Muryou:Mischievious Warrior[Complete]

Chapter 8~Missing my Baby

An 'O' form in my lips. My eyes widen in shock. My breath skip. My body can't move.

Napahawak ako sa dibdib ko. Why do i felt a hand clutch my chest?

Katulad lang ito ng naramdaman ko noong mawala si mom at dad. Its alike but it didn't.

Pain..

And i am scared of this pain..

Natauhan lang ako nang may bumangga sa akin. Isang batang tumatakbo na may dalang lobo.

Inilibot ko ang paningin ko. Nasa park ako malapit sa resto namin. Naupo ako sa isang bench. Hindi ko na namalayan na dinala ako ng paa ko dito.

Kasi naman ih~~natulala na ako sa nakita ko~~

Si S~hin kasi ih~~~

~~nakikipag-kissing scene doon sa hammer girl na waitress namin!

~~tapos nakahawak pa siya doon sa dibdib! Naka-bold pa iyong upper body niya ibinebenta iyong abs niya!

Na-realize ko...

Gusto ko ang genie ko..

Kaya kumirot iyong puso ko..

At natatakot ako sa nararamdaman ko..

Ngayon ko lang nakilala si Shin. Hindi ko alam kung saan siya talaga nagmula. Kung totoo ba siya o likha lang ng ilusyon ko sa mga hindi totoong nilalang. Paano na lang kung maglaho siya lalo kung kailan attach na attach na ako sa kanya..

Dapat ay pigilan ko ang nararamdaman kong ito sa kanya. Hindi ito dapat umusbong pa. Iyon ang aking gagawin ngayon.

Kaya lang ay nakakainis talaga siya! Nag-effort pa naman ako magdala ng almusal niya!

Sa inis ko ay hindi ko napigilan na itapon iyong dala kong plastic ng pagkain..

"Ibigay mo na lang sa akin kaysa itapon mo Nayumi.."

Napaangat ako ng tingin sa pares ng binti sa harapan ko. Sa isang kamay ay hawak niya ang pinulot na plastic ng almusal. Nakangiti siya sa akin.

"Peter Pan.."

"Hindi ako sanay na makita ka na nakasimangot ng ganyan. Ang kambal ba?"naupo si Peter sa tabi ko.

Hindi ako umimik. Hinayaan ko na lang na isipin niya na iyong kambal nga ang dahilan.

"May alam akong stress reliever. Halika..."

Hinawakan ni Peter Pan iyong kamay ko hindi naman ako nakatanggi. Nag-init iyong mukha ko iyon kasi ang unang beses na hinawakan niya ang kamay ko. Hinila niya ako papunta sa kung saang parte ng park.

"Basketball?"

Nasa mini basketball court kami ng park.

"Uhum..subukan mong ibato itong bola sa ring..para ka na ding humiyaw sa sama ng loob kaparehas lang din.."

Iniabot sa akin ni Peter iyong bola. Katulad ng sinabi niya ay inasinta ko ang ring at ibinato ang bola. Nililimot naman niya ang bola at ibinibigay sa akin para i-shoot ulit. Paulit-ulit na ganoon hanggang sa mapagod ako. Unti-unti ay naramdaman ko ang pagsilay ng ngiti sa labi ko.

"Effective! Thanks Peter Pan!"nag-okay sign ako sa kanya.

He grin at me.

"I told you so. Iyan ang Nayumi na kilala ko."

"Your the best ever friend talaga!"

Nawala naman iyong ngisi sa mukha ni Peter Pan at naging seryoso hindi ko na lang pinansin. Ako naman ang humila sa kanya at inaya ko siyang kumain ng ice cream libre ko ang alam ko isa iyon sa pang-alis din ng stress,siguro dahil malamig iyong ice cream ay nalalamigan din ang utak? Pagkaano ay parehas na kaming tumatawa ni Peter habang nakain ng ice cream.