Εκανα ενα ευγενικό νεύμα στην φιλη μου και σήκωσα το τηλέφωνο.
"Ελα μαμά, που χάθηκες;" φωναξα για να ακουστω.
"Εχω ευχάριστα νεα, έρχομαι αύριο το πρωί για 2 μέρες."
"Αλήθεια; θαυμάσια. Δεν θα φανταστεις και ποια φιλοξενώ για αυτό το διήμερο. Την Φωτεινή, ναι, την φιλη μου από παλιά."
"Θα χαρώ πολύ να την ξαναδώ. Να περνάτε όμορφα και θα έρθω αύριο το πρωί να μπω στην παρέα σας. Φιλάκια."
"Τα λέμε αύριο μαμά." είπα και με μια κίνηση έκλεισα το τηλέφωνο.
Τα μάτια της Φωτεινής είχαν γουρλωσει και με κοιτούσαν, η έκπληξη δεν άργησε να εκδηλωθεί και μου φώναξε με μια δόση χαρας.
"Καλά άκουσα; Η μαμά σου έρχεται αύριο;"
"Καλά ακουσες" την διαβεβαίωσα.
"Αχ ποσο μου έχουν λείψει τα κουλουράκια που μας έκανε μικρές. Θυμάσαι; μερικές φορές τα λαχταρουσα αλλά δεν της το έλεγα."
Και οι δυο σκάσαμε στα γέλια και οι φωνές μας χυθηκαν σε όλο το διαμέρισμα.
Η ωρα είχε περάσει, ήδη ηταν μεσημέρι και εγώ έπρεπε να αναλάβω κάτι δουλειές. Αρχικα να ετοιμασω φαγητο και υστερα να κανω ενα σημαντικό τηλεφώνημα.
Η Φωτεινή ηταν στο δωμάτιο που την φιλοξενούσα και έπαιρνε εναν υπνακο. Την είχα προειδοποιήσει οτι όταν ετοιμαστεί το φαγητο θα την ξυπνουσα.
Εσκυψα στο κάτω ράφι και τράβηξα προς τα εξω την κατσαρόλα για να ετοιμασω μια σπέσιαλ καρμποναρα, πάντα ηταν σπεσιαλιτέ μου.
Αφού εκανα τις απαιτούμενες διαδικασίες και προσθεσα τον δυόσμο μου χαλάρωσα στον καναπέ. Πήρα στο χερι το κινητό και αμέσως κάλεσα το νουμερο.
"Μωρο μου." ακούστηκε η φωνη του απο το τηλέφωνο.
"Αυτό που κάνουμε είναι μια τρέλα. Θέλω να σταματήσουμε."
"Τι;" η φωνη του άστατη και τρεμουλιαστη ηχούσε στο αυτί μου.
"Καλυτερα έτσι. Θα βρεις κάποια ελεύθερη και καλύτερη" είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Ακουμπησα τα χέρια μου στο κεφάλι μου και άρχισα να κλαίω όσο πιο χαμηλά μπορουσα για να μην ανησυχησω την φιλη μου που κοιμόταν.
Ξαφνικά ενω τα δάκρυα μου έτρεχαν ασταμάτητα ένιωσα ενα χερι να μου σφίγγει απαλά τον ώμο. Σκουπίζοντας γρήγορα με τα αδέξια χέρια μου τα δάκρυα μου διέκρινα την Φωτεινή να στέκεται δίπλα μου και να μου χαμογελάει. Σε λιγα δευτερόλεπτα είχα πεσει στην αγκαλιά της.
أنت تقرأ
•Η συμφωνία•
العاطفية"Το χέρι της κρατούσε σφιχτά την κούπα με την ζεστή σοκολάτα μέχρι την στιγμή που τον είδε ημίγυμνο. Η κούπα, πλέον, είχε γίνει θρύψαλα στο πάτωμα και εκείνος την κοιτούσε άναυδος. Το βλέμμα του καρφώθηκε στο δικο της και ένα ρίγος διαπέρασε ολόκληρ...
