Ablamın Sevgilisi

31~ "elini ver"

Medya-Masal

-------

Şaşkınlık içerisindeydim. Güvendiğim insanlar daha doğrusu hayatımda bir yer verdiğim insanlar gizli işler yapıyordu. Güvendiğim demiyordum çünkü... güven benim için bambaşka bir şeydi.

Babam bizi arkasına bakmadan bıraktığında bende güven duygusu sarsılmıştı. Ve artık kimseye kolay kolay güvenmemeye başlamıştım.

Uzay'ın beni sevmemesi beni üzmemişti. Beni üzen şey yalan söylemesiydi.
Madem sevmiyordu bitirelim dediğimde neden uzatmıştı?

Aklımda bir sürü soru vardı. Kapının arkasına sırtımı yaslayarak yere kaydım.

Eve gelmiştim çünkü daha fazla okulda durup Uzay'ın yüzüne bakmak istememiştim.

Aras ve Selin arasındaki oyun demişti Uzay. Peki, Aras ve Selin arasındaki şey neydi?

Neden Uzay, Aras'a inat benimle çıkıyordu?

Kafamın içinde bir sürü düşünce vardı ve bunları atmam gerekiyordu.

Aslında yapmam gereken çok şey vardı ama bunlardan kaçmıştım.

Konuşmam gereken kişilerden kaçıp eve kapanmıştım.

Yarın doğum günümdü ve ben hayatımda yeri olan insanların benden gizli şeyler yaptığını öğreniyordum.

Bu hayatın bana güzelliklerini eliyle itip, kötülüklerini armağan etmesi gibi birşeydi.

Neden kimse benden bir şey saklıyordu? Selin, kardeşim. Kardeşim dediğim kız benden gizli oyunlar çeviriyordu.

Aras, nedensiz bir şekilde bana huzur veren ve nedensizce bir şekilde güvendiğim çocuk benden gizli oyunlar çeviriyordu. Asıl sorun şuydu ki bir şeyler sakladığını bildiğim halde ona olan güvenim gram eksilmemişti.

Ve Uzay, beni sevdiğini sanıp şans verdiğim çocuk. Uzay beni kandırmıştı. Beni salak yerine koymuştu. Sırf Aras'la arasında geçen bir şey yüzünden beni kullanmıştı. Beni sevmemesine üzülmemiştim tek üzüldüğüm nokta saflığımdı. Benden şans istediğinde üzülmesin diye bir şans daha vermiştim.

Ve anlamıştım ki bazı kişilere ikinci şansı vererek hata yapıyoruz. Yada ikinci şansı vererek aslında kim olduklarını fark ediyoruz.

Kapının çalmasıyla sırtımı kapıdan çektim.

Çantamı yere atıp üstümü düzelttikten sonra kapıyı açtım.

Ama açtığım gibi geri kapadım çünkü gelen kişi Uzay'dı.

Konuşmak istemiyordum.

Kapıyı kapatmama izin vermeden elini koydu. Lanet olsun benden güçlüydü.

"Uzay konuşmak istemiyorum gider misin lütfen!" Diye bağırdım.

Artık yeteri kadar limitimi tüketmiştim. İnsanlar kırılmasın diye ben kırılıyordum.

"Masal seninle konuşmadan hiçbir yere gitmiyorum."