Flikken Maastricht Protection

12

Ik zit al een tijdje in mijn gedachten achter het bureau, Ik legde mijn hand even op mijn buik, niemand weet dat er iets in mij groeit. Het maakt me onzeker, diep in mijn hart wil ik niet herinnert worden aan Frank. Het doet me teveel pijn. In mijn ooghoek zag ik Wolfs en Romeo aan komen lopen en voelden ik twee vertrouwde handen in mijn schouders knijpen. ‘Heb je me gemist?’ fluistert Wolfs zachtjes. ‘Waar waren jullie heen?’ probeerde ik het onderwerp te veranderen. Wolfs ging stil aan zijn bureau zitten. 

Ik probeerde me weer te concentreren op mijn computer werk.

Het werd al aardig donker buiten en het bureau loopt al langzaam leeg. Doordat het steeds rustiger werd om me heen, trok dit mijn aandacht. Wolfs en ik waren de enige nog en was het dus tijd om naar huis te gaan. ‘kom ouwe! We gaan naar huis. 

Samen liepen we even later richting de deur van de Ponti. Ik doe de sleutel in het deurslot en we horen onze namen. Marion en Romeo. 'Joehoe gaan jullie mee?' Ik keek Wolfs aan en zag meteen een glimlach verschijnen om zijn gezicht. 'Wat dacht jij!!' Reageerde Wolfs. 

We stapte in de auto in de donker blauwe auto van Romeo en we rijden aar het centrum van Maastricht. Het café zag er van buiten een beetje oud uit maar binnen was het best wel gezellig. Romeo liep meteen door naar de bar. 'Waar kwam dit plan in eens vandaan Marion?’ vroeg ik met veel belangstelling. 

'Romeo kwam spontaan met het idee en misschien toch ook wel gezellig even met z'n vieren’ ze geeft me een knipoog. We liepen samen naar een tafel waar Wolfs staat mee te neuriën met de muziek. Ik geef hem een duwtje en terwijl we elkaar even aankijken kwam Romeo aan gelopen. Op het dienblad stond een chocomelk, 2 biertjes en een wijntje. 'Lekker Romeo!' Zeiden Marion en Wolfs gelijk. 'Proost op een mooie avond!' Zei Wolfs. 'Proost!' 

De muziek is heerlijk en ik merk dat het iedereen goed doet. Wolfs is een nieuw rondje aan het halen als Romeo een oude vriendin ziet en gaat met haar de dansvloer op. We staan alle twee Romeo’s dansmoves te volgen. Na een aantal minuten gebaart Romeo dat wij ook moeten komen. Het liefst had ik veilig bij de tafel bijven staan, maar voordat ik het wist stonden we te dansen op de dansvloer. Er werd veel verschillen soorten muziek gedraaid, van pop tot disco hits. 

Wolfs kwam even later met de drankjes onze kant op en gaf ons het aan. 'Dankje' geef ik hem een knipoog. 

Ik sta tegen over Marion als Romeo haar met een grote glimlach vraagt om met hem te dansen. Ze hebben de grootste lol.

Als ik naast me kijk zie ik dat Wolfs met iemand staat te praten en wat ik kan opvangen van het gesprek gaat het over motoren. Niet helemaal mijn onderwerp maar als ik bij Wolfs achter op kan is het altijd goed. Ik besluit rustig te wachten. ‘Eva dit is een oude motor maat’. Ik geef hem een hand ‘Hoi, Eva’. Hij zegt zijn naam en het gesprek gaat weer verder. 

Ik besluit Marion en Romeo op te zoeken, die nog wild dansend op de dansvloer staan Ik sluit me aan bij Marion en Romeo en over en weer wordt er wat gekletst. Even later voegt Wolfs zich bij ons en vraagt 'Gezellig hier’. Wolfs krijgt een grijns op zijn gezicht. 'Net nog wel!’ zegt Romeo tegen Wolfs.  Wolfs geeft Romeo een duw. Marion pakt even mijn bovenarm vast en lacht. 'Ga wel zo naar huis hoor'. Ik hoef alleen maar te knikken.

Marion probeert over de muziek te laten weten dat ze graag naar huis wil en ik kijk op mijn horloge. De wijzers geven aan dat het al bijna 3 uur is en ik steek mijn duim op naar Marion. Ik ga de mannen zoeken probeer ik duidelijk te maken aan Marion, maar ze kijkt me niet begrijpend aan. 'Laat maar!'

‘Marion’. Wijs richting de mannen. Ze knikt. 'Zullen we gaan?' Zie aan Romeo dat hij nog wel even door kan, Wolfs ook wel. Toch zie ik aan Wolfs dat hij het prima vindt zo. 

Als ze ons thuis hebben af gezet, rijden ze door. Wolfs draait de deur open en gooit zijn jasje over de kapstok. Ik rits mijn laarsjes los en doe mijn jas uit. Wols staat in de keuken en schenkt nog wat te drinken in. Ik weet niet hoe snel genoeg ik me naar het toilet moet begeven. aah man alles komt eruit denk ik bij mij zelf. De ene vlaag misselijkheid na de ander komt voorbij. Na even geen niet meer te hoeven overgeven spoel ik het toilet door. 

Ik heb nog even niet de energie om op te staan, dus laat me even op de grond zakken. 

Wolfs hoor ik roepen vanuit de kamer, maar energie om te roepen heb ik niet en wil ook niet dat hij me zo ziet.