Chapter 1

87.7K 1.6K 282
                                    

Estranghero




Pinagmamasdan ko ang mga eroplano na umaalis at lumalanding sa runway,madilim ang langit at pumapatak na ang ulan.I heard that there's a typhoon but not sure if it's disturbing or not.Other passengers are frustrated and keep complaining why our flight back home is cancelled.



Hands in my pocket as i continue to watch them doing nothing but complain.May magagawa ba sila sa panahon na hindi nakisama ngayon? We're at Brunei International airport waiting for our connecting flight to Philippines pero dahil masama ang panahon,ilang oras na kaming nandito.Five hours to be exact.


Ang iba ay abala sa pagtawag ng kanilang mga pamilya na kung gaano sila kagalit dahil maunsyami ang kanilang pag uwi sa oras na nakasaad sa aming mga ticket.People are sometimes narrow minded.



Huminga ako ng malalim.I didn't call my family  that i'm going to be home soon.Buti nalang dahil delayed ang flight ko.



Huminga ulit ako ng malalim at tiningala ang kulay abo na langit.Malakas na rin ang ihip ng hangin.Rain is pouring hard.



I'm turning thirty next month but not excited about it.Stable naman na ang pamilya ko,nakapagtapos na ng pag aaral ang dalawa kong kapatid at may mga trabaho na,my parents are not that old,we already have a house to live for the rest of our life. Ano pa ba ang kulang?



I have this empty feeling inside.There's this hole in my heart that i don't know how to fill in. May gusto akong gawin na hindi ko pa nagawa noon,like some kind of adventure,i want to explore other places,experience other things,do crazy things.


My past relationship didn't last long.My last boyfriend was a nurse like me at kasama ko din sa ospital na pinagtatrabahuan ko sa Dubai but he cheated on me with other nurse who is older than him.



"Please...calm down.It's for your own good.The weather is not good and all the flights are cancelled already.We will let you stay at the hotel till we have a go signal that it's safe to travel.Our staff will lead you to a bus going to our hotel.Thank you for your understanding."


Good thing is,i always bring a backpack with me with a pair of clothes and underwear.For this kind of emergency.


"Sorry Sir...Ma'am,we're fully booked plus this happened.We only have one room left.Hope it's okay for you to stay in a room together?"
Yung iba naming mga kasamang pasahero ay may kanya kanya ng mga gustong maging kasama sa kwarto.Kami nalang dalawa natira ng lalaking may salamin.


May magagawa ba ako? Fully booked at isang kwarto nalang natira at kung mag check in ako sa ibang hotel,gagastos pa ako ng ilang dolyar.


"No problem.It's nobody's fault."

Nilingon ng receptionist ang kasama kong lalaki.


He is tall.Hindi ako sigurado kung espanyol ba o latino ang kanyang lahi.Kulay kayumanggi ang kanyang balat,matangos ang ilong,makapal ang kanyang kilay,mapupula at manipis ang kanyang labi,mahabang pilik mata,at kulay brown ang kanyang mata.


"I'm tired Miss. Just give us the keycard cause i need some sleep."
Oo,mukhang pagod ito base sa kanyang hitsura.


Agad na tumalikod ang lalaki ng iabot ang keycard ng walang imik.Napilitan akong sumunod sa kanya.Awkward lang na magkasama kami sa isang kwarto na hindi kilala ang isa't isa,hindi nag iimikan.




The room is not that huge.There's a table,two chairs near the window,a bed that can fit for two person and an abstract painting in the wall.Nothing else.


Beast LoveOnde as histórias ganham vida. Descobre agora