No Control/Over Again ~ Larry Stylinson

~ O12 ~

Harry (WOW ) Okay sorry

Weken waren verstreken waarin ik me had teruggetrokken in het huis van Liam. Een relatie met hem zat er enkel niet in voor mij niet maar ook niet voor hem, hij had zijn liefde terug niemand minder dan Niall stond half huilend voor de deur. Ik herinnerde me alles weer op het ongeval na nog altijd was het een zwart gat van wat er in dat huisje was gebeurd maar het deerde niet ik heb me erover heen gezet. Ik ben oprecht blij voor Liam en Niall dat ze het geluk samen hebben terug kunnen vinden en in deze weken heb ik hem dan ook beter leren kennen waarop ik kan zeggen dat het een goeie gozer is een jongen die  Liam verdiend. Dat maakt helaas mijn gevoelens niet minder ik wist niet hoe ik moest denken over Louis en dat is waarom ik afstand nam. Ik moest tijd maken, niet alleen voor hem maar ook voor mezelf. Ik moest mezelf terugvinden en bedenken of ik nog wel zo verliefd was op Louis als voorheen.

Vele problemen zijn voorbij gegaan waar we samen weer bovenop zijn gekomen hij heeft me zelfs gezegd te willen veranderen voor mij het was alleen dat ik dat te vaak uit zijn mond heb gehoord. Ik zuchtte terwijl ik de kop warme thee van me afschoof het was zo'n avond waarop Niall en Liam samen uit gingen en ik op de bank zat mezelf vol te proppen met eten en mijn gedachtes de vrije loop liet gaan. Ik mocht hier zolang blijven als ik wilde van Liam maar ik wilde hem weer wat tijd geven met Niall ofterwijl ik wist dat het tijd was voor mij om te gaan op dit moment heb ik iets besloten. Misschien is het dom misschien ook niet maar voor mijn gevoel is dit iets wat ik wil en moet doen. 

Nadat Liam mijn spullen heeft gehaald bij Louis heeft hij me verteld hoe hij vond dat de situatie was. Ik heb nagedacht en nagedacht maar op dit moment ben ik eruit ik ga terug naar Louis in de hoop dat hij dit nog wil. Hij heeft mij ontzettend veel pijn gedaan maar die karma heeft hij 3x zo hard teruggekregen deze periode maar dit is het moment waarop ik besef dat Louis echt zijn best heeft gedaan om te veranderen dat hij me echt wilde laten zien wat voor vriendje hij kon zijn en dat is het moment waarop ik besloot niet langer meer te wachten. Zo gauw als ik kon nam ik een sprintje naar boven vulde een tas, de rest zou ik wel ophalen zodra alles weer goed was, anyways ik schreef een briefje voor Liam zodat hij wist waar ik was en vertrok zo snel als ik kon richting het oh zo bekende huis waar ik al voor lange tijd niet geweest was.

Ik telde de stappen en mijn nervositeit werd met de seconde erger hoe dichter ik het huis naderde. Was dit uiteindelijk wel een goed idee, had ik niet te snel gedacht, moest ik niet wachten totdat het een betere tijd was of moest ik morgen terugkomen. Zonder dat ik het doorhad hadden mijn handen de sleutels al in het slot gestoken en het omgedraaid waardoor de deur in een klap openging. Dit was het moment ik hoorde geen geluid dus of Louis zou slapen wist ik niet. Mijn tas zette ik naast me neer terwijl ik met een snel kloppend hart de woonkamer betrad en wat ik daar zag brak mijn hart.

Louis starend naar het raam, hij had me niet eens door hij was diep in gedachten en zijn ogen leken haast de vermoeidheid uit te schreeuwen de leegte in zijn ogen die normaal vol met emoties stonden was niks meer van te zien. Zijn inmiddels veel te dunne lichaam leek zich te beseffen dat er iemand in de woonkamer was want langzaamaan draaide zijn hoofd mijn richting in. Zijn ogen die net nog zo dof en verdrietig waren sprongen nu open en werden zo groot als schoteltjes. Even wreef hij in zijn ogen en kneep in zijn arm kijkend of het geen droom was maar toen hij zijn ogen weer op mij focuste had ik de tijd niet meer om na te denken de jongen kwam in volle vaart op me af en sloeg zijn armen stevig om me heen.

Er werd niet gesproken het was niet nodig. Ik sloeg mijn armen om de jongen heen hoewel het me zorgen baarde hoe erg hij was afgevallen lag mijn focus op de jongen van wie zijn warme tranen op mijn shirt belandde. Hij liet eindelijk voor het eerst in tijden zijn verdriet gaan hij liep met de jongen nog altijd om zijn nek geklemd richting de bank en liet zich erop neerzakken waardoor Louis automatisch op zijn schoot terecht kwam. ,,Het spijt me zo Harry, Het spijt me zo.'' Louis bleef maar huilen. Nu pas begon ik in te zien hoe egoïstisch ik eigenlijk was hij was het echt aan het proberen en dit was zijn dank maar aan de andere kant had ik het gevoel dat hij het begreep, dat hij ondanks alles begreep waarom ik mijn tijd ervoor genomen had en dat het niet deerde zolang ik er nu maar was. Ik was ook niet van plan weg te gaan nu hij zijn zwakheid aan me toonde wist ik het zeker ik hield nog van deze jongen met heel mijn hart. Ondanks alles wat ons is overkomen ondanks alle problemen die we gehad hebben, ondanks alle pijn en verdriet die we beide hebben moeten ondergaan. Dit leek zoals het had moeten zijn ons plaatje was niet perfect ons plaatje was compleet....

The End...

~

OKAY I DIDNT THOUGHT IT WOULD END HERE... ACTUALLY YES I DID IM SORRY.

ANYWAAAAAAAYS,

ER KOMT GEEN EPILOOG BC NO JUST NO WEL EEN DANKWOORD.

ENNNNNNNNNNNN, IK WIL JULLIE VOTES HOREN.

Ik heb een tijd geleden wat aanvragen gekregen nu laat ik jullie kiezen

- Malum

- Another Larry.

-----

VOTE VOTE VOTE

----

Anywaays lieve schatjes dankjewel voor reading this ik zag dat ik al 12.1K had gehaald and it made me cry bc ik had nooit gedacht dat dit me zou overkomen... ALL THE FUCKIN LOVE TO YA ALL XXXX