•Η συμφωνία•

Κεφάλαιο 22.

Κάθισα αναπαυτικά στην καρέκλα, σπρώχνοντάς μακριά την κούπα με τον καφέ.

"Είμαι όλη αυτιά" είπα χαμογελώντας, ζώντας το παραμύθι μου.

"Λοιπον." ξεροβηξε και συνέχισε "θέλω αλλη μια συμφωνία."

"Δεν σε καταλαβαίνω. Πριν λίγο δεν κάναμε;" τον κοιταξα προσπαθώντας να καταλάβω.

Ενα αχνό και πικρο χαμογελο εμφανίστηκε στα ροζ χείλη του.

"Οχι σεξουαλική συμφωνία. Συμφωνία σχέσης ίσως;" με κοίταξε αινιγματικά.

Σχέσης; τι εννοεί; σχέση είχα και δεν ήθελα και αλλη.

"Σχέσης; απο ποτέ κάνεις σχέσεις;" απόρησα.

"Απο τοτε που σε γνώρισα. Εχω τρελαθεί Άννα αλήθεια. Ξυπναω και κοιμάμαι ακούγοντας το όνομα σου, ακούγοντας την ανάσα σου στο κρεβάτι. Δεν το έχω ξαναπαθει. Παντα όταν τις γαμουσα απλα έφευγα, αλλά με εσένα ηταν αλλιώς, δεν ήταν απλα ενα πήδημα. Γιαυτό ήρθα πίσω. Για μια συμφωνία, καινούργια. Εγώ και εσύ μονο. Η νεα μας συμφωνία. Τι λες;"

Σηκώθηκα απότομα κανοντας βόλτες στην κουζίνα. Τα παρουσίαζε όλα τόσο όμορφα, σαν παραμύθι. Γιατί ηταν ενα παραμύθι. Αλλά η πραγματικότητα ηταν η κακια μάγισσα του παραμυθιού. Δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Είχα τον Δημήτρη και η σχέση μας είχε μέλλον, το έβλεπα. Είχα την παρέα μου, την Ραφαέλα. Τι θα έλεγε η Ραφαέλα; μαζί του ένιωθα διαφορετικά, ολοκληρωμένη, χαρούμενη αλλά όχι. Δεν μπορουσα.

"Γιώργο δεν ειναι όλα τόσο απλα. Εχω προχωρήσει στην ζωή μου."

"Δηλαδή;" το βλέμμα του σκοτείνιασε.

"Δηλαδή έχω μια σχέση αρκετό καιρό, που έχει μέλλον. Μάλιστα, το καλοκαίρι που θα περασω στο πανεπιστημιο αν ολα πανε καλα θα συγκατοικήσουμε."

Τα λόγια μου τόσο στεγνά, τόσο ξερά. Και το βλέμμα του τόσο στεναχωρημένο. Γιατί ηταν έτσι τα πράγματα;

"Νόμιζα οτι δεν θα με πληγωνες." κοίταξε κάτω.

"Σε πλήγωσα;" είπα με έναν ειρωνικό τόνο στην φωνη μου.

"Σε θέλω στην ζωή μου"

Κατευθύνθηκα κοντά του και του χαιδεψα νοσταλγικά το μάγουλο κοιτώντας τον στα ματια.

"Δεν είναι όλα ενα παραμύθι Γιώργο. Υπάρχει και μια μάγισσα που μας απειλεί και ονομαζεται πραγματικότητα"

"Θα την νικήσουμε" είπε και ακούστηκε σαν μικρό παιδάκι.

"Μην κανεις σαν παιδι, και τώρα που τα λεμε..εσύ δεν ήσουν τόσο γλυκός. Τι έγινε αυτους τους μηνες;"

"Απλά μου έλειπες. Μου λείπεις και σε θέλω στην ζωή μου με οποίο τίμημα και αν είναι αυτό. Με οποία συμφωνία και αν θέσεις" το βλέμμα του με κάρφωνε στα ματια παρακαλώντας να του δώσω μια ευκαιρία.

Δεν μπορουσα να αφήσω τον Δημήτρη για τον Γιώργο. Και ουτε ήθελα. Ηταν πολύ γλυκός μαζί μου και ήμασταν καλά μαζί. Ηταν κάτι σοβαρό ενω ο Γιώργος ηταν κάτι ακατόρθωτο. Τόσο ομορφο αλλά ακατόρθωτο. Ηρθε ο σωστός άνθρωπος την λάθος στιγμή. Εβαλα τα χέρια μου στο κεφάλι και προσπάθησα να σκεφτώ μια λύση. Τι μπορουσα να κάνω; τον ήθελα αλλά αυτό που έλεγε ηταν αδύνατον να γίνει.

                           ***

#Γεια σας.. Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Τα πράγματα περιπλέχτηκαν αρκετά. Δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν αλλά δεν μπορούνε να είναι μαζί. Αύριο ακολουθεί ένα μεγαλο κεφάλαιο. Αλλά εσείς τι πιστεύετε; Τι λύση θα βρει η Αννα; θα βρει βασικά;
Υ.Γ: να περνάτε καλά..σμουτς💙👽💋