მე და კაი რომ დავბრუნდით, ბატონი ლი უკვე წასული იყო. დიო კაისთან მივიდა :
- კაი შენთვის რაღაც მაქვს სათქმელი- და სხვა ოთახში გავიდნენ.
ოთახში მათ გარდა არავინ იყო, მდუმარე გარემოში მხოლოდ მათი სუნთქვის ხმა ისმოდა, რომელიც კაიმ დაარღვია :
- რა ხდება დიო ?
- მენეჯერი იყო მოსული. კონტრაქტი გაგვიახლეს.
კაიმ მაგიდას ხელი მაგრად დაარტყა - ჯანდაბა !
- კაი იცოდი ამის შესახებ ?
- არ ვიყავი დარწმუნებული.
- მაკიმ იცის ?
- ჯერ არა.
- რატომ წამოიწყე ეს ყველაფერი , კაი ? მან შენ გამო ამდენი რამე გადაიტანა ! თუ შენ ვერ დაიცავ , მე დავიცავ მას და შენ ხელის შეშლა არ გაბედო. გადაწყვეტილების მისაღებად ძალიან მცირე დრო გაქვს !
დიო ოთახიდან გავიდა, კაი იატაკს დასცქეროდა...
დილით უნივერსიტეტში ადრე წავედი, ავტობუსში ჩემს სააყვარელ მუსიკას ვუსმენდი და კაისთან გატარებულ ყოველ წუთს ვიხსენებდი სახეზე ღიმილით.
- წკრრრ, წკრრრ. (ზარის ხმა)
- გისმენთ, ბატონო ლი.
- უნივერსიტეტთან გელოდები, უნდა ვილაპარაკოთ.
- დიახ.
ავტობუსიდან გადმოვედი, შორი-ახლო მენეჯერის მანქანა დავინახე. ფარების ანთებით მანიშნა, რომ იქ უნდა მივსულიყავი.
- გამარჯობა, ბატონო ლი.
- როგორც ვხედავ, კარგად შეეწყე ბიჭებს, განსაკუთრებით კაის, ხო ?
დაბნეული ვუყურებდი მენეჯერს.
- სერიოზულ კონტრაქტს მოვაწერეთ ხელი.
- დიახ, ბიჭები საუბრობდნენ გუშინ და ყური მოვკარი.
- იმ სახლიდან უნდა წახვიდე , და საერთოდ, ექსო დაივიწყო. გაითვალისწინე ეს თხოვნა არაა !
YOU ARE READING
"პატარა დიასახლისი" (დასრულებულია)
Fanfictionოთახის განათება მკრთალად ეფინებოდა სახის ოქროსფერ კანს, გადადიოდა მოვარდისფრო, მწიფე თუთებივით შეპუტკუნებულ ტუჩებზე , ყელზე , ხელებზე.
