Σε αγαπώ πέρα από το χρόνο

Έκρηξη

Ήμασταν σε μία σκοτεινή και βρόμικη πύλη. Ένιωθα απεγνωσμένη, αδύναμη και τρομαγμένη. Όσο σκεφτόμουν την έκφρασή της μαμάς πριν φύγω και το πόσο κινδύνευσε εξαιτίας μου εύχομαι να είχα μείνει κάπου μακρυά όπως είχε πει ο Νίκολας.
Τώρα όμως με κρατάνε τρία πνεύματα εντελώς ακίνητη και τα άλλά δύο μιλάνε με τους μαυροφορεμένους. Δεν καταλαβαίνω πολλά παρά μόνο "σε λίγες ώρες" και "η συσκευή ενεργοποιήθηκε".
Μία πόρτα ανοίγει μπροστά μας και αφού με παίρνουν οι μαυροφορεμένοι, μπαίνουμε μέσα και αφήνουμε στη πύλη τα πνεύματα.

-Ώρα για δράση, λέει ο ένας καθώς με σέρνουν σε ένα υγρό υπόγειο, υποθέτω.

-Τι θέλετε από έμενα;, φτύνω.
Γελάνε δυνατά και οι τρεις.

-Όλα στην ώρα τους, κοριτσάκι, απαντάει ο ένας.

-Ενεργοποίησε τη συσκευή, διατάζει ο ψηλότερος από τους τρεις.

-Αφεντικό είμαστε έτοιμοι, λέει ο δεξιός σε έναν ασύρματο.

-Υπέροχα. Ξεκινάμε, ακούγεται μία φωνή από τον ασύρματο. Μία φωνή που μου είναι αρκετά γνωστή, ωστόσο αδυνατώ να θυμηθώ από ποιον είναι.

Ο ψηλότερος βγάζει μία μικρή συσκευή με ένα κόκκινο κουμπί και το πατάει. Αμέσως ακούγεται ένας δυνατός θόρυβος δαν έκρηξη από πάνω μάς και το έδαφος σείεται.

-Μα που είμαστε; Τι κάνατε;, φωνάζω θυμωμένα.

Ο δεξιός με πιάνει και με    τραβάει σε κάτι σκάλες. Αρχίζουμε να τις ανεβαίνουμε και αυτό που βλέπω με αφήνει άφωνη και τρομοκρατημένη. Βρισκόμαστε στα κεντρικά γραφεία και όλη η υποδοχή έχει γίνει ερείπιο! Επίσης έχει ανοίξει μία τεράστια πύλη επιτρέποντας την εισόδο σε όλα τα πνεύματα.

-Έσπασαν την ασπίδα προστασίας, φωνάζει ένας και εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται μία ομαδα κυνηγών και αρχίζει η μάχη. Που να βρίσκεται ο Νίκολας και ο κύριος Φίλιπς; Σκέφτομαι καθώς οι μαυρορεμένοι με σέρνουν στον ανελκυστήρα. Πριν όμως μπούμε μέσα δύο σφαίρες τους πετυχαίνουν και πέφτουν νεκροί. Ουρλιάζω καθώς κλείνει ο ανελκηστήρας και ασυναίσθητα πατάω τον τέταρτο όροφο.

-Θεέ μου τι θα κάνω τώρα;! Ψυθιρίζω τρομοκρατημένη και πριν το καταλάβω ο ανελκηστήρας σταματάει στον τρίτο όροφο και μία φιγούρα στέκεται μπροστά μου πριν ανοίξει η πόρτα. Κρατάω την αναπνοή μου και ετοιμάζομαι να τρέξω. Μόλις όμως βλέπω ποιος είναι αρχίζω να κλαίω πέφτοντας στην αγκαλιά του.