Όνειρο

26 6 1
                                    


Ρεντ 

Νιώθω το κεφάλι μου να βουίζει και όλο μου το σώμα να υποφέρει από δυνατές συσπάσεις. Χριστέ μου νιώθω σαν να έκατσε πάνω μου ελέφαντας.

Ανοίγω τα μάτια μου και πραγματικά αυτό που βλέπω με πιάνει απροετοίμαστη.

τι καθαρός ουρανός τι ζεστός που είναι ο ήλιος, σηκώνω το πονεμένο μου σόμα και κοιτώ γύρω μου. Πρέπει να είμαι στο παράδεισο, αλλιώς δεν ευεξήγητε αυτό.

Κάπου ακούγετε ο ήχος από ένα ρυάκι και ο γλυκός αέρας μεταφέρει τα χρώματα των λουλουδιών παντού, σε μια έκταση μέχρι εκεί που μπορείς να δεις, είναι γεμάτο λουλούδια ! με μόνο ένα δεντρό στο κέντρο.

Γέλια σπάνε την ησυχία ένα μικρο κοριτσάκι με κατάξανθα μαλλιά σχεδόν λευκά και πολύ χλομό δέρμα παίζει με ένα μικρο λευκό σκυλάκι. Περνά από διπλά μου κοντοστέκεται για λίγο και ύστερα φεύγει, τρέχει προς το δεντρό.

Αμέσως μετά όλα μαυρίζουν και ξανά αρχίζουν από την αρχή το κορίτσι είναι πλέον γυναικά και κοιμάται κάτω από εκείνο το δεντρό. Ένα δυνατό ποδοβολητό άλογου την ξυπνά,  το άλογο είναι τρομαγμένο και σταμάτα απότομα στην θεά της, θα την χτυπήσει !

Κάνω να την τραβήξω πίσω άλλα το χέρι μου την διαπερνά σαν να είμαι φάντασμα !! όμως όλα γύρο μου μοιάζουν τόσο ζωντανά μπορώ να νιώσω την ζεστή του ήλου στο δέρμα μου, το φύσημα του αέρα στα μαλλιά μου και την αίσθηση του χόρτου στα ποδιά μου δεν βγάζει τίποτα νόημα...

Η κοπέλα ηρεμεί το άλογο και έντρομη βλέπει έναν άντρα σε πολύ κακή κατάσταση.. είναι χτυπημένος με ένα βέλος στην πλάτη που έχει καταφέρει να διαπεράσει την πανοπλία τα κάστανα μαλλιά του είναι βρεγμένα από το αίμα και τον ιδρώτα ενώ το αίμα τρέχει σαν χείμαρρος από το χέρι του και ποτίζει την γη.

Και πάλι όλα χάνονται ξανά. Αυτη την φορά ξανά βρίσκομαι στο ίδιο μέρος υποθέτω... δεν υπάρχουν λουλούδια πλέον και ο ουρανός είναι κατά κόκκινος. Το δεντρό είναι ξεραμένο και αέρας φέρνει μαζί του την μυρωδιά του καπνοί και της καμένης σάρκας.


- εσυ δεν είσαι ? ακούω μια φωνή και γυρνάω απροετοίμαστη για την εικόνα που είδα !

η κοπέλα απο πριν ήταν κάτω από το δεντρό κρατώντας το ένα της πλευρό που αιμορραγούσε.

- Μην  ανησυχείς δεν πονάει τόσο πολύ ποια. όπα γα μια στιγμή σε ποιον μιλάει ? είναι αδύνατον να μπορεί να με δει σωστά ?

Το κόκκινο ροδο του χειμώναWhere stories live. Discover now