Σε αγαπώ πέρα από το χρόνο

Συζήτηση

Ένας κόμπος  σχηματίζεται στο στομάχι μου καθώς γυρίζει ελαφρά το κεφάλι και μου ρίχνει ένα βλέμμα. Ύστερα ξανά κοιτάει έξω.

-Και πως;....καταφέρνω να ψελλίσω μη μπορώντας να συνεχίσω.

-Πως ανακάλυψα ότι είμαι κυνηγός πνευμάτων; Απλώς σκότωσα ένα μόλις το αντίκρισα. Φοβερό ε; Κι όμως θα σε απογοητεύσω λέγοντας πως ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ, λέει και παρατηρώ κάθε μυ του κορμιού του να σφίγγεται να χαλαρώνει.

-Ω. Πραγματικά λυπάμαι. Και...και οι γονείς σου πως αντέδρασαν; ρωτάω.

Αναστενάζει και αυτή τη φορά γυρίζει να με κοιτάξει. Τα μάτια του είναι τόσο λαμπερά και απόκοσμα που χάνω ένα χτύπο της καρδιάς μου.

-Η ώρα έχει περάσει και η μαμά σου θα ανησυχεί. Καλύτερα να πηγαίνεις.

Αυτό ήταν η...πιο επικοδομιτική συζήτηση που κάναμε. Όλες οι προσπάθειες για να τον πλησιάσω και να μάθω περισσότερα έπεσαν στο κενό. Έτσι, όμως δεν θα μάθαινα και τίποτα για τον καινούργιο αυτόν κόσμο. Τα πνεύματα, τις χρονικές πύλες, εμένα.

Ανίκανη και δίχως άλλες ιδέες για να πω κάτι γύρισα και έφυγα. Βγήκα στον δρόμο και για μία στιγμή ευχήθηκα να με φώναζε πίσω, αλλά δεν θα γινόταν ποτέ αυτό.

Έπιασα ασυναίσθητα το λαιμό μου καθώς περπατούσα. Δεν με πονούσε πια και ήξερα πως αν τον έβλεπα δεν θα υπήρχε ούτε μελανιά. Αυτό το ορυκτό αποδείχθηκε θαυματουργό.

Φτάνοντας στο σπίτι ήξερα πως η μαμά θα έλειπε οπότε δεν μπήκα μέσα. Κάθισα στο γρασίδι της αυλής και μετά ξάπλωσα κοιτώντας τον καθαρό ουρανό. Ο ήλιος έδυε και υπήρχαν διάχυτες όλες οι αποχρώσεις του κόκκινου, του κίτρινου και του πορτοκαλί.

Μου ήρθε στο μυαλό ο Νίκολας. Ξανά. Τα υπέροχα μάτια του, που μπορούσα να βυθιστώ μέσα του χωρίς επιστροφή. Το σώμα του που ήταν....μα τι λέω; Συγκεντρώσου Άντρεα. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος κόπανος που έχεις γνωρίσει και δεν έχει χαμογελάσει ΠΟΤΕ. Όμως δεν πάυει να με κάνει να νιωθω περίεργα.
Θέλω να μάθω περισσότερα γι'αυτόν. Οτιδήποτε που να μπορώ να είμαι έστω και λίγο σίγουρη πως το άτομο που έχψ μπροστά μου είναι....δεν ξέρω τι πραγματικά. Απλώς όλα είναι τόσο πρωτόγνωρα για 'μένα που δεν γνωρίζω τι να πρωτοκάνω. Επίσης ο κύριος Φίλιπς δεν έχει επικοινωνήσει καθόλου και με ανησυχεί ακόμη και αν πέρασε μόνο μία μέρα. Ίσως να μίλησε στον Νίκολας και αυτός να μην μου είπε τίποτα. Αν είναι έτσι πραγματικά θα φάει ένα γερό χαστούκι στην υπέροχη μούρη του.

Έλπίζω όλα να πάνε καλά γιατί αλλιώς ίσως κυνδινεύσουμε όλοι!!!!

Ελπίζω να σας άρεσε!!!

Σχόλιο και αστεράκι παρακαλώ☆☆