Meow,idiot • Yoonmin

my only excuse

Öncellikle, geciktiğim için kusura bakmayın.

Ne yazacağımı düşünme aşamasındaydım.

İkinci olarak, tahminen iki bölüm sonra final yapacağım:")

Tadında bırakmanın en iyisi olacağını düşündüm.

Birde küçük bir sorum var,

Özel bölüm yazmamı isterseniz, yazabilirim:")

Geleceğe dönük bir şeyler.

Her neyse öyle işte!

İyi okumalar.

••

Düzenli nefesleri, karnına konumlandırdığım başımı usulca hareket ettirirken ne kadar güzel göründüğünü düşünüyordum.

Siyah tutamları arkaya düşmüş ve sıcaklık yüzünden ter damlalarıyla buluşmuştu.

Pürüzsüz alnı ve boynu açıkta "beni öp!" diye bağırırken kendimi tutmakta oldukça zorlanıyordum.

Onu uyandırmamaya özen göstererek ayaklandım ve tam yanına oturdum.

İzledim.

Ne kadar zaman geçtiğini hesaba bile katmadan izledim onu.

Küçük horlamalarına ve ağzının aralanmasına gülümsedim.

Ona dokunmak için kaşınan parmak uçlarımla büyük bir savaş verip kaybettim.

Ve tüm yüzünü turladım.

Dudaklarında durdum.

Burnunu öptüm.

Yanaklarıyla oynadım.

Saçlarını okşadım.

Vedaydı.

Daha önce yapmam gereken,

Beni bir insan olarak hayatına dahil etmeden önce sarf etmem gereken bir vedaydı hemde.

Ama ben ona kapılmıştım.

Ve hayatımın en büyük bencilliğini yapıp onunda bana kapılmasına izin vermiştim.

Üzüleceğini bile bile.

Üzüleceğimizi bile bile.

Şimdi bırakıp gidemezdim de.

Onla kalmalıydım.

İnsan olduğum son günleri, -Yoongi olduğum son günleri- içimden geldiği gibi geçirmeliydim.

Jimin,

Dostum.

Sevgilim.

Kardeşim.

Ailem.

Ve sahibim.

Her şekilde sevebildiğim ilk ve tek insan.

Ona asla sesli bir veda edecek kadar cesaretli olamayacaktım.

Belki pislik herifin tekiydim.

Yaramaz bir kediydim.

Ama yapamazdım işte.

Çünkü, onu seviyordum.

En geçerli bahanem buydu.

Ve en gerçek.

••

Göz bebeklerimde biriken şeffaf damlalar yavaşça elmacıklarıma düşerken derin bir nefes aldım ve fısıldadım.

"Özür dilerim Jimin."

"Şimdiden, özür dilerim."

••