SEN SEVDA MISIN#wattys2016

8.bölüm

Haziran 2003

Küçük kız odasında oyuncaklarıyla oynarken kapı zili çalmıştı. Baba'sının geldiğini düşünüp hemen salona koştuğunda annesi'nin yerde ağladığını gördü.

Durmadan çalan kapıyı umursamadan annesi'nin yanına gitti. ilk defa annesi'nin ağladığını gören küçük kız minik elleriyle annesi'nin yanağına dokundu.

"anne niye ağlıyorsun? karnın mı ağrıyor?" dedi annesi sanki onu duymuyor gibiydi. Korkmaya başlamıştı. Durmadan kapıya gözü kayınca gidip kapıyı açtı.

Birden karşısında bir kaç tane takım elbiseli yabancı adamlar gördü. Onlara merakla bakarken içeri giren adamların annesi'ne bir şeyler söylediğini duydu.

Adamların elinde kağıtlar vardı. Ama söyledikleri şeylerin ne anlama geldiğini bilmiyordu. Annesi sinirle yerden kalkınca

"Hayır olmaz bunu yapamazsınız burası bizim evimiz" diye bağırmaya başladı.  Adamlar dan biri

"üzgünüm ama görevimizi yapmak zorundayız." Dedi diğer adamlar ellerindeki kağıtları eşyalara yapıştırırken annesi bir yandan bağırmaya devam ediyordu.

"yapmayın! durun! ne olur durun! selimden kalan tek şey bu ev" diye bağırıyordu.küçük kız çok korkuyordu. Titremeye başlamıştı.

Babası'nı özlemişti. Onun bir an önce eve gelmesini istiyordu. Ona sarılırsa iyi hissedebilirdi. Adamlar gidince annesi tekrar yere çöktü. Dizlerini kendine çekip iki elini saçlarının içine daldırdı.

Hiç susmadan ağlıyordu. Küçük kız " anne korkuyorum" deyip ağlamaya başlayınca annesi kafasını kaldırıp kıza baktı. Hemen gözyaşlarını sildi ve küçük kızın yanına gitti.

"korkma kızım geçti" dedi ve kızı kendine çekip sarıldı. Küçük kız annesinden ayrıldı ve annesine baktı. Yüzündeki yaşları minik elleriyle silmeye çalışıyordu.

Ama annesi'nin gözünden akan yaşlar durmuyordu. "anne babam ne zaman gelicek?" dedi. Annesi kızını kucağına aldı ve saçlarını öptü bir süre sessiz kaldıktan sonra bu sözleri söyledi.

"masal beni iyi dinle olur mu?" küçük kız başını olumlu bir şekilde sallayınca annesi sözlerine devam etti.

Baban bir daha hiç gelemeyecek bir yere gitti. Ama üzülme sen yıldızları çok sevdiğini söylemiştin babana. İşte onu ne zaman özlersen yıldızlara bak en çok parlayan yıldız sana babanın seni ne kadar özlediğini göstericek"

Küçük kızın kafası karışmıştı. " Anne babam öldü mü?" kadın küçük kızının sorusuna şaşırmıştı.

"Baban ölmedi. Cennetten bizi izliyor." dediğinde küçük kız ağlamaya başlamıştı. Çünkü babasını daha şimdiden çok özlemişti.
+++++++
1 hafta sonra

Küçük kız şaşkınca evlerinden alınan eşyaları izliyordu. Sessizce ağlayan annesine "anne bu adamlar eşyalarımızı nereye? götürüyorlar" dedi.

" Onlar artık bizim eşyalarınız değil masalcım" küçük kız annesinin söylediklerine şaşırmıştı. "neden" diye sorduğunda annesi cevap vermemişti.

Eşyalar gidince ev boş kalmıştı. Küçük kız ne olduğunu merak ediyordu. Ama annesine aklındaki soruları soramamıştı.

Kadın boş gözlerle tek bir noktaya bakıyordu. Hiç bir tepki vermiyordu.Küçük kız annesinin bu halinden korktuğu için ağlamaya başladı.

Annesi onu duymuyor gibiydi. Annesinin eteğini eliyle çekiştirirken birdenbire annesi yere yığılmıştı.

Küçük kız korkuyla ağlamaya başlayınca gözü kapıdaki uzun boylu adamı buldu. Küçük kız kapının yanına gidip adamın elinden tuttu.