Tell me you love me -1 en 2

Deel 2 73; Justin Parker...

Kaj's point of view.

Ik kijk naar mijn zusje haar buik en ik hurk voor haar neer. 'Katie.' begin ik en ze kijkt me met bange ogen aan. 'Waarom heb je niks verteld?' vraag ik zachtjes en ik leg mijn hand op haar buik. 'Vanwege papa.' antwoord ze zachtjes. 'Maar meisje, nu is het te laat.' zeg ik zacht. Ze is al te lang zwanger om abortus te plegen. 'Ik ben bang Kaj.' zegt ze snikkend en ik trek haar naar me toe. 'Je staat hier niet alleen voor oké? We gaan een goede plek voor het kindje vinden.' zeg ik tegen haar. Ze schudt snikkend haar hoofd. 'Ik wil dat jij en Manon het opvoeden.' zegt ze vastbesloten. Ik kijk even naar Manon die er stilletjes bij staat en dan knik ik. 'Als ik je zo kan helpen en er zo voor je kan zijn dan zal ik dat doen.' antwoord ik en ze slaat haar armen om me heen. 'Kaj.' klinkt Manon haar stem. Ik laat Katie los en op eens verdwijnt ze, waar is ze? 

'Kaj, word wakker.' klinkt Manon haar stem en ik schrik wakker. Het zweet druipt van mijn voorhoofd. 'Hé, rustig maar.' sust Manon en ze legt haar hand op mijn been. 'Het gebeurde opnieuw.' mompel ik en ze knikt. 'Ik weet het, ik hoorde je schreeuwen.' antwoord ze zachtjes. 'Ik denk dat ik doordraai.' mompel ik en ik ga weer liggen. 'Je draait niet door, je mist haar.' antwoord Manon en ze geeft me een kus. 'Ik ga boodschappen doen, probeer nog wat te slapen.' zegt ze.

Manon's point of view.

Ik loop door het park als ik het gevoel heb dat ik gevolgd word. Ik draai me om maar zie niemand. Na een tijdje komt er een jongen naast me lopen, 'Ben jij Manon?' vraagt hij en ik stop met lopen. Hij heeft zwart haar en zit onder de tattoo's. 'Ja, hoe weet jij dat?' vraag ik wat verbaasd en hij haalt zijn schouders op. 'Euhm gewoon.' mompelt hij. Ik frons even, ik snap er helemaal niks van. Hoe weet deze jongen mijn naam? 'Kaj dus.' gaat hij verder. 'Wat is er met hem? Hoe ken je hem?' vraag ik en de jongen grijnst even. 'Jullie zijn getrouwd toch?' vraagt hij en ik knik. 'Ja, zijn vader vertelde het al. Je weet toch wel van Kaj zijn loverboy tijd?' vraagt hij. 'Ja dat weet ik al, dat is voorbij.' mompel ik. 'Kaj en ik waren in die tijd.. Vrienden. Nou ja, ik zou het geen vrienden noemen.' lacht hij. Ik kijk hem boos aan. 'Luister raar mysterieus joch, het boeit me helemaal niks wat jullie waren, wat wil je van me?' vraag ik bot. 'Meid, ik doe ook alleen maar wat me gevraagd word.' lacht hij. Ik snap er niks meer van, wie is deze jongen? 'Ik denk dat Kaj niet zo blij word als ik je nu meeneem.' zegt hij en voor ik het weet voel ik een klap tegen mijn achter hoofd en val ik op de grond. 

Kaj's point of view.

Ik open mijn ogen en kijk naar de plek naast me, hij is leeg. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het al één uur 's nachts is. Waar is Manon? Is ze nog niet terug van de boodschappen? Ik trek een joggingbroek aan en loop naar beneden. 'Manon?' roep ik maar ik krijg geen antwoord. Ik heb het gevoel dat er iets niet goed is. Ik tuur het raam uit, het regent, waar is ze? Ik loop naar boven en pak mijn telefoon. Als ik hem aanzet zie ik dat ik een appje heb van Justin. Ik heb hem al heel lang niet meer gesproken. Hey maatje, did you miss me?  staat er. Gelijk weet ik dat het niet goed zit en ik bel Manon, maar ze neemt niet op. Ik bel Dioni op en na twee keer bellen word er opgenomen. 'Met Dioni.' klinkt zijn slaperige stem. 'Dioni, Manon is weg.' zeg ik half snikkend terwijl ik mijn schoenen aantrek. 'Hmm wat? Gast het is één uur.' bromt hij. 'Ze is weg. Ik kreeg een appje van Justin. Ik weet zeker dat mijn vader hier achter zit.' antwoord ik haastig. 'Justin Parker?' vraagt hij. 'Ja.' antwoord ik en ik trek een shirt aan. 'Oh shit, weet je waar hij is?' vraagt hij en ik loop naar beneden. 'Nee, ik ga naar mijn vader toe. Hij moet weer weten denk.' antwoord ik. 'Is goed, ik zie je daar.' zegt hij en hij hangt op. Ik trek een jas aan en loop naar buiten. Als Justin Manon heeft... Dan is het fout, heel fout.