia, ook huilend. En een voor mij onbekende vrouw. We liepen het lokaal in.
'Lynn, waar is je moeder?' Vroeg de vrouw. Waarschijnlijk haar mentor.
'Dit is mijn moeder. Een soort van.' Ik liep naar haar toe en stelde me voor.
'Eva van Dongen, recherche Maastricht.'
'Tanja van de Ven. Uh, recherche? Soort van moeder?' Ik knikte.
'Lynn woont gezien haar thuissituatie nu bij mij. Tijdelijk.' Ze knikte.
'Mag ik dan ook weten wat er aan de hand is?'
'Dat zou u aan Lynn moeten vragen. Maar ik denk dat die eerst nog even wat anders moet doen?' Ze knikte en liep naar Julia.
'Juul, het spijt me. Ik.. Ik kan er niks aan doen. Het gebeurde gewoon. En het is niet de eerste keer. Het gebeurde ook al bij m'n vader,' zei ze snikkend. 'Eva? Alsjeblieft?' Vroeg ze en draaide zich naar me om. Ik knikte en legde even mijn hand op haar schouder. Ik liep naar Julia toe en ging tegenover haar op de tafel zitten.
'Julia, kijk me eens aan,' zei ik en ze keek me met een betraand gezicht aan. 'Je weet wat er allemaal aan de hand is. Toch?' Ze knikte. 'Luister, wat ik je nu ga vertellen kan lastig te begrijpen zijn. Maar Lynn heeft flashbacks. Alles om haar heen kan op zo'n manier verkeerd binnen komen in haar hoofd waardoor ze zo reageert. Ik heb de vorige keer ook klappen gekregen. Maar je kunt haar ook weer rustig krijgen. Pak haar armen vast zodat ze niks meer kan en praat. Zeg dat jij het bent. Als ze in zo'n flashback zit, heeft ze dat niet door. Snap je dat?' Ze knikte.
'Ja, ik snap het. Maar dat kan dus gewoon elk moment gebeuren?'
'Er moet wel een aanleiding voor zijn natuurlijk. Maar het zal ook minder worden en uiteindelijk stoppen in het verwerkingsproces.' Ze knikte en stond op.
'Sorry juul,' zei Lynn.
'Het geeft niet. Ik ben niet boos op je. En nu al helemaal niet. Je bent mijn beste vriendin, Lynn. Ik kan toch helemaal niet boos op je zijn. En ik kan al helemaal niet zonder je.' Julia huilde nu ook weer. Ze namen elkaar vast en huilden allebei. Ik liet ze even. Na een tijdje lieten ze elkaar los. Ze keken me allebei aan en wilden op me af lopen. Lynn gaf Julia een zetje waarna zij hetzelfde deed.
'Ik heb twee armen,' zei ik met een knipoog. Ze liepen allebei in mijn armen en ik hield ze vast. Op een gegeven moment liet Julia me los. Ik glimlachte naar haar. Lynn pakte me beter vast en verborg haar gezicht tegen mijn schouder. Ik pakte haar ook wat steviger vast.
'Het is goed Lynn,' fluisterde ik. Ze knikte. Na een tijdje liet ze me los. De mentor en ik hadden besloten Lynn en Julia even alleen te laten.
'Kan ik u iets te drinken aanbieden?'
'Water, alstublieft.' We liepen naar de kantine waar ik een glas water kreeg. Zelf nam ze koffie. We liepen een beetje door de gangen heen.
'Mag ik vragen waarom Lynn bij u woont? Normaal worden er dan toch pleeggezinnen ofzo geregeld?' Ik knikte.
'Dat mag. Lynn haar thuissituatie is op het moment niet erg goed voor haar. Voor haar zusjes is het gewoon prima. Er zit iets heel hoog bij Lynn, waardoor het even niet meer ging. Ik was bezig met het onderzoek naar het ongeluk waar ze in betrokken waren. Daardoor leerde ik Lynn kennen. Uiteindelijk ging het helemaal mis bij haar en hebben we besloten dat het beter zou zijn een tijdje bij mij te komen.'
'U verteld niet graag details?'
'Beroepsgeheim en privacy.'
'O ja, natuurlijk.'
'Tenzij Lynn het u zelf wil vertellen. Maar dat kan ik niet voor haar beslissen.'
'Dat begrijp ik.'
'Heeft u niks raars aan haar gemerkt?' Ze dacht na en schudde haar hoofd.
'Nee. Lynn is een super goede en leuke leerlinge. Een heel vrolijk en opgewekt meisje. Haalt prima cijfers.' Ik knikte.
'Dat is mooi. Wat zijn haar sterkste kanten?'
'Eigenlijk kan ze alles wel goed. Er is niet specifiek iets waar ze minder in is, geloof ik.'
'Doet ze goed.' Tanja knikte. We liepen weer terug naar het lokaal. Lynn en Julia zaten tegen elkaar aan. Toen we naar binnen liepen, keken ze allebei op.
'Gaan we?' Vroeg Lynn.
'Als jij klaar bent wel.' Ik zette mijn, ondertussen lege, glas neer op het bureau van haar mentor. Lynn knikte.
'Ja, het is al goed.' Julia knikte.
'Mooi. Julia, rijd je mee of?'
'Nee, nee dank je. Ik ga met de bus.'
'Weet je het zeker?' Ze knikte.
'Ja. Maar heel lief van je.' Ik glimlachte kort. Ik draaide me naar hun mentor.
'Als er weer iets gebeurd, wil ik graag dat u me belt,' zei ik en gaf haar mijn kaartje. Ze knikte en stak haar hand uit.
'Komt goed, tot ziens,' zei ze en ik schudde haar hand.
'Tot ziens. Doei Julia!' Zei ik en Lynn gaf haar nog een korte knuffel. Daarna liepen we alweer richting uitgang. Ik sloeg mijn arm om haar heen waarna zij hetzelfde bij mij deed.
'Goed gedaan meisje,' zei ik en keek haar glimlachend aan. Lynn legde even haar hoofd op mijn schouder.
'Dank je wel. Dat je mee wilde. En het zo hebt opgelost.'
'Altijd,' zei ik en trok haar wat dichter tegen me aan. We waren nu bij de auto aangekomen.
'Je bent lief Eva. Dank je wel,' zei ze en liet me los. Ik keek haar glimlachend aan. 'Voor alles.'
'Ik wil eigenlijk zeggen; ik doe gewoon mijn werk. Maar dan zou ik liegen. Er komt ook echt nog wel een persoonlijk stuk om de hoek kijken. Maar ik doe het heel erg graag Lynn.' Ik drukte een korte kus op haar hoofd waarna we instapten. We reden naar huis. Eenmaal binnen rook ik de geur van bami. Ik liep achter Lynn aan de trap af. Zij en Wolfs begroetten elkaar kort. Ik hing mijn jas op en liep de keuken in.
'Hey Eef,' zei Wolfs en strekte een arm naar me uit. Ik liep naar hem toe en gaf hem een kus.
'Hey. Wat maak je?'
'Waarom vraag je dat überhaupt nog?' Lachte hij. Hij wist dat ik de geur allang herkend had.
'Ja, weet ik eigenlijk niet.'
'Maar, ik maak bami. Ik heb gehoord dat Lynn dat ook heel erg lekker vind en dacht dat jullie dat wel konden gebruiken.' Ik keek hem glimlachend aan.
'Dank je wel Wolfs, dat is lief,' zei ik en gaf hem een kus.
'Ah yes! Dat vind ik super lekker,' zei Lynn en gaf Wolfs ook een korte knuffel. Ze liep naar de woonkamer en ging wat tv kijken. Wolfs keek me glimlachend aan.
'Gaat het weer een beetje?' Ik knikte.
'Ja.'
'Mooi. Hup, ga maar tafeldekken jij,' zei hij en sloeg me op mijn kont. Ik schudde lachend mijn hoofd.
'Komt goed,' zei ik en zette alles op tafel. Daarna ging ik bij Lynn zitten. Ik sloeg mijn arm om haar heen.
'Gaat het weer?' Ze knikte.
'Ja, het gaat. Vroeg Wolfs niet waarom we zo lang duurden?'
'Nee. Hij vraagt het of straks, of niet.' Ze knikte.
'Je mag het wel vertellen hoor.' Ik glimlachte en ze legde haar hoofd op mijn schouder. 'Heeft Wolfs eigenlijk kinderen?' Ik knikte.
'Ja. Één dochter.'
'Hoe oud is ze?'
'Tweeëntwintig. Ze is op het moment in Brazilië. Vakantie.'
'Gaaf!'
'Ja, zou ik ook wel willen,' lachte ik. Ook al loog ik nu, Lynn hoefde de echte reden waarom Fleur daar zat niet te weten.
'Ja, ik ook. Ben wel toe aan vakantie.' Ik lachte kort.
'Heb je nog contact gehad met je zusjes?'
'Ja. Ze zijn benieuwd hoe het met me gaat. En of ze me mogen zien.'
'Wil je ze zien?' Ze knikte.
'Eigenlijk wel. Maar papa niet. Ik wil hem niet nog een keer kwetsen,' zei ze zacht. Ik knikte.
'Dat snap ik. Je mag ze wel een keertje hier uitnodigen, als je wil?'
'Mag dat echt?'
'Ja, tuurlijk.'
'Oke, dank je wel,' zei ze en keek me dankbaar aan. Ik glimlachte even. We richtten ons allebei op de tv totdat Wolfs ons riep.
'Lynn, Eva! Eten!'
'Joe!' Riep ik terug en we stonden op. We gingen aan tafel zitten waar Wolfs een grote pan bami had staan.
'Oeh, lekker,' zei Lynn. Wolfs schepte ieders bord vol waarna we begonnen met eten.
'Nou, smakelijk,' zei hij.
'Smakelijk,' zeiden Lynn en ik in koor. We begonnen te eten. Tijdens het eten was het stil.
'Is het lekker?' Vroeg Wolfs lachend. Lynn en ik knikten hevig. Wolfs lachte weer en we aten verder.
'Wolfs?' Vroeg ik.
'Ja?'
'Lynn wil haar zusjes graag zien, dat kan wel hier toch?'
'Eef, het is jouw huis. Jij bepaald. En als jij het goed vind, vind ik dat ook,' zei hij en pakte mijn hand vast. Ik glimlachte dankbaar.
'Fijn. Mag ik nu m'n hand terug? Ik heb honger,' lachte ik. Hij lachte kort en liet mijn hand los. We aten allemaal ons eten op en gingen daarna met z'n allen opruimen. Daarna lieten Lynn en ik ons op de bank ploffen.
'Foodcoma,' lachte ze. Ik knikte lachend.
'Inderdaad.' Wolfs kwam aangelopen. 
'Ik neem aan dat het dus lekker was?' Ik knikte.
'Ja, ik lig niet elke dag in een foodcoma.'
'Nee, dat klopt.' We keken met z'n allen nog wat tv, tot we naar bed gingen.
'Ik wil niet naar school morgen,' zuchtte Lynn terwijl we de trap op liepen.
'Nog één dagje. Dan heb je weekend. En ik ook,' zei ik met een knipoog. 'Dus je kunt eventueel zaterdag afspreken met je zusjes.'
'Dat zou heel fijn zijn.'
'Nou, slaap lekker,' zei ik glimlachend. Ze kwam naar me toe en gaf me een knuffel.
'Dank je wel Eva. Voor alles.' Ik pakte haar stevig vast en sloot kort mijn ogen. Ze liet me los en gaf me een kus op m'n wang. 'Slaap lekker,' zei ze waarna ze haar kamer in ging. Ik zag Wolfs ook de trap op komen. Ik ging vast onze slaapkamer in.
'Hey,' zei ik toen hij ook de slaapkamer in kwam. Hij sloot de deur en kwam naar me toe.
'Hee, mijn mooie aanstaande,' zei hij en sloeg zijn armen om me heen. Ik liet mijn armen in zijn nek rusten en keek hem glimlachend aan.
'Moeten we het aan Lynn vertellen? Van de baby? Want ze zal het vast wel gaan merken.' Wolfs knikte.
'Wil je het vertellen?' Ik haalde mijn schouders op. 
'Ik weet het niet,' zei ik zacht.
'Dan doen we het als jij er klaar voor bent,' zei hij lief. Hij drukte liefdevol een kus op mijn lippen. 'Waarom duurden jullie eigenlijk zo lang?'
'Lynn had Julia geslagen. Ze had weer een flashback gehad en was weer helemaal in paniek. Ze kwam huilend naar me toe en zei dat haar mentor het had gezien en nu een gesprek met haar, Julia, Lynn en haar moeder wilde. Ik ben met haar meegegaan en heb het opgelost. Ik heb het Julia uitgelegd en ze weet wat ze nu moet doen als Lynn weer een flashback krijgt.' Wolfs knikte dat hij het begreep.
'Ik ben trots op je Eef,' zei hij en drukte weer een kus op mijn lippen. Ik pakte hem steviger vast en legde mijn hoofd op zijn schouder. Hij ging met zijn hand over mijn staart. Ik haalde 'm eruit en Wolfs ging nu met z'n hand door heel mijn haar heen. Ik liet hem na een tijdje los en begon aan mijn avond routine. Ik trok mijn pyjama aan en ging in bed liggen. Ik lag op mijn buik op de dekens. Ik hoorde Wolfs aankomen en hij kwam naast me zitten. Zijn handen gleden onder mijn shirt over mijn rug heen.
'Doe maar uit,' zei ik zacht. Wolfs schoof langzaam mijn shirt omhoog. Ik kwam iets overeind om het uit te trekken. Daarna ging ik weer liggen. Wolfs begon me te masseren. Ik sloot genietend mijn ogen.
'Ga maar slapen,' zei Wolfs na een tijdje. Ik schudde mijn hoofd.
'Nee, dit is veel te fijn.' Hij lachte kort. Ik genoot van zijn aanrakingen. Wolfs ging door totdat ik bijna weg viel. Hij stopte en drukte een kus in mijn nek.
'Ga nou maar slapen, je bent moe,' fluisterde hij. Ik knikte en trok mijn shirt weer aan. We kropen onder de dekens. Wolfs ging op zijn rug liggen en ik lag half bovenop hem. Hij legde zijn handen op mijn rug en gaf me een kus.
'Welterusten Eef,' fluisterde hij.
'Welterusten, lief,' zei ik moeizaam en viel in een diepe, rustige slaap.

Nu je toch hier bent, laat gelijk een reactie achter xx