Hatırla Sevgili(Yıllanmış Aşklar Serisi-1)||Bazı Bölümleri Düzenlemeye Alındı

HS Bölüm 1

Eftalya

Kafam çok karışık, hiçbir şey hatırlamıyorum. Bir tek adımı biliyorum sadece. Ondan bile emin değilim; bir travma geçirmişim sanırım, sonrası yok. Her Pazar kapımın önünde bir saksının içinde sardunyalar buluyorum. Bir de not. Yazılanlar hep aynı.

"Hatırla sevgili, o eski günleri... -E"

Kim olduğunu hep merak etmişimdir. Bu güzel çiçekleri kapıma bırakan yabancıyı... Nedenini bilmem ama sardunyaları çok severim. Evimin arka bahçesi bile hep sardunyalarla dolu.

Neyse girizgâhı geçip asıl konuya dönelim; her sabah olduğu gibi bu sabah da erken kalktım, elimi yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra kahvaltımı yapıp mutfağı toparladım ve tavan arasına yöneldim. İlk kez oraya çıkmıştım, gördüğüm manzara ağzımı açık bırakmıştı, birçok koli vardı, hemen her köşede birkaç koli duruyordu.

Bir de üzeri örtülmüş bir gramofon... Gramofonun yanındaki kutuda plaklar vardı, oraya yöneldim. Neden yaptım bunu hiç bilmiyorum. İçlerinden bir plak çıkardım: Işıl Yücesoy-Ya seninle ya sensiz.

Plağı gramofona takıp, gramofonu çalıştırdım ve şarkıyı uzunca bir süre dinledim. Güzel bir şarkıydı, saatlerce plaklardan birini çıkarıp bir diğerini taktım.

Neredeyse kutudaki plakların çoğunu dinlemiştim. Gramofondan son dinlediğim plağı çıkartıp yerine koyduktan sonra, başka bir kolide duran albümler dikkatimi çekti.

Hemen bir tanesini elime alıp kapağını açtım. İlk sayfasındaki fotoğraflarda yer alan kız kimdi? Ben mi? O kız ben miydim? Peki, başıma neler gelmişti? Hikâyem neydi?

29 Yıl önce/18 Nisan 1987

Engin

Bir hafta sonu sabahı, kahvaltıdan sonra soluğu ara sıra gittiğim o koruda almıştım. Uzunca bir süre yürüdüm, çok geçmeden berrak bir ses duyuldu bomboş koruda.

Kim şarkı söylerdi ki bu saatte koruda? Yavaş yavaş ilerledikçe daha da artıyordu ses.

(Zerrin Özer-Gönül)

"Nedir bu çektiğim senden?

Gönül derdin hiç bitmiyor

Yediğin darbelere bak

Bu da mı sana yetmiyor... Gönül

Her çiçekten bal alırsın

Her gördüğünle kalırsın

Sen kendini ne sanırsın

Belki bir gün uslanırsın... Gönül

Uslan artık deli gönül

Bak gelip geçiyor ömür

Uslan artık deli, divane gönül"

Ses artık çok yakınımdan geliyordu; kendimi belli etmeden sesin geldiği yöne baktım, Aman Allah'ım! Bu nasıl bir güzellikti böyle? Rüya mı görüyorum yoksa?

Karşımda duran, papatyaları bile kıskandıracak kadar güzel bu kız da kimdi? Uçuşan beyaz elbisesi ve rüzgârın savurduğu sarı saçlarıyla peri kızlarını andırıyordu. Hay aksi! Ürkütmüştüm onu!

"ÇIT!"

Bir anda arkasını döndü, korku dolu gözlerle bakıyordu etrafına.

"Kim var orada?"