Το κόκκινο ροδο του χειμώνα

Ξεχασμένη ανάμνηση

Φοβάμαι οι βρικόλακες θα με φάνε?!

Όχι, όχι αυτός δεν είναι σαν τους άλλους έχει θλιμμένα μάτια πλησιάζει όλο και ποιο πολύ.

Ακουμπά το κεφάλι μου και βλέπει το χτύπημα μου, το αίμα μου αλλά δεν κάνει τίποτα.. Μόνο υποκλίνεται και φεύγει σιωπηλά. Μα καθώς χάνετε στην λευκή απεραντοσύνη γυρνά πίσω και λέει σιγανά σχεδόν ψιθυριστά από μακριά

- Θα έρθω να σε πάρω όταν είναι η ώρα πριγκίπισσα.

- Ρεντ !! Ρεντ ξυπνά !! Αυτή η φωνή ... Αλίκη?

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω το ταβάνι του δωματίου μου.

Τι συνέβη? Αναρωτιέμαι αλλά κάτι μου λέει πως θα το μάθω γρήγορα είναι όλοι μου η οικογένεια σχεδόν μέσα στο δωμάτιο... Γυρνάω και τους κοιτάω απορημένη.

- τι έγινε?

- Αχ Ρεντ με κατά τρόμαξες όταν λιποθύμησες ! Είπε αγκαλιάζοντας με η Αλίκη

- Και γιατί είστε όλοι εδώ, ρώτησα την μαμά μου και συνέχισα. Μια απλή λιποθυμία ήταν.

- Ναι όχι ακριβώς αγάπη μου... Ξεκινάει να λέει η μαμά μου

- Κοιμάσαι για την ακρίβεια 4 μέρες.. Συνέχισε η Αλίκη

4 μέρες?! Παρά είναι πολλές για να δεις την συνέχεια ενός μόνο ονείρου...

- Τώρα ώμος είμαι εντάξει δεν χρειάζεται να ανησυχείτε βλέπετε είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι χαμογελώντας τους καθησυχαστικά...

Αλλά τότε εντελώς στο άκυρο η μαμά μου έβαλε τα κλάματα και βγήκε τρέχοντας έξω από το δωμάτιο. Μα τι είπα?

Η γιαγιά μου απευθύνθηκε στην Αλίκη

- Αλίκη γλυκιά μου κάλο θα ήταν να πας σπίτι σου σε παρακαλώ πριν χειροτερέψει ο καιρός. Είπε γλυκά η γιαγιά μου στην φίλη μου η οποία έγνευσε καταφατικά με αγαλλίασε και έφυγε.

Κάτι περίεργο τρέχει εδώ πέρα όλοι είναι πολύ περίεργοι ακόμα και η Αλίκη ήταν πολύ χλωμή σχεδόν αγνώριστη, είχε μια αύρα πολύ σκοτεινή σαν κάτι να την βασάνιζε.

<<Φοβάμαι οι βρικόλακες θα με φάνε

Μείνε μακριά από αυτά τα πλάσματα>>

Κάτι δεν πάει καθόλου καλά τώρα ακούω και την δικιά μου φωνή?. Οι σφυγμοί της καρδίας μου ανεβαίνουν και χτυπούν δυνατά λες και η καρδία μου θέλει να βγει έξω από το σώμα μου. Αρπάζω το σκέπασμα μου με το ένα χέρι και με το άλλο σφίγγω το ύφασμα της πιτζάμας μου από την μεριά της καρδίας μου το γίνετε επιτέλους??