Dusseeee, ik moet eigenlijk leren enzo, punten ophalen enzo.. Maar goed, hier het bijna laatste hoofdstuk!
-------------
11:50 PM 31 December 2010
Daar gaan we dan, nog 10 minuten. We staan met zn alle in mijn & Kyara's woonkamer, alles heeft een mooi effect door alle kerstlichtjes die nog hangen, niet weggehaald door kyara of mij. *Nog 5 Minuten!* Zegt de radio opeens waardoor ik een mini hartverzakking kreeg, misschien is het beter om er even bij te blijven en niet zo weg te dromen..
Omygod, Marcels ogen.. Ze geven bijna net zoveel licht als de kerstlichtjes hier..
'He, Kate? Allo, aarde aan kate?' Hoor ik een stem vlak naast me. Was ik in gedachten? Jup. En nu weer zeker.. 'Uh ja ja wat?' 'Nee niks, wilde even weten of je nog leefde.' Antwoord Harry tegen wie ik dus praatte.
"5, 4, 3, 2, 1.." Iedereen telde af. Gevolgd door een luid "GELUKKIG NIEUWJAAR!" Het was zover, vuurwerk, oliebollen, en vooral; Nieuwjaar.
"Gelukkig nieuwjaar Kate!" Hoorde ik van alle kanten komen. "Hey uhm, gelukkig nieuwjaar.." Een iemand kon dit zo verdomd bijzonder laten klinken.. Marcel. "Yeah uhm, jij ook.' Mompelde ik en keek hem niet aan. Toen ik hem nét aankeek en gauw een knuffel wilde geven, kwam louis aangerend "KOM MEE VUURWERK AFSTEKEN!" En trok me weg. Dankje Louis, voor het verpesten van mijn Marcelmoment. "Nee nee beter niet, ik hou niet zo van vuurwerk dusse, ga jij maar met de rest ofzo." Wuifde ik weg. "Ahh mietje! Naja, doei!" Riep hij en rende weg, mij alleen achterlatend met Marcel.
Oh hey, ik was in een kamer met marcel, zonder andere mensen.
"Dus, je houdt niet van vuurwerk he? Ik ook niet zo." Glimlachte hij. "Nee die knallen.. En mijn vuurwerkverleden was niet zo denderend, dus heb ik het sindsdien nooit meer aangeraakt." Aarzelde ik, niet wetend of ik hem wel hiermee moest opschepen. Achja, who cares, het is 12 uur snachts, zo erg is het nou ook weer niet. "Wat is er gebeurd? Heb je jezelf gevuurwerkt?" "Nee maar ik wil je hier niet mee opschepen, niet nu. Het is oud en nieuw though, laten we vuurwerk gaan kijken!" Riep ik en trok hem mee naar het keukenraam, niet van plan naar buiten te gaan. Opeens hoor ik gegrinnik naast me en kijk verbaast naar Marcel die geamuseerd naar buiten aan het kijken is. Niet naar het vuurwerk, nee. Naar daan en Harry.
Wacht, Daan en Harry? What?
Oke dus, er is vast een goeie verklaring hiervoor. Mijn 2 vrienden zijn elkaar's gezicht half aan het opeten. Nee wacht, nee het was heel bescheiden en duurde misschien 4 seconden maar toch, ze waren aan het zoenen.
Wait what? SINDS WANNEER GEBEUREN DEZE DINGEN TIJDENS OUD EN NIEUW.
Goed, niet mijn business. Marcel schijnt dit grappig te vinden ofzo. "Sinds wanneer is mijn kleine neefje gay?" Met een schok kom ik terug in realiteit. "Geen idee, ik hoorde het ook pas gisteren."
"Kate! zag je dat? Harry en ik zijn officieel-" "Ook hallo Daan, en ja ik zag het, damn gefeliciteerd!"
Waarom feliciteren mensen elkaar eigenlijk bij dit soort dingen?
"Zullen wij anders even gaan wandelen ofzo, achter jullie huis ligt een mooi park heb ik gezien." Even keek ik hem raar aan. Ik bedoel, hallo, 1 uur snachts, koud, maar het ergste is toch wel dat vuurwerk. Goed, ik moet me er ooit overheen zetten, dus ik stemde in.
Sukkel.
Zwijgend liepen we erheen, en hij had gelijk; Het wás betoverend. De restaurantjes die er zaten straalden een gezellig licht uit en de mega kerstboom in het midden zag er gezellig uit. De schaatsbaan gaf ook een leuk effect; Mensen die steeds dezelfde rondjes schaatsten, sommige hand in hand. Door de luidsprekers hoorde je 'Everything' van michael Buble. En dan had ik het nog niet eens over de sneeuw, die alles zo betoverend maakte. Kortom; Sprookjesachtig.
Terwijl we op een bankje gingen zitten kwam een oudere vrouw onze kant op. "Aw kijk nou, de jeugd van tegenwoordig is zo schattig! Wilt ons liefdeskoppeltje misschien een bekertje warme chocolademelk?" Glimlachend keek ze van mij naar Marcel. Ik knikte vlug en zag dat hij hetzelfde deed. De vrouw liep weg en er viel een awkward stilte, totdat de vrouw terugkwam. "Kijk eens, gelukkig 2011!" Glimlachend sprak ze ons toe. Ik draaide me naar Marcel en zag dat hij al lachend naar mij keek. Ze had gelijk, het was pas net begonnen, maar nu al een geweldig 2011.
"Gelukkig nieuwjaar, Kate." Fluisterde Marcel voordat hij me voorzichtig zoende. De vrouw keek vertederd naar ons maar liep toen vlug weg om ons moment niet te verpesten.
Glimlachend trok ik terug en fluisterde "Gelukkig Nieuwjaar, Marcel."
En dat was het zeker, een erg gelukkig 2011.
---------------
Dussss, het einde van Dear Marcel.
Nu moet ik ECHT leren, ik hoop dat jullie dit beetje leuk vonden, nog 1 hoofdstuk en dan......
EINDE VAN DEAR MARCEL ;(
X
