ASANSÖR

ASANSÖR\11

Multi medyada Jerfi 'nin grubu ve müzik.

**
Sonbahar

Sonbahar ki acının değişmez dipnotudur.
Sesinin solgun göğünde
Küçük bir yıldızla bir harfi tutuşturur.
Savrulur her yana kavruk kelimelerle,
Yüreğini acıyla buruşturur.
Bakışının pasıyla zırhlanan dünya
Binlerce pırtlak yapıştırır yüzünün kumaşına.
Sonbahar ki doyumsuz bir aşkın,
Sonudur..

-Metin Altıok-

**

Rüzgar yüzümü okşarken sakin olmaya çalışıyordum. Sonbaharın fısıltıları , sararmış yapraklar hışırtıyor ve gri bulutlar büyük bir kasvet yaratıyordu. Karşımdaki tanımadığım suratlara baktım.

"Evet Eliz. Bu bugünlük veya bir kaç günlük kalıcağın evin ev sahipleri . Daha çok sen yokken elimdeki tek ailem."

Pinhan aslında gerçek ismi Sonat 'ın sesi kulaklarıma yoğun bir şekilde çarparken yüzümü onlara çevirdim.

Biri ela gözlü kumral uzun saçlı , dolgun dudakları ve hafif yeşilin ela hareleriyle beni süzen genç bir kızdı ve oldukça güzeldi. Hiçbir makyaj yapmamış yüzüne nazaran.

Diğer bir genç kızdurursanız saçlı ve beyaz yüzüyle beni incelerken saçlarına uyumlu siyah hareleri beni nedense sinirle tarıyordu.

Ela gözlü ufak surat bana doğru gülümserken

"Merhaba . Ben Vera ve pek hoş bir olaya karışmasanda hoşgeldin demek isterim." dedi.

Onaylıyan şekilde kafa sallarken kısa bir şekilde

"Bende Eliz." diye mırıldandım. Siyah saçlı kız ciddi bir şekilde beni izlerken konuşmamayı tercih etmesini diledim ki öylede oldu.

Sarı dalgalı buklelerle ve gözlüğüyle son derece sevimli bir gençadam karşıma çıkmış ve bana samimi bir şekilde gülümsüyordu.

"Bende Buğra . Tanıştığıma memnun oldum Eliz. Yada Eliziş mi desem?"

İstemsiz bir şekilde sırıtırken 'bende' demek istercesine kafamı salladım. Ardından sert hatlarıyla ve koyu yeşil gözleriyle beni inceleyen genç adam söze girişti.

"Bende Aykan."

Kısa ve net birşekilde konuşmuş ve önüne dönmüştü. Kafa salladım.

"Ve son olarak ben Ayas. S ile ."

S yi oldukça bastırırken lacivert gözlerini pörtleten samimi bir çocuk surat.

Abim elini siyah saçlı kıza çevirmiş

"O da Ayza."

Demekle yetinmişti. Sonunda tanışma faslı bitmişti sanırım. Yani bugünlük insanlarla diyalog sınırımı fazlasıyla aşmıştım.

**

Sonunda o gün hasta olduğumda gittiğim bahçeli eve girdik. Kısa bir şekilde duş almış ve bana verdikleri odama geçmiş elimde tuttuğum Franz Kafka -Milena 'ya Mektupları- okumaya çalışırken kafama dolan tüm yaşanmışlıkların ağırlığını düşünüyordum.

Sonunda kitap okuyamıyacağımı anladığımda yavaşça doğruldum ve büyük pencereye yöneldim. Uçları sarmaşık ve süslenmiş bu pencere gerçektende muhteşemdi.

Gözlerimi sert çıkan motor sesine doğru çevirdim. Jerfi motordan çıkıyor ve eve doğru geliyordu.

Islak saçlarıma nazaran -ki saçlarımıda kurutmazdım- hızla odamdan çıktım. Belki abimde gelmiştir. Merdivenlerden inişim hızlanırken ayağımın ayağıma takılmasıyla merdivenlerden yuvarlanmam bir oldu.