Flikken Maastricht Protection

2

Wolfs

We reden met volle vaart het bospad op en na ongeveer 5 minuten zagen we een ambulance staan. Toen de auto tot stilstand kwam rende ik voor Romeo uit. Toen werd er geschreeuwd 'Ga bij haar weg!'. Ik snelde de berg op en zag de twee ambulance medewerkers tegen over de man staan, kort blond haar, normaal postuur. Bij de man lag Eva op de grond. Ik pakte mijn wapen en richtte die op hem. 'Politie, op je knieën en handen op je hoofd!!!'. De man die draaide zich om en zetten het op een rennen. Romeo zag ik met een flits langs mijn gaan achter de man aan. De ambulancebroeders knielde bij Eva neer. Ze tilde haar op een plank. Ik kan alleen maar hopen dat ze snel beter wordt. Als ik naast de ambulance sta komt Romeo totaal buiten adem bij me staan en zucht zichtbaar diep.

Eva

Ik til mijn hand op en kijk ernaar, een lang slangetje loopt naar een apparaat. Meteen voel ik dat mijn hoofd begint te bonken en ik wil mijn hand op tillen in die richting. Maar voel dat mijn hand naar beneden word gedrukt en Wolfs zijn gezicht ziet er bezorgd uit. Spontaan overvalt me alles en voel dat Wolfs mijn hand vast pakt.

'Wat is er gebeurd?' Wolfs knijpt nogmaals in mijn hand 'Ik haal even een dokter goed?' . Ik knik en doe mijn ogen even dicht. Even later word ik weer wakker in een donkere kamer. Een zacht piepend geluid haalt me weer op deze wereld en wrijf mijn slaap uit mijn ogen. 'Floris..??' Ik krijg geen reactie. Ik wil uit het bed stappen maar voelde dat ik mijn been niet goed kon optillen. Er springt lichtje aan e iemand van de afdeling komt op me afgelopen. Neem haar rustig in mij op, ze heeft lang blond haar en ze oogde echt nog jong.

'Goedemorgen, gaat u maar weer rustig liggen en kan ik iets voor u doen?

'Moet ik uw man voor u bellen?' vraagt ze. Ik vertelde haar dat het goed is.

'Er komt zo eten voor u hoor' maakt ze nog een gebaar erachter aan.

Ondertussen heb ik eten gehad van de zuster en ik hoor even verder op een bekende stem. De zuster kwam binnen gelopen. 'We hebben haar naar een andere kamer gebracht'. 'Mevrouw, uw man is er voor u '. Wolfs mijn hart maakt een vreugde sprongetje en wat was ik blijf om hem te zien. Dat betekende vast dat ik weg mocht uit het verschrikkelijke ziekenhuis.

' Zo te zien gaat het al stukken beter met je'. Verschijnt er een glimlach op zijn gezicht.

Wolfs

Als ik de auto tot stilstand komt stap ik uit. Pak de krukken van de achterbank en doe de autodeur voor Eva open. Ze probeert een dappere poging te doen om uit de auto te komen. Als dit niet lukt help ik haar de auto uit en geef haar de krukken aan..

Aan haar hele lichaamshouding te zien was ze het er weer niet mee eens. De hele weg heeft ze al bijna niks gezegd en het zou zo goed zijn als ze gaat praten als het voor haar goed voelt. Als we in de keuken zijn schuif ik een stoel naar achter waar ze op gaat zitten.

Ik probeer haar in mij op te nemen wat een prachtige krachtige vrouw moet zijn lijkt wel in een paar weken weggevaagd te zijn. Het enige wat ik zie is dat ze moe is en niet de Eva die ik ken van voor dat Frank was overleden.

Ze zou het wel weer niet toegeven hoe moe ze is en het liefst morgen weer aan het werk gaan. 'Eef, wil je nog wat eten?' Ik doe een gok 'Bami?!' probeer ik haar aandacht te verzetten. 'Heel graag' lacht ze.

Even later loop ik richting de keuken om afwas te doen en gaat mijn gedachtes uit naar de man. Wat moest hij van Eva of het gewoon toevallig dat zij er op dat tijdstip was.

Eva

Ik hoor Wolfs in de keuken rommelen, maar wil hem niet roepen. De vermoeidheid slaat in als een bom en besluit om het op stakel de trap aan te gaan. Ik stap van de bank af en pak mijn krukken. Als ik voor de trap sta denk ik: Ja, en nu? Ik zet beide krukken op de trap en probeer mijn gewicht te verplaatsen zodat ik mijn voet op de eerste tree kan zetten.

Als ik deze beweging maak voel ik een pijnlijke steek in mijn voet. Het gaat me lukken, doorzetten Eef! fluister ik tegen mezelf. Ik ben zo in gedachten dat ik niet gehoord heb dat de deur open en dicht is gegaan. Nu hoor ik vanaf de andere kant gelach komen en voel me een beetje rood aan lopen. De rustige stem van Marion vult de kamer 'Laat me je helpen, slimmerik! Zegt ze wijs. 

Laat weten of jullie het tot nu toe wat vinden of schrijfwijze! Ik ga proberen iedere dag te updaten.

Dankjewel