Σε αγαπώ πέρα από το χρόνο

Αθάνατος

Το σώμα μου καίει.Νιώθω σαν ένα μεγάλο, φωτεινό αστέρι που προσγειώθηκε στη γη. Ίσως να είμαι κάτι τέτοιο. Τριγύρω μου ακούγονται ουρλιαχτά και πνεύματα που γίνονται σκόνη. Κάποια στιγμή όλες οι φωνές μειώνονται και βρίσκομαι σε ένα κενό. Κλείνω ασυναίσθητα τα μάτια και είμαι έτοιμη να δεχτώ ό,τι και αν συμβεί. Ωστόσο αυτό που βλέπω με αφήνει άφωνη. 

Είναι η Τζούλι, η οποία βρίσκεται στο σπίτι με όλη της την οικογένεια. Παρατηρώ τα πέντε, μικρά της αδέρφια να τρέχουν γύρω από τα έπιπλα. Ο πατέρας της κάθεται δίπλα στο τζάκι και καπνίζει την πίπα του ενώ η γιαγιά και η μητέρα της στρώνουν το τραπέζι. Όλα φαίνονται τόσο φυσιολογικά, μα μπορώ να δω τι σκέφτεται η Τζούλι. Οι δικοί της δεν ξέρουν τι κάνει όταν λείπει από το σπίτι. Δεν έχουν ιδέα πως η κόρη τους πολεμάει πνεύματα και είναι γεμάτη φως. Όμως είναι τόσο ανήσυχη που δεν έπαψε να κοιτάει έξω από το παράθυρο ούτε στιγμή. Ξαφνικά μία σφαίρα σπάει το τζάμι και πετυχαίνει τον τοίχο. Όλοι πανικοβάλλονται και τρέχουν να κρυφτούν καθώς μαυροφόροι και πνεύματα εισβάλουν στο σπίτι και καταστρέφουν τα πάντα. Εμφανίζεται ο Μάλκομ και η Βιβίνα. Η Τζούλι παραμένει ψύχραιμη και σε ετοιμότητα. Γνώριζε πως αυτοί ήταν οι προδότες!! Η ίδια άρχισε να τους πολεμάει, ώσπου τους έβγαλε έξω από το διελυμμένο σπίτι. Ωστόσο ήξερε πως δεν θα σταματούσαν να την κυνηγάνε και αφού αγκάλιασε την οικογένειά της εξαφανίστηκαν σε μία διάσταση όπου θα ζούσαν ασφαλείς. Στη διάσταση που τη συνάντησα εγώ.

Και εκείνη τη στιγμή, πριν επιστρέψω στη μάχη, μου αποκαλύπτεται η αλήθεια. Η Τζούλι ήταν αθάνατη!! Εγώ είμαι αθάνατη!! Ανοίγω τα μάτια και μπροστά μου βλέπω μόνο τον Μάλκομ και τη Βιβίνα, που προστατεύτηκαν με κάποιου είδους ξόρκι. Όλα τα υπόλοιπα έχουν καεί τελείως.

-Μα τι έκανες τρελή;! Κατέστρεψες τα πάντα! Τα αστέρια σχεδόν ευθυγραμμίστηκαν και μείναμε πίσω εξαιτίας σου, ουρλιάζει η Βιβίνα και αρχίζει να λέει ένα ξόρκι.

Όμως δεν με επηρεάζει απολύτως τίποτα. Νιώθω τόσο δυνατή και ανανεωμένη που με μία κίνηση του χεριού μου την εκτοξεύω πάνω σε ένα δέντρο.

Ο Μάλκομ πιάνει ένα σπαθί και τρέχει προς το μέρος μου αλλά μάταια, καθώς και αυτός βρίσκεται σε λίγα δευτερόλεπτα δίπλα στη Βιβίνα.

-Θα πληρώσετε για ότι κάνατε. Σκοτώσατε τον Νίκολας, τον κύριο Φίλιπς, καταστρέψατε τη Τζούλι, τα πάντα. Για να πάρετε δύναμη. Τώρα θα-

-Άντρεα!, ακούω ξαφνικά μία φωνή και γυρίζω προς το μέρος της.

Έκπληκτη αντικρίζω τον Νίκολας και τον κύριο Φίλιπς να τρέχουν προς εμένα.

Πριν όμως κάνω κάποια κίνηση, η Βιβίνα με αρπάζει και μου κολλάει στο λαιμό ένα σπαθί.

-Πλησιάσε την λίγο ακόμα και θα πεθάνει. Ανακάλυψε την αλήθεια και αυτό θα είναι πολύ κακό για όλους μας, φωνάζει.

-Κακό θα είναι μόνο για εσένα και τον Μάλκομ, λέει ο Νίκολας.

-Τι...τι συμβαίνει;, ρωτάω, Νίκολας ξέρω πως..

-Είσαι αθάνατη. Ναι, Άντρεα το μάθαμε με τον Φίλιπς. Τόσο καιρό αυτοί οι δύο θέλανε να καταστρέψουν εσένα και τη Τζούλι γιατί ο Φοίνικας όριζε πως μόνο εσείς είσαστε αρχηγοί των κυνηγών. Εσύ είσαι αρχηγός όλων των κυνηγών πνευμάτων.

Δεν μπορώ να αντιδράσω. Όλα μου φαίνονται σαν ένα ψέμα. Εγώ, ένα απλό και αόρατο κορίτσι να καταλήξω αθάνατη, με δυνάμεις και αρχηγός μίας ομάδας κυνηγών. Όμως, δεν ήμουν σε θέση να σκεφτώ τίποτα από αυτά τώρα και το μόνο που ήθελα ήταν να βρεθώ στην αγκαλιά του Νίκολας.

Προσπάθησα να βρω όση δύναμη που μου απέμεινε και την εκτόξευσα προς τον Μάλκομ και την Βιβίνα. Σε ένα λεπτό έγιναν σκόνη και όλα είχαν τελειώσει. Είχα έξαντληθεί και το συνειδητοποίησα μόνο όταν έπεσα λιπόθυμη στα χέρια του Νίκολας.