AMACon 4: Serendipitous (30 DAYS CHALLENGE) [COMPLETED]

Akin Ka Na Lang

#A4Day20: Huling Awit ng Unang Nota 

"Bakit hindi mo maramdaman

  Ikaw sa akin ay mahalaga?"

Nagsimula lang ang lahat sa isang hindi inaasahang pagkikita. Hindi akalain ni Richard na aabot sa ganito ang lahat. Isa siyang guro sa Musika sa isang pribadong kompanya. Magaling siyang tumugtog ng mga instrumento lalo na ang piano. Marami na siyang naturuan na mga kabataan. May mga naging estudyante din siya na may edad na. Minsan din ay mga artista ang tinuturuan niya. Lahat ay panay ang puri sa angking galing niya. Lahat naman halos sa kanila ay mabilis matuto. Maliban lang sa isa; si MAINE MENDOZA.

Oo, tama ka. Si Maine Mendoza. Isa siya sa pinakasikat na artista ngayon sa Pilipinas. Magaling siyang sumayaw at umarte. May talento din siya sa pag awit. Ngunit ang sabi ng mga kasamahan niya sa industriya ay kailangan pa niyang mag ensayo para mas mapaganda ang pagkanta niya. Nagkakilala sila ni Richard sa isang kainan. Kasalukuyan noon na tumutugtog ng piano ang binata. Nababagot si Maine ng mga oras na 'yun.

"Hi, ikaw si Maine Mendoza di ba?", tanong ni Richard sa kanya.

"Yes, I am. Why?"

"I'm Richard. Fan mo na ako dati pa. Kahit 'nung gumagawa ka pa ng mga dubsmash videos."

"Talaga? Salamat."

"Pwede ba tayo mag selfie?"

"Oo naman. Sure. No worries."

Kinuha ni Richard ang telepono at nagpakuha ng litrato kasama si Maine Mendoza. Sobra siyang kinakabahan. Pero pinipigilan niya lang ang kanyang sarili.

"Salamat, Ms. Maine."

"You're welcome. Hey, you're the one who's playing the piano. Right?"

"Oo, ako nga. I'm actually a voice coach din."

"Talaga? Wow. Actually, I'm looking for a voice coach. I have to improve my singing kasi eh. You know, celebrity goals."

"Really? Sige ba. Pwede ko iwan sa 'yo ang contact number ko...if you want me to be your teacher."

"Sige, salamat. Teka lang. Ano ba title ng kantang tinugtog mo kanina?"

"Akin Ka Na Lang ni Ms. Morisette Amon. Don't worry, I will teach you how to play that song."

Simula noon ay naging magkaibigan sina Richard at Maine. Nakapag desisyon ang dalaga na si Richard na ang kukunin niyang guro sa pag awit. Dalawa, at minsan'y tatlong beses silang nagkikita sa loob ng isang linggo. Depende na din sa mga libreng oras ni Maine. Buti nalang ay wala siyang ginagawang teleserye sa ngayon. Kaya napagtutuunan niya ng pansin ang pagkanta.

Walang kasing saya ang pakiramdam ni Richard. Hindi niya akalain na isang Maine Mendoza ang magiging estudyante niya. Sa totoo lang ay matagal na siyang tagahanga nito. Madami kasi ang nagsasabi na mabait ito. Medyo may pagka kalog din paminsan minsan. Naalala niya ang unang beses na nagpunta si Maine sa kanya para sa klase. Hindi niya mapigilang mapangiti.

"Sir, what do you call this one? This circle shape something dito sa isang piano piece?"

"Ah...this is called the whole note. Four counts ang equivalent nito; 4/4 ang measure."

"Ah ganun ba? Akala ko kung ano. Parang forever lang din noh? No endings. Sana mahanap ko na din ang whole note ko."

Natawa nalang si Richard sa narinig niya. Hindi nito akalain na ang isang Maine Mendoza ay ganito pala kabibo sa totoong buhay. Ang whole note nga ang unang nota na naituro niya dito. Aaminin niya na higit pa sa isang estudyante at kaibigan ang nararamdaman niya para dito. Mahal na niya ito. Pero alam niyang hanggang kaibigan lang ang turing nito sa kanya. Sino ba naman siya ikumpara sa mga mas makikisig na mga artista na araw araw nakakasalamuha niya.