Flikken Maastricht Protection

4

Wat vind ik het leuk dat jullie mijn verhaal lezen en hoop dat jullie mening willen geven. Veel leesplezier.

Eva

Er is gelukkig al een week voorbij gegaan en we waren onderweg naar het ziekenhuis voor controle voor mijn enkel. Gelukkig zag het er allemaal goed uit en dat is voor mij een teken voor mij!

Wolfs vertelde over de zaaK:

De zaak van de dode vrouw waren ze niet veel verder mee gekomen. De patholoog vertelde dat ze waarschijnlijk gewurgd is aan haar verwondingen te zien.

De ex-man is verhoord, maar ze hadden te weinig dus konden ze hem niet langer vasthouden. Hij wordt wel in de gaten gehouden door de collega's.

Gisteravond kwam Fleur spontaan langs. Wolfs wilde wel voor zijn 'Meiden' koken. Zoals gewoonlijk kon hij het niet laten om zich uit te sloven. Op zich was het lekker maar niet helemaal mijn ding.

Fleur bleef nog even hangen, ging ze rond een uur of 10 weer verder. Waarschijnlijk naar vriendinnen gok ik.

Wolfs

Ik lig in bed en kan niet slapen. Mijn gedachtes gaan steeds naar Eva. Toen ik van de week thuis kwam zat ze aan de tafel met kapotte handen. Ze zei dat ze gevallen was maar in haar ogen zag ik dat er meer aan de hand was. Maar toen ik door vroeg zei ze dat er echt niks aan de hand was. Ik vind het zo jammer dat ze zich niet openstelt voor mij. Ik probeer tot haar door te dringen en heel af en toe opent ze maar dan gaat ze ook heel snel weer dicht. Ik blijf proberen en geef haar de tijd die ze nodig heeft. En zo komen we toch langzaam weer bij elkaar. En met deze gedachte in mijn hoofd viel ik toch in een vredige slaap.

"EVA" schreeuwde ik haar naam. Ze liep van me weg en ze keek niet om. Ik riep haar naam maar ze luisterde niet. Ik rende achter haar aan en ging voor haar staan. "Waarom doe je dit? Ik hou van je?" Eva keek me aan en liep om me heen. Ik wilde haar roepen maar er kwam geen geluid uit mijn keel. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik viel op mijn knieën en de tranen stroomden steeds harder. Wat moet ik nou zonder Eva.

Ik wordt wakker, badend in het zweet. Met een nat, betraand gezicht. Het was gelukkig maar een droom. Ik kijk op de wekker en het kwart voor 7. De wekker gaat toch zo dus ik sta alvast op en spring nog even onder de douche. Ik doe mijn pak aan en doe mijn haar. Probeer zo stil mogelijk naar beneden te gaan zodat ik Eva niet wakker maak. Als ik beneden kom zie ik Eva aan tafel zitten. Wat doet zij hier? Zij wil toch niet nu al aan het werk? Is ze helemaal gek geworden?

"Wat doe jij nu al beneden?" ze glimlachte en antwoordde dat ze weer aan het werk wil. Dat ze er klaar voor is en dat ze op zichzelf zou letten en zo.

"Ben je nou helemaal gek geworden? Je bent pas net uit het ziekenhuis, je kan niet nu al aan het werk?"

"Luister jij wel naar wat ik zeg? Ik ben er klaar voor en ik let op mezelf, echt waar"

"Geloof je dat nou echt? Je kan echt nog niet rennen. En zodra jij aan het werk gaat, ga je rennen, springen, jij kan geen seconde stil zitten, wacht nog een weekje. Voor de zekerheid"

"Wolfs, ik ga gewoon weer aan het werk zegt Eva zuchtend. Thuis kan ik toch ook niks doen. Ik heb het hele huis al schoongemaakt en me kledingkast opnieuw opgeruimd. Ik word gek hier thuis, ik ga gewoon aan het werk"

En nog voordat ik iets kan zeggen loopt ze naar buiten toe en hoor ik een auto wegrijden. Goed aangepakt!! Zo krijg ik echt ooit een band met haar!! Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Ik besluit om zodra ik aankom op het bureau om mijn excuses aan te bieden. Ik eet snel een broodje en pak mijn autosleutels en rijd dezelfde kant op.