ფიქრებში ვიყავი ჩაფლობილი, გადაწყვეტილება კი ვერადა ვერ მივიღე. ბიჭები ისევ მისაღებ ოთახში ხმაურობდნენ, სავარაუდოდ მათ საყვარელ კომპიუტერულ თამაშს თამაშობდნენ. ვუსმენდი მათ ხმებს , ყოველი ბგერა, აღმომხდალი ასო ლამაზად ჟღერდა. ტკბილად ჩამესმოდა ძილნარევს.
- „რაღაც მომშივდა" - თქვა კაიმ. - დიო, შენი ჯერია გაამზადო სენდვიჩები"
დანარჩენი ბიჭებიც თავის ქნევით დაეთანხმნენ. რატომღაც ყოველთვის დიოს ჯერი იყო სადილის-საუზმის-ვახშმის მომზადება და ზოგადად ჯგუფის დაპურება. დიომ დაბღვერილი თვალებით შეხედა კაის და უთხრა :
- არ მინდა, არ წავალ. ხომ ხედავ მეც ვთამაშობ ! – მის მზერაში სისასტიკე და აგრესია იგრძნობოდა , დაუნდობლობა და ცეცხლი.
ბიჭებმა გაოცებული სახით შეხედეს მას . ამ პრობლემას გადაჭრა ესაჭიროებოდა და ერთ-ერთ გენიოსს თავში აზრად მოუვიდა :
- ბიჭებო , მოვაწყოთ ნამდვილი ტურნირი და წაგებული გააკეთებს სენდვიჩებს.
- კარგი აზრია - თქვა სუჰომ . - მაგრამ რა შეჯიბრი?
- შეჯიბრი ხელის გადაწევაში !
სეჰუნი დარწმუნებული იყო , რომ მაინც დიოს მოუწევდა სამზარეულოში ფუსფუსი, რადგან ყველაზე სუსტად მიაჩნდა. სეჰუნი , სუჰო, ბექჰიონი და ჩანიოლი ხშირად დადიოდნენ სავარჯიშო დარბაზში , ამიტომ სეჰუნმა თავიდანვე გამორიცხა საკუთარი თავი და ეს სამი.
- აბა ბიჭებო წავიდა !
- ვინ იქნება პირველი ? - იკითხა კაიმ
- აი აქედან ამოიღე შენი მეწყვილის სახელი ! ვთამაშობთ წაგებულის გამომჟღავნებამდე.
- პირველები არიან კაი და ბექჰიონი - განაცხადა სეჰუნმა
- ბექჰიონ, ხელი გაამაგრე, კარგია ! არა, არა , გაამაგრე , კარგია. – ყვიროდა სუჰო
YOU ARE READING
"პატარა დიასახლისი" (დასრულებულია)
Fanfictionოთახის განათება მკრთალად ეფინებოდა სახის ოქროსფერ კანს, გადადიოდა მოვარდისფრო, მწიფე თუთებივით შეპუტკუნებულ ტუჩებზე , ყელზე , ხელებზე.
