Πεπρωμένο| ✔

Κεφάλαιο 18

Πέρασαν εβδομάδες. Ο Δεκέμβρης είχε έρθει για τα καλά. Το βουνό χιονισμένο, παρ'όλα αυτά, η θερμοκρασία παρέμενε σταθερή,ο παγετώνας άφαντος. Αγκάλιασα πιο σφιχτά το μαύρο μου παλτό και άφησα το δροσερό αεράκι να με επαναφέρει στην πραγματικότητα, με τη μουσική στη διαπασών, χαμένη στα πυκνά σύννεφα των σκέψεων μου. Σε λίγες ώρες πρέπει να πάω στο σχολείο. Ως συνήθως, είχα ξυπνήσει προ πολλού και ήμουν έτοιμη ήδη, μα πάντα θα ξεκινούσα την ημέρα με μία βόλτα στην παραλία. Στο δασάκι δεν μπορούσα να πάω. Φοβόμουν. Όχι μετά από αυτό.

Βρισκόμουν ήδη στο προαύλιο και όπως πάντα περίμενα τον Σάμ με τον Λί και την Μαρ. Ναι, δεν έχω ξαναμιλήσει με τον Ορέστη από τότε, ίσως επειδή δεν θέλω να πληγώσω τον εγωισμό μου, ίσως επειδή φοβάμαι, ίσως επειδή αν του μιλήσω, θα ξεσπάσω σε κλάματα. Σιχαίνομαι αυτές τις μικρές υγρές σταγόνες, που διαθέτουν τη δυνατότητα να προβάλλουν την αδυναμία σου. Ναι, με αυτές δείχνεις πως νιώθεις, πως δεν είσαι μία πέτρα, αλλά ποιος είπε πως θέλω να νιώσω; Ποιος είπε πως θέλω να νιώθω τον πόνο, τη θλίψη, την απώλεια; Αρκετή έχω νιώσει ως τώρα. Το μόνο συναίσθημα που θέλω να νιώθω είναι η αγάπη. Μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο, αλλά ταυτόχρονα να σε καταστρέψει. Να καταφέρει να σπάσει την καρδιά σου σε χίλια κομμάτια και κακά τα ψέματα, όταν το γυαλί ραγίζει δεν μπορεί ποτέ να γίνει όπως πριν. Τίποτα δεν παραμένει ίδιο μετά από μία καταστροφή.

"Καλημέρα αγάπη μου!" Η φωνή του σχημάτισε ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη μου. Μετά από ένα φιλί, τον καλημέρισα. Σήμερα ήταν η τελευταία μέρα του σχολείου, το σχολείο δε θα λειτουργούσε για σχεδόν ένα μήνα. Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν, το ίδιο και η μεγάλη μέρα.

"Καλημέρα παιδιά!" Αποκρίθηκα στο άλλο ζευγάρι. Η Μαρίσσα μου χαμογέλασε. Άρχισαν να συζητούν για το πρόγραμμα των διακοπών και εγώ παρατηρούσα τα τελευταία φύλλα των δέντρων να πέφτουν ένα ένα, τα παρομοίασα με την πτώση της ψυχής. Όταν φτάνει στον πάτο και πρέπει να βρει τη δύναμη να ξανασηκωθεί. Πώς το επιχειρεί όμως;

"Τι έχεις;" Το μέτωπο του Σάμ χάιδεψε το δεξί μου μάγουλο.

"Τίποτα, καλά είμαι." Συνέχισα να κοιτάω τα δέντρα.

"Το ξέρω πως είναι δύσκολα όλα αυτά, το ξέρω πως η μοίρα είναι άδικη μαζί μας, αλλά ίσως μας κάνει καλό να ξεφύγουμε λίγο. Ειδικά τώρα. Έμιλι, βαρέθηκα να βλέπω τα πράγματα μονόπλευρα, πάντα υπάρχει και κάτι καλό σε οποιαδήποτε άσχημη στιγμή, αρκεί να ανοίξεις τα μάτια σου και να το αντικρίσεις. Τουλάχιστον αν δε το κάνεις εσύ, θα το κάνω εγώ για εμάς." Κοίταξα προς το μέρος του. Τον φίλησα στο μάγουλο.

"Από πότε έγινες και φιλόσοφος εσύ;" Τον κορόιδεψα.

"Από τότε που θέλησα να αποφύγω την πραγματικότητα." Μου χαμογέλασε.

"Αχ θα κάνω εμετό πρωί πρωί. Καλημέρα παίδες!" Είπε η Zoe. Ο Βασίλης να στέκεται δίπλα της με τα χέρια στις τσέπες του.

"Είπα κι εγώ, δεν θα μας το χαλούσε η πρασινάδα;" Την κορόιδεψε ο Σάμ, αφού πλέον η Zoe έγινε όλη πράσινη. Προσωπικά εμένα μου άρεσαν τα μαλλιά της. Μάλλον θα ξέχασα να αναφέρω πως στην παρέα μας έχουν προστεθεί και τα δίδυμα. Μπορεί και οι δύο πλευρές να ήταν διστακτικές, όμως αυτό δε μας εμπόδισε από το να ενωθούμε όλοι σαν ομάδα. Για κάποιο περίεργο λόγο, τα δίδυμα πάντα πίστευαν πως ο Σάμ δεν ήταν ο πραγματικός ένοχος και ποτέ δεν συμμετείχαν σε όλες αυτές τις φήμες, που διέδιδε ο Ορέστης, ακόμα κι αν ήταν φίλος τους. Απ΄ότι μ'έχει πληροφορήσει ο Βασίλης, είχαν πολλές φορές κοντραριστεί με τον Ορέστη και πάντα θα σταματούσε τη συζήτηση, για να μην τσακωθούν πιο πολύ.

"Άκου να δεις φίλε. Επειδή είσαι ο γκόμενος της φιλενάδας μου από εδώ, που ακόμη απορώ τι σου βρήκε, δε σημαίνει πως θα με κοροϊδεύεις. Κι αν θες να μάθεις, σε όλους αρέσουν τα υπέροχα μαλλιά μου." Λυθήκαμε όλοι στα γέλια ενώ ο Σάμ έμεινε άφωνος.

"Φίλε δεν πρέπει να μπλέκεις με την μουρλή, ακόμη προσπαθώ να καταλάβω αν είμαστε αδέρφια." Είπε ο Βασίλης κερδίζοντας μία σμπρωξιά από την Zoe.

"Εγώ πρέπει να αναρωτιέμαι, πώς γίνεται εγώ η θεά να είμαι συγγενής και πρώτου βαθμού μάλιστα, με ένα γουρούνι." Και τότε άρχισε το πείραγμα. Ο ένας γελούσε με τον άλλο και εγώ απλά κοιτούσα τους φίλους και το αγόρι μου και ήμουν ευγνώμων που τους γνώρισα.

Τελικά μπορεί μέσα σε όλες αυτές τις φουρτούνες να βρίσκει κανείς την άγκυρά του. Αρκεί να επιθυμεί ο ίδιος να την αναζητά.

________________________________________

ΞΕΡΩ ΞΕΡΩ!

Μικρό πολύ μικρό, αλλά θα επανορθώσω. Απλά δε θέλω να γράψω κι άλλο drama. Το προορίζω για το δεύτερο μέρος(αχαμ αχαμ) ;)

Το τραγούδι είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Λεπόν, όποιος θέλει ψυχοπλάκωμα,

ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!

Οχι ντάξει, δεν είναι και τόσο, περισσότερο

Χαλαρωτικό.

Θα το χαρακτήριζα.

Ποιος ανυπομονεί για το καινούριο άλμπουμ του πολυαγαπημένου Ed??

Δύσκολο

Shape of you ή Castle on the hill?

Να σας πω την αλήθεια, εγώ προτιμώ όσον αφορά τον ρυθμό το shape of you(αν και το video clip μου άρεσε), αλλά σε στίχους και meaning κου λου που, με "άγγιξε" το castle on the hill.

see you soon,

Starstruck✨