Did he save me?

0,5

Calum's point of view
'Waar kom jij zo laat vandaan?' Vroeg Luke meteen toen ik net de deur opende. 'Ik was buiten, dat had ik je verteld.' zei ik terug. Ik trok mijn trui uit en hing die aan de kapstok. Ik trapte mijn schoenen uit, die ik vervolgens netjes in het schoenen rek zette. 'Ik dacht dat je een uurtje zou weg zijn en niet twee en een half.' 'Sorry hoor, mam. Ik zal het voortaan melden als ik langer weg blijf.' Luke was af en toe een beetje het bezorgde type. Als ik niet liet weten waar ik was, of hoe laat ik thuis was, dan speelde er bij hem allerlei rare scenario's af.  'Dat is fijn lieverd. Wat heb je eigenlijk gedaan?' vroeg hij nieuwsgierig. Soms hadden we dit soort rare gesprekken waarin ik de zoon was en hij de moeder, of juist andersom. 'Ik heb eerst een tijdje hardgelopen, helemaal naar de andere kant van de brug. En daarna nog een beetje gepraat met een meisje.' zei ik nonchalant. Ik liep de keuken in en pakte daar een blikje bier uit de koelkast. Vervolgens liep ik de woonkamer in en wilde ik op de zachte, rode bank gaan zitten bij Luke, maar tot mijn verbazing zat hij daar niet alleen. 'Cyara.' Zei ik verbaasd en enthousiast tegelijkertijd. 'Leuk jou weer eens te zien, hoe gaat het met je?' Vroeg ik glimlachend aan Luke zijn vriendin. Ze stond op van de bank en omhelsde me lichtjes. 'She's mine.' gromde Luke. 'Hou er nou eens over op, je weet dat wij alleen maar vrienden zijn. Jaloerse kip.' kaatste ik terug. Cyara rolde met haar ogen, ze wist precies hoe Luke kon zijn. 'Ik vind het ook leuk om jou weer te zien. Met mij gaat alles prima, heel erg genoten van Europa.' 'Dat is fijn om te horen. Vertel me er straks alles over, ik ga nu eerst even snel douchen.' 'Is prima, doe ik.' Ze ging weer naast Luke op de bank zitten die gelijk een beschermende arm om haar een sloeg. Plotseling vroeg ik me af of ik ook ooit zoiets zal hebben. Ik schudde mijn hoofd, vast niet.

Het kettinkje dat ik had gevonden, op straat bij het steegje, had ik in mijn portemonnee gestopt. Ik dacht dat het van Leah was maar zeker wist ik het niet. Het was een zilver kettinkje met een hartje eraan. Ik had geprobeerd om het hartje open te maken maar dat lukte niet. Ik was bang dat ik het kapot zou maken.

Het douchen had me wel een beetje opgeknapt, maar toch kwam Leah steeds weer in mijn hoofd op. Ik vroeg me af wat ze nu aan het doen was, zou ze zichzelf aan het snijden zijn? Of zou ze gewoon iets aan het eten zijn? Of mensen uit haar bed verjagen? Tientallen vragen spookten er door mijn hoofd. Ik gooide mijn vuile was op de stapel die in mijn kamer lag. Het was wel heel erg veel geworden, dus besloot ik wat in de wasmachine te doen.
'Luke heb jij nog vieze was?' schreeuwde ik naar hem. De televisie stond achterlijk hard en normaal iets zeggen of zelfs roepen zou nu geen nut hebben. 'Op de stoel in mijn kamer.' schreeuwde hij terug. Ik liep zijn kamer in en zag dat zijn stapel nog erger was dan die van mij. Ik besloot de was te verdelen in drie stapels, gekleurd, zwart/grijs en wit. Aangezien de zwart/grijze was het meest was besloot ik die eerst te doen. Mijn kamer opruimen zou ik straks wel doen.

'Oké Cyara, vertel me alles over Europa.' Zei ik en pakte het blikje bier van de tafel dat ik had gepakt voordat ik ging douchen. Het blikje was leeg en aangezien Cyara geen bier dronk moest het wel Luke zijn die het had leeggedronken. Ach, anders was het nu toch lauw geweest en lauw bier kon echt niet. 'Willen jullie nog wat drinken?' vroeg ik beleefd. 'Cola, alsjeblieft.' Zei Cyara, altijd al zo beleefd. 'Beer for me.' zei Luke. Volgens mij was hij nog geen millimeter verschoven sinds ik thuis was, ja alleen om mijn bier op te drinken. 'Jij pak maar lekker zelf, Lucas.' Zei ik en ik meende serieus wat ik zei. Ik bracht alleen wat cola voor Cyara en een biertje voor mij mee. Ook had ik een bakje met kersen gewoon, omdat ik daar zin in had.

Het was erg gezellig geweest met Cyara en Luke, maar ik was nu heel erg moe en besloot om alvast naar mijn kamer te gaan. Ik ruimde eerst alle troep op voordat ik me uitkleedde en in bed ging liggen. Ik deed mijn mobiel in de oplader en zag dat ik geen berichten had, ja op die van Twitter, Instagram en Facebook na. Maar geen whatsapp berichten. Ik wilde Leah een berichtje sturen, maar bedacht me toen dat ik alleen mijn nummer in haar mobiel had gezet en niet haar nummer in mijn mobiel.

'Zou ze me ooit een berichtje sturen?' vroeg ik mezelf hard op af. Ik weet het niet. Zuchtende draaide ik me om en trok ik de zwarte dekens tot aan mijn kin op. Ik kon nu maar beter gaan slapen. Met Leah in mijn gedachten viel ik in een diepe droomloze slaap.