Beast Love

Chapter 7

Trouble

Matamis ang ngiti ko sa bawat araw na nakikita ko sina Carl at ang kanyang mga kampon na sila Camille.I'm more friendlier to them knowing what they're doing is fun to me.

"Ah...kilan ka free?"

Hay,akala mo may free sa mundo.Wala na kaya!

Nagkibit balikat ako at patuloy na kumakain.Kanina nya pa ako tinatanong kung kilan ako magkaroon ng oras para pumayag makipag date sa kanya.

"For a single mother like me...to be honest,our child is more important than looking for another ache in my head.Ayokong makipag relasyon sa kahit kanino dahil wala yan sa bokabularyo ko sa ngayon.Ayan,prangkahan tayo Carl.Kung ano man yang panliligaw na binabalak mo ay tigilan mo na,wala kang mapapala sa akin.Bakit hindi mo pormahan si Camille,parang may gusto yun sayo o yung ibang kasamahan natin na single at walang anak...yung mga ganun ang hanapin mo dahil wala silang mairason sayo na hindi ka mabigyan ng oras."

Huminga ito ng malalim."Wala ba talagang pag asa?"

Wala kang pag asang manalo sa laro mo.

"Mas mahalaga ang anak ko kaysa sa lovelife ko."

Abala na ako sa pag round ng mga pasyente pagkatapos namin mag usap ni Carl.Nagsasayang lang kasi sya sa laro nyang kahit kilan ay di sya mananalo.

Pagdating ko sa nurse station ay sa namang pagpasok ng mga nurse at doktor na may nirerevive na pasyente mula sa bagong dating na ambyulansya.Nagkagulo sa hallway ng ospital papuntang emergency room at napasunod na rin ako.

Sanay naman ako sa ganitong eksena kaya hindi ko alam kung bakit malakas ang kabog sa dibdib ko.The old man is dying but still fighting for his life.His foreign looks is familliar to me.Nakita ko na sya noon pero hindi ko alam kung saan at kilan.Basta pamilyar sya.

Naka survive naman sya pero nasa ICU pa rin para ma-monitor ng mga doktor ng maayos.Hindi ko alam kung kinontak na ba nila ang pamilya nya dahil wala pang dumating simula kagabi.

Nakasuot ako ng hospital gown pagpasok ko sa ICU at nagulat ako ng may tao akong nadatnan dun.I didn't know that someone is here.May suot rin itong hospital gown at naka mask.Tanging mata nyang kulay brown ang nakita ko.At kinabahan ako sa mga mata na yun.Those familliar eyes.Saan ko ba nakita yun?

"Are you...his family?"

Tumango ito."I'm his son."

Ah...okay.

Ipinagpatuloy ko ang ginagawa ko para makalabas agad dahil nako-concious ako sa taong kaharap ko.I don't know why but i feel uncomfortable of him glaring at me.

"Is he...okay?"

Tumango ako."He is.He was fighting for his life yesterday and he survive.Better talk to his doctor about his condition."

Tumango tango ito.Ang kamay nitong humahagod sa sarili nitong batok ay pamilyar sa akin.Naiirita ako sa sarili ko.Nagpaalam na akong lumabas.

Why everything about him is familliar? Hindi ko naman sya kilala! But this kind of feeling is telling me that he's familliar to me.

Paalis na ako ng marinig ko ang pamilyar nyang boses,ang pamilyar na punto ng pananalita nya sa salitang banyaga at ang pamilyar na lenggwahe na hindi ko maintindihan.

Nilingon ko ito na may kausap sa kanyang phone at nakatingin sa akin.Nanlaki ang mga mata ko sa gulat ng makita ko ito.Why he's here? What he's doing here?

Of all places,why here? Of all people why him?

Nagmamadali akong tumalikod at umalis.Damn.Anong gagawin ko? Should i change my schedule? Hindi ko alam! I don't want to see him,yun yung alam ko.

Hanggang alas kwatro lang ang oras ng shift ko kaya pagsapit ng alas kwatro ay nagmamadali akong nagligpit ng gamit para umalis.

"Mayaman yung pasyente na nasa ICU kagabi ah! Akalain mong may mga bodyguards sa loob at labas ng suite nya."

Ah...buti pa yung mga tsismosa na mga nurse dito sa ospital may nasasagap na tsismis.

"At ang hayop sa kagwapuhan ng anak nya! Makalaglag panty sya! "

Umismid ako.Hayop sa kgwapuhan? Oo,agree ako sa hayop yun.Hanggang dun lang.Natigilan din ako sa sinabi nito.Bodyguards? Para saan? Nanganganib ba ang buhay nito para may magbabantay sa kwarto nito? Ha! Wala naman akong pakialam kaya ayoko ng guluhin ang utak ko.

"At ang matindi,hindi ka basta basta nakakapasok sa suite ng tatay ni pogi.Nag request sya ng mga nurse na pwedeng mag check sa tatay nya."

"Huh? May napili na bang nurse? Sino? Sino yun?!"

"Hindi ko alam eh.Baka bukas pa malalaman kung sino kaya pwedeng magbago ang schedule natin anytime...kung isa tayo sa mapiling pwedeng pumasok dun."

Napangiwi ako.I have a bad feeling for this.Sana hindi ako kasali sa kalokohan nila.

Alas kwatro mahigit pa lang naman pero dumidilim na ang langit at pumapatak ang mahinang ulan.Pati panahon nakikisabay din.
Naalala ko nung nasa airport kami ng Brunei kung saan ko sya unang nakita ay ganito din ang panahon.Madilim ang langit,umaambon.

Sa lahat ng pagkakataon ay ngayon pa talaga.
Sa isip ko,kahit kilan madaya maglaro si tadhana.Wala man lang hint na may mangyayaring ganito para makapag prepare ako.

Napakislot ako ng marinig ang malakas na busina sa harap ko.Nagsalubong ang kilay ko dahil hindi naman taxi kundi kotse ang nasa harap ko.Nilingon ko ang paligid ko at baka may hinintay itong tao pero wala naman.

Nang bumaba ang bintana ng kotse nito ay doon ko napagtanto na isang demonyo pala ang nakasakay dun.

"Get in."

Napaawang ang bibig ko sa sinabi nya.Ang kapal ng mukha nyang utusan ako na para bang close kami.

Tinalikuran ko ito at nagmartsa papuntang sakayan ng jeep.Sakto naman na may dumaan kaya sumakay agad ako.Huh! Bahala syang manigas dyan.

Niyakap ko agad ng mahigpit ang anak ko ng makita ko ito."I saw your daddy baby."
Mahinang bulong ko.

"What mommy?"

Ngumiti ako at sinapo ang kanyang mukha."Wala.Ang sabi ko,mommy loves you so much!"

"I love you too mommy! Can you cook a macaroni and cheese,please? Gusto ko nun mommy!"

"Okay.Magbibihis muna ako at ipagluluto kita."

Sumunod naman ito sa sinabi kong maupo dun habang naghihintay.We're still living at Zoey's condo.May mga time na gusto kong umalis dito dahil nahihiya ako kay Zoey.She let us live here for free at kahit ilang beses ko syang kinulit na magbabayad ako ng renta buwan buwan ay di pumayag.Nagagalit ito pag binabanggit ko ang tungkol dun kaya sinabi ko na wag nalang sana nyang tanggihan na yung mga bills sa condo ay ako na ang magbabayad.

"Hindi ba makulit si Tyrone Lerah?"

"Hindi naman.Makulit lang yan pag humingi sya ng gusto nyang pagkain tapos di mo agad binigay ay di ka nyan tantanan hangga't di mo nilapag sa harap nya ang gusto nya."

Tama.Tyrone is like that.When he want something,he really would get it.Siguro ganun ang tatay nya.Kung ano ang gusto nakukuha.Napabuntong hininga ako ng maalala ko ang tatay ng anak ko.Just like two years ago...i smell trouble.And that's bad.