Ablamın Sevgilisi

37~ FİNAL 1

Bir kaç saat sonra evdeydim. Yorgunluk, bütün bedenimi ele geçirmişti ve daha bir sürü duygu karışımı içerisindeydim.
Yutkundum ve yaşadığım olayları düşündüm. Yaşadığım olayları tekrar düşünürken mutfaktan annem çıktı.

Dolan gözyaşlarımı geri yollamaya çalıştım fakat annem fark etmişti.

"Masal ne oldu hayatım?"

kollarını bana sararken biraz olsun rahatlamıştım.

Birkaç ay önce bir erkek için asla ağlamam diyen ben şimdi ağlıyordum.

7 yaşımdan sonra ilk defa bir sevgilim olmuştu; Uzay.
Uzay'ın sırf Aras'a inat benimle çıktığını öğrenmiştim. Aras'ın bana aşık olduğunu ve Selin'in onunla sırf popüler olmak için anlaşma yaptığını öğrenmiştim.

En iyi arkadaşlarım kardeşim dediğim kişilerle aram açılmıştı. Bir sürü şey yaşamıştım ve yorulmuştum.

Sıradan bir hayat yaşarken bu kadar olay bana fazlaydı.

Göz yaşlarım çoğalırken zorla konuştum. "B-ben iyi değilim."

Şu an bana tek iyi gelen Aras'tı.

Ama yapamazdım. Daha olayları kaldıramadan onunla olamazdım o yüzden kararımı şimdi vermiştim. Zaman ihtiyacım vardı.

Selin'in yüzünü görmek istemiyordum. Arkadaşlığım zaten bozulmuştu.

Annemle zaten yakın değildik. Ama ona içimi dökecektim. Babam ise... bizi bıraktığı için pişmandı ve geri istiyordu. Daha doğrusu beni.

Çünkü aramıza mesafe koyuyordum.

Aile ortamım bile yoktu. Yalnızdım ve Aras'a ihtiyacım vardı.

"Gel hadi anlat."

Annem eliyle omzumdan tutarak beni koltuğa yöneltti. Ardından mutfağa gitti ve elinde bir bardak suyla geri geldi.

İşte başlıyorduk. Yutkundum ve sudan büyük bir yudum içtim. İçimde tutmanın bir anlamı yoktu. Anlatmalıydım.

"Ben..." diye mırıldandım ve en sonunda yaşadığım her şeyi anlattım.

Aras'ı, Selin'i, Uzay'ı... içimi sıkan her şeyi.

Ve 1 saat sonra sessizleştim. İçimi dökmüştüm. Biraz daha iyiydim ama hala yorgundum.

"Babanın yanına gitmek ister misin? Belki orası sana iyi gelir tatlım. Selinle şu an aranız iyi değil ve yüzünü görmek istemezsin diye düşünüyorum."

"Yüzünü görmek istemiyorum zaten ve..."

Babamın yanına gitmek mi? Aramıza o kadar mesafe koyduktan sonra mı?

Babam çok uzakta oturmuyordu. Yarım saatlik yol vardı ve en azından Selin'le aynı yerde yaşamayacaktım.

Ve sanırım babama bir şans vermenin zamanı gelmişti.
Herkes hata yapardı değil mi?

"Biraz uyuduktan sonra eşyalarımı toplarım. Sen babama haber verirsin."

En iyisi biraz uyumaktı. Ruhumu dinlendirmek ve her şeye ara vermek...

Annem sessizce kafasını salladı. Sanırım onun içinde iyi olacaktı. Böylece bizim üzerimizdeki sorumluluğu azalacaktı ve rahatlayacaktı.

Zaten eve geldiği yoktu.

Üzerimdeki kıyafetleri çıkarıp pijamalarımı giydim ve yatağa yattım.