Tell me you love me -1 en 2

Deel 2 35; Je zou je mond houden!

Manon's point of view.

'Heb je dat echt gedaan?' vraagt mijn moeder. Ik knik. 'Die arme jongen. Manon, wat je hebt gedaan kan niet.' zegt ze. 'Ik wil het uitleggen, maar hij wilt niet luisteren.' zeg ik. 'Ja, ik snap hem heel goed. Zo iets doe je niet Manon.' zegt mijn moeder. Ik zucht even. Mijn moeder staat op. 'Ik ga met die jongen praten, hij moet wel heel veel pijn hebben.' zegt ze bezorgt. Ik sla mijn armen over elkaar. 'Alsof hij naar jou wel luistert.' zeg ik. 'Ik ga niet vreemd Manon, ik wil hem helpen, ik sta hier mee totaal niet aan jou kant.' zegt mijn moeder en ze loopt het huis uit. Tranen rollen over mijn wangen. Ik weet dat ik Kaj pijn heb gedaan, maar ik wilde het ook niet. Ik wil niet leven zonder hem, ik kan het niet. Ik loop naar boven en doe mijn raam dicht. Ik open mijn kast. .Ik zie de trui van Kaj liggen en pak hem. Ik kijk er even naar. Snikkend trek ik hem aan. Ik heb het zelf verkloot, ik had het hem zelf moeten vertellen en hem alles uit moeten leggen. 

Kaj's point of view.

Ik open de deur. Manon haar moeder staat voor me en ik slik even. Ik veeg mijn tranen weg. 'Hoi Kaj, mag ik binnen komen?' vraagt ze. Ik knik, nog steeds even verbaasd, en laat haar er in. 'Manon heeft het me verteld, ik wilde je even laten weten dat ik je begrijp. Wat ze eheft gedaan kan echt niet.' zegt ze. Ik knik nog een keer terwijl de tranen in mijn ogen prikken. Ik ga op de bank zitten en Manon haar moeder gaat naast me zitten. 'Ik denk dat het inderdaad beter is als je verder gaat zonder haar, Manon verdient je niet. Ik ben zwaar teleurgesteld in haar.' zegt haar moeder, het verbaasd me dat ze dit zegt. 'Je bent een goede jongen Kaj, en ik hoop echt voor je dat je gelukkig word. Want dat verdien je.' zegt ze. Er glipt een traan uit mijn oog en hij rolt over mijn wang. 

Manon's point of view.

Ik open de deur en Samuel komt binnen. 'En hoe is hij er onder?' vraagt hij met een grijns. Boos sla ik mijn armen over elkaar. 'Je zou je mond houden!' roep ik. 'Ik moest jullie toch uit elkaar krijgen.' grinnikt hij. Ik probeer hem naar buiten te duwen. 'Ik heb Kaj pijn gedaan omdat het van jou moest! Het is jou schuld!' snik ik. 'Ach meissie toch.' mompelt hij. 'Donder op.' snik ik. Hij pakt mijn pols vast en duwt me tegen de muur. 'Ik weet dat je het wilt Manon.' fluistert hij in mijn oor. Ik schud mijn hoofd en slik even. 'Kom op, geef toe lieverd. Genoot je er niet van?' vraagt hij. Ik probeer me los te trekken. 'Je zei dat het voor één keer was.' snik ik. 'Ik weet dat je meer wilt.' zegt hij. 'Ik wilde Kaj geen pijn doen!' schreeuw ik. 'Je werkte anders heel makkelijk mee! Je wilde het zelf ook! Je genoot er van!' roept Samuel kwaad. 'Alsnog! Je zou je mond houden!' schreeuw ik. Ik trap om me heen. Samuel kijkt me kwaad aan. 'Je moet leren dat ik me niet aan mijn beloftes hou.' zegt hij. Boos kijk ik hem aan. 'Waarom doe je zo tegen Kaj? Hou hem er buiten!' roep ik. 'Ik moest jullie uit elkaar krijgen, dat weet je!' roept hij. 'Nou dat is je prima gelukt! Kan je nu oprotten?' roep ik. 'Je weet waarom ik het deed.' zegt hij. 'En jij weet dat ik nooit met een jongen als jou zou daten sukkel!' roep ik. Samuel laat me los. 'Ik kon het toch proberen?' vraagt hij lachend. 'Ja en wat heb je er nu aan over gehouden? Niks! Jij en Kaj zijn geen vrienden meer! En de andere jongens haten je ook!' roep ik. 'Ik heb jou nu.' zegt hij. 'Nee! Ik heb Kaj pijn gedaan verdomme! Hij laat het me niet uitleggen!' roep ik. Samuel doet de deur dicht zodat de buren ons niet horen. 'Je blijft voor altijd alleen! Geen vriendin, geen vrienden en geen ouders!' schreeuw ik. Hij duwt me tegen de muur. 'Hou je bek over mijn ouders, zelfs de jongens weten dat niet.' sist hij kwaad. 'Dan vertel ik het ze wel!' roep ik. 'Je houdt je bek! Anders vertel ik Kaj elk detail over wat er tussen ons is gebeurt!' schreeuwt hij en dan loopt hij boos weg. Snikkend ga ik tegen de muur aan zitten. Ik dacht dat ik hem kon vertrouwen, dat hij meende toen hij zei dat hij zijn mond zou houden..