Σε αγαπώ πέρα από το χρόνο

Μαζί για πάντα

Οδηγούσα προς το σπίτι του Νίκολας. Είχαμε φάει όλοι μαζί βραδινό και είπαμε να πάει πρώτα αυτός και αργότερα εγώ. Ήθελα να περάσω λίγο χρόνο με την Κάιλι και τη μαμά. Συζητήσαμε για το σχολείο, τη δουλειά, το πανεπιστήμιο, τη ζωή. Είχα καιρό να μιλήσω έτσι κυρίως με τη μαμά και έβρισα τον εαυτό μου που συνεχώς απομακρυνόμουν από κοντά της τώρα τελευταία.

Ύστερα, αφού έφυγε η Κάιλι είπα πως θα πάω μία βόλτα και να 'μαι τώρα να κατευθύνομαι προς το σπίτι του Νίκολας, αποφασισμένη και έτοιμη για το επόμενο βήμα. Πριν καιρό ο ίδιος πήγε να προχωρήσει αλλά τον σταμάτησα. Ισχυρίστηκα πως δεν ένιωθα έτοιμη, μα τώρα συνειδητοποίησα πως φοβόμουν να πάω ένα βήμα πιο πέρα. Βασικά, φοβόμουν τα πάντα. Τώρα όμως έχω αλλάξει. Νιώθω σίγουρη για τη θέση μου ανάμεσα στους κυνηγούς, για τη συνέχιση της αθάνατης ζωής μου όσο καλύτερα μπορώ και κυρίως πως θέλω να τη ζήσω με τον Νίκολας.

Παρκάρω το αυτοκίνητο και κατευθύνομαι προς το σπίτι. Πριν καν χτυπήσω, αυτός μου ανοίγει και κυριολεκτικά με κυκλώνει με το βλέμμα του. Ξέχασα να αναφέρω πως πριν φύγω από το σπίτι έκανα ένα ζεστό, αρωματικό μπάνιο, χτένισα απαλά τα μαλλιά μου και βάφτηκα, ενώ φόρεσα ένα απαλό κόκκινο φόρεμα μέχρι το γόνατο.

Χαμογελάει ελαφρά και αφού μπω μέσα με τραβάει στην αγκαλιά του.

-Είσαι τόσο όμορφη που και τα αστέρια χάνουν το φως τους στην όψη σου, μου ψιθυρίζει και νιώθω πως η καρδιά μου χάνει ένα χτύπο.

Τα χείλη του κολλάνε στα δικά μου. Πρώτα αργά και ύστερα πιο έντονα και παθιασμένα. Βάζει τα δάχτυλά του μέσα από τα μαλλιά μου και αρχίζει να τα χαιδεύει απαλά και με αρμονικές κινήσεις. Χωρίς να το καταλάβω με σηκώνει στην αγκαλιά του και με πηγαίνει προς την κρεβατοκάμαρα. Κλείνω το στόμα με τα χέρια μου σε αυτό που βλέπω. Παντού υπάρχουν λευκά, αναμμένα κεριά. Στο κομοδίνο, στα παράθυρα, ακόμα και στο πάτωμα που δημιουργούν και κάτι σαν διάδρομο.

Μην μπορώντας να συγκρατηθώ δακρύζω ελαφρά καθώς με αφήνει στο κρεβάτι και κάθεται δίπλα μου. Χαμογελάει ελαφρά και αρχίζει να με φιλάει στα σημεία που κυλάνε τα δάκρυά μου.

-Όταν κλαις νιώθω να πονάω πιο πολύ και από τον να με βασάνιζαν σαράντα πνεύματα, τον ακούω να μου λέει.

-Σε αγαπώ τόσο πολύ, αναφωνώ και πέφτω στην αγκαλιά του.

Με τυλίγει με τα χέρια του και με κάθεται από πάνω μου. Η αναπνοή μου αυξάνει ταχύτητα καθώς το λάγνο βλέμμα του με περιεργάζεται. Βγάζει τη μπλούζα του και αρχίζει να ξεκουμπώνει τα κουμπιά του φορέματός μου. Τραβάει διστακτικά τα μανίκια και μου φιλάει πρώτα τον ώμο και ύστερα κατευθύνεται στο λαιμό μου.

Ανατριχιάζω ευχάριστα με την επαφή και έκπληκτη διαπιστώνω πως θέλω και άλλο. Τον θέλω ολοκληρωτικά. Αφού μείνουμε με τα εσώρουχα τον τραβάω από το σβέρκο πιο κοντά μου και αρχίζω να τον φιλάω. Καθώς το σώμα του ακουμπάει στο δικό μου ένα κύμα θερμότητα και ηλεκτρισμού με διαπερνάει. Χωρίς να μπορώ να αντισταθώ βγάζω τα εσώρουχά μου κάτι που κάνει και αυτός.

Σηκώνεται ελαφρά και παρατηρώ εκστασιασμένη το σώμα του. Οι απίστευτα μεγάλοι και γυμνασμένοι ώμοι του, οι ανάγλυφοι κοιλιακοί του, τα μακρυά, απαλά χέρια του και φυσικά τα καταγάλανα μάτια του που λάμπουν στο φως το φεγγαριού.

Πιάνει τα χέρια μου και τα τεντώνει μακρυά από το σώμα μου. Τα χαιδεύει από τον ώμο μέχρι και τα δάχτυλα με τρόπο που με κάνει να αναστενάξω.

Με κοιτάει με υγρά μάτια. Του χαμογελάω πριν κολλήσω τα χείλη μου ξανά στα δικά του.

-Σε αγαπώ Άντρεα, μου ψιθυρίζει ηδονικά, θέλω να ζήσω όλη μου την αθάνατη ζωή μαζί σου.

Και εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τον σφίξω στην αγκαλιά μου και να τον φιλήσω τόσο γλυκά που νιώθω πως θα εκραγούμε μαζί

Τέλος!! 

Ελπίζω να σας άρεσε!!