UYANIŞ [ TAMAMLANDI ] RÜYA SERİSİ

UYANIŞ | MERİH

Evvet pek sevgili karamellerim. Sizleri bir başka seviyorum sanırım. Geçen iki bölüme yaptığınız yorumlar beni fazlasıyla mutlu etti. Umarım devamı gelir. Kusura bakmayın İlk kitaba döşediğim uzun bölümlerden yazamıyorum artık. Bir çoğunuz biliyorsunuz yoğun ve yorucu bir işte çalıştığımı ek gelir olsun diye internet üzerinden başka işler yaptığımı. Anlayın beni olur mu? Yorumlarınıza döktüğünüz sevginizi esirgemeyin. Sizi seviyorum (:

Gelecek bölüm görüşmek üzere.

Bölüm Şarkısı: Bahadır Sağlam- Sınırımız Gökyüzü

*

BÖLÜM 3

Günler birbiri ardına geçip gidiyor Merih'in uzayan dönüş günü gelmek bilmiyordu. Geceleri yakasını bırakmayan kabuslar yitip dinmek bilmeyen halisünasyonlar arttıkça artıyordu. Buket ile aynı odada uyuma evresini geçmişti uyandığından beri. Bu durum ev halkını tedirgin etse de kimsenin elinden bir şey gelmiyordu. Bigem abisini kaybetmemek adına sahte tebessümlerinden ödün vermiyordu. Arel ise İstanbul'un bir ucunda yer alan evinden zahmet edip annesini görmeye gelmiyordu. Bu durum Fırat için sorun teşkil etmese de annesini hayli üzüyordu. Ne var ki onunda eli kolu bağlıydı. Fırat'ın geçmiş yıllarda göstermekte çekinmediği düşman tarafı Arel'i rahatsız etmediği kadar annesini rahatsız ediyordu. Bu sebeple Fırat'la yaşadığı her gününe şükrediyordu. İnkar edemeyeceği tek şey, evinin direği, tek dayanağının Fırat olduğuydu. Fırat olmasa Arel'in onlara bu kadar iyi bakamayacağını biliyordu.

*

Hava alanı kapısında elinde sigarası ile Merih'i beklerken saniyeler geçmek bilmiyordu. Merih'in dönüşünü bir hafta ertelemiş olmasına kızsa da ona hak vermekte gecikmedi. Babası hala kendisini kabul etmesi için oğluna yalvarıyordu. Ve Merih, annesinin onun canını kurtarmak için ölüşünü kabullenemiyor, buna engel olamadığı için babasına kin besliyordu. Kollarına sarılıp gerçek baba kokusunu tüm hücreleri ile duyumsamak istese de buna engel olan koskoca duvarları vardı onun. İçinde annesinin cesedi ile senelerce hapis kaldığı duvarları.

Fırat beklediği yerden kardeşinin gelişini görünce istemsizce tebessüm etti. Hiç değişmiyordu bu asi adam. Hep aynı soğukluk, aynı keskin surat ifadesi. İnsanları kendinden uzak tutmak için kullanmaya mecbur hissettiği maskesi.

Kendinden emin keskin adımları Fırat'ın dibinde durunca iki kardeş erkekçe sarılmalarıyla özlem giderdi.

"Hiç değişme sen zaten."

"Sanki sen çok değişmişsin. Hala aynı Fırat'sın."

"Eskiden nasıl bir Fırat olduğumu ne hatırlamıyorum ama sen öyle diyorsan doğrudur."

"Ne yaptın oğlum kendine. Hayır ben sadece 5 sene kaldım orada."

"Merih, bana Ahsen kim onu anlat. Kafayı yiyeceğim ulan!"