Her Perfect Lie [Complete] (Editing)

Lie # 01: Accidental

FEMALE PROTAGONIST

Naglalakad ako ngayon papunta sa train station at ng makarating ako doon, naupo muna ako sa isang bench at hinintay yung tren na sasakyan ko.

While I was sitting there, may isang lalaki na umupo sa tabihan ko.

I took a glimpse of him and he was wearing shades, maputi ang kutis n'ya and his lips were pink.

Napatitig ako sa kanya kasi—

"Am I that handsome?" sabi n'ya

Hindi ko mapigilan ang hindi mapasimangot sa sinabi n'ya, lakas ng confidence natin ah. Porket nakatitig, gwapo na? I can't even see your face properly, nacurious lang ako sa mukha n'ya.

"Pardon me?" sagot ko.

"You were staring at me." sabi n'ya.

Okay, I know that he caught me staring, but I can't help it. At since nahuli na naman n'ya ako, might as well admit it.

"I wouldn't deny that fact." sagot ko dahilan para mapalingon s'ya sa akin, siguro ay nagulat sa pagiging straight forward ko.

I can somehow see his face clearly, but his hoodie and shades are giving me doubts.

"You kinda look familiar." I said as I study his face closely.

"W-what?" he asked nervously.

Bakit naman s'ya kinakabahan? Mukha ba akong holdaper or something?

"You look like someone I know." I continued, at pakiramdam ko ay konting konti na lang at tatakbo na 'tong lalaki na katabi ko.

But seriously, he looks like someone I know, someone close to me.

"H-huh?" pinagpapawisan na s'ya, paano nga naman hindi s'ya pagpapawisan eh sa init ba naman sa Pilipinas ay ganito ang get up n'ya, ewan ko ba naman dito sa lalaking 'to.

"You kinda look like— Mira..Or is it just me?" I even tilted my head to see his face properly and to confirm if he really looks like her.

Nag-alarm naman yung sign na padating na yung tren kaya naman tumayo na ako at nagsimulang maglakad papunta sa may edge nung flatform para intayin doon ang pagdating ng tren. Ng makatapat na yung pintuan ng tren sa tinatayuan ko ay sasakay na sana ako, pero nilingon ko si kuya na katabi ko kanina

"Sorry if I stared at you." then I gave him a smile before entering the train and looked for a seat.

Agad akong umupo ng makakita ako ng empty seat at tumingin sa may bintana. Naisip ko naman bigla si kuyang katabi ko kanina at hindi ko napigilan ang hindi magtaka. He really looks like her, pero hindi din naman ako sigurado dahil naka-shades ito.

Hmm? Ay! Teka ang bastos ko naman. Mira ako ng Mira ni hindi n'yo nga ako kilalala.

Annyeong yeoreobun!

Pag pasensyahan n'yo na po ang dakilang bida n'yo. Medyo nadala lang ako kay kuya at sa pagiging curious ko kung bakit kamukha nito ang isa kong kaibigan.

Let me introduce myself properly, I am Gianina Kaminari Miab-- *rolls eyes* Miabella Shin. Can I have a favor, please do ignore the word 'bella' in my name, I really can't live it up.

I'm a pure blooded Korean, yes people, koreana ako na naninirahan dito sa Pilipinas dahil sa negosyo namin dito, though my parents are both in Korea right now dahil sa isang business namin doon na nagkaproblema, my family are more focused in stabilizing the company here in the Philippines.