Obsession #2: The Mafia Lord's Property

Chapter 9

He stared at me with questioning eyes before talking.

"I don't know..." He said in a lucid tone.

"Alam mo... Alam kong alam mo. Nararamdaman kong hindi iyon isang panaginip lamang. Its too clear and real to be just a dream. Hindi iyon panaginip. Hindi iyon panaginip."

Patuloy kong sinasabi ang mga salitang "hindi iyon panaginip" dahil sinasabi ng puso ko na totoong nangyari na yun. At maging ang ibang parte ng aking utak ay sumasang ayon sa sinasabi ng aking puso.

"Don't push yourself on that thought. Panaginip lang iyon." Trevor gripped my shoulder but i shrugged them off.

Tiningnan ko siya ng may pagmamakaawa sa aking mga mata.

He widened his eyes after seeing me plead with my eyes.

"Hindi iyon panaginip. Please... Alam kong may tinatago ka sa akin. I can feel it."

"Wala...wala akong alam sa sinasabi mo..."

I sighed in defeat. Napayuko na rin ako ng ulo at pilit na pinapasok sa utak na panaginip lang ang mga iyon...wala nang iba.

"...but i have some matters in the past that deals with you."

Bigla ako napataas ng ulo pagkasabi niya niyon.

He stared at me and i stared back.

"You. You were my---"

Naputol ang mga sasabihin pa ni Trevor nang biglang may pumasok sa loob na naka suit.

Nagtaka kami ni Trevor dahil pareho naming hindi kilala ang tatlong taong pumasok.

"Who are you? Who let you enter this room?" Tanong ni Trevor pero hindi man lang siya sinagot ng mga ito. Ni pagtingin ay hindi ng mga ito ginawa. Nanatili ang mga ito sa pinto at parang may iniexpect pang tao na papasok.

"Tinatanong ko kayo! Anong ginagawa niyo rito?" Tumingin ang isang lalaki sa kinaroroonan ni Trevor bago kumuha ng cellphone sa kanyang bulsa.

"Hello... Boss... Yes sir, He's here. Okay Sir."

Pagkatapos makipagtawagan nung lalaki ay mabilis itong lumapit sa amin ni Trevor. Akmang kukuha ng cellphone si Trevor nang bigla siyang batokan ng lalaki. Agad na nawalan ng malay si Trevor, marahil ay dahil sa lakas ng pagkakabatok ng lalaki.

"B-bakit mo yun ginawa?!" Gulat kong tanong. Hindi ako makapaniwala na nagawa niyang patumbahin si Trevor nang ganun ganun lang.

"Bring him to him." Utos ng lalaking bumatok kay Trevor.

Sumunod naman ang dalawa. Kinuha nila ang nakalungong si Trevor atsaka lumabas ng silid.

"Saan niyo siya dadalhin?!" Natataranta kong tanong. Hindi ako mapalagay sa aking kinauupuang kama. Natatakot ako't nangangamba para sa aking kaligtasan.

Paano kung saktan ako ng lalaking ito. Or worse...baka patayin. Kaming dalawa lang ang narito sa kwarto. Wala akong mahihingan ng tulong.

"Don't worry Ma'am. We will do no harm to that man." Sagot nito. "In the meantime, please take a rest. He will come in an hour."

He? Sinong tinutukoy niya? Si Trevor ba?

"Please do whatever i say. He might get mad if you don't listen to me. Rest. I'll do no harm to you."

Nag aalangan pa akong humiga dahil unang una, hindi ko siya pinagkakatiwalaan. Paano kung sa pagtulog ko pala ay saka niya ako atakihin? At pangalawa, kanina pa ako nakapagpahinga. Ang totoo niyan, magmula ata ng mapasok ako rito sa hospital ay puro pahinga na lang ang nagagawa ko. Pagod na akong humiga. Gusto ko nang makalabas rito.