Liefdesbrief | BoyxBoy

2 - Sweet Sander

Ik denk na over de liefdesbrief. Zou het een grap van Lucy zijn?

Mijn gsm ligt op mijn bureau en ik twijfel om hem te nemen. Ik weet niet of ik haar een bericht zou sturen of niet.

Aan de ene kant weet ik dan natuurlijk niet of ze me zelfs al serieus gaat nemen. Want als het geen grap is, heb ik echt een liefdesbrief gekregen. De kans is misschien een procent, maar ze bestaat wel.

Welke gek zou dat nu in godsnaam naar mij sturen?

Ik neem toch maar mijn gsm. Niet om iets te sturen naar Lucy, maar naar Mathias.

Als het een grap is, weet hij vast wel wie het idee heeft gekregen. Hij speelt in het voetbalteam en al de jongens zijn daar hetzelfde type: idioten. Wel, buiten hem dan natuurlijk.

Hey Mat. Vraagje: is het iemand van je voetbalteam die de grap bedacht heeft?

Het zou niet de eerste keer zijn dat een van die sukkels zoiets doet.

Hun eerste topidee was om mij in de vakantie twee jaar geleden te laten geloven dat ik een schrijfwedstrijd had gewonnen. Ik was dus door het dolle heen tot ik de dag nadien las dat een zekere Michel het had gewonnen.

Een van hun andere grappen was dat ik opgegeven was door hen om mee te doen aan de jaarlijkse atletiekwedstrijd van onze school. Die sukkels dachten misschien dat ik niet kan lopen, maar dat hadden ze mis: ik won twee keer de eerste prijs.

Het zou me dus niets verbazen als zij hierachter zitten.

Ik krijg een nieuw bericht van Mathias en open het.

Nee, sukkeltje. Komt niet van hen, ze zijn niet meer geïnteresseerd in jou. En wie zegt dat het een grap is?

Ik weet het nog altijd niet goed. Kan ik hen wel geloven? En dat laatste ben ik gewoon van plan om te negeren.

Ik zucht en leg mijn gsm terug op mijn bureau. Eigenlijk had ik het briefje gewoon beter bewaard als bewijsmateriaal.

Het klinkt misschien idioot, maar dan had ik tenminste nog iets. Ik ga in ieder geval niet in die vuilnisbak gaan graaien.

-

"Ben je aan het nadenken over die liefdesbrief?"

Mat en ik zitten in de Engelse les, te luisteren naar een of ander suf liefdesgedicht.

"Ja, wat wil je met dit saai gedoe. Dan moet ik wel aan iets anders denken."

Mat lacht en de leerkracht kijkt onze kant uit. Jezus, mens. Doe eens rustig.

Ik zou het graag willen zeggen, maar ik doe het niet voor de sfeer in de klas. Niet dat die nu zo top is.

Ze blijft maar leuteren en ik val bijna in slaap. Maar vooraleer dat kan gebeuren gaat de bel.

"Yes man. Eindelijk van dat gezaag verlost", zeg ik tegen mijn beste vriend en ik neem haastig al mijn spullen bijeen.

"Ik moet wel nog even naar de locker", zegt hij en ik knik. "Is goed."

We lopen naar zijn locker en hij propt zijn boeken er in.

"Zo te zien geen liefdesbrief voor mij", zegt hij en hij glimlacht naar mij. Ik voel dat ik begin te blozen en kijk de andere kant op.

"Awh. Sander, je moet nu niet verlegen worden. De liefde is iets natuurlijks, het overkomt je gewoon zonder je het zelf beseft." Ik kijk hem aan en opeens sla ik hem op zijn schouder.

"Ah! San, wat doe je nu?" Ik schiet in de lach en klop zachtjes op op zijn schouder. "Tja, het gebeurde net zoals de liefde zeker, zonder ik het besefte."

"Jij bent de grootste idioot die ik ken." "Die je kent. Wat wil zeggen dat er op deze wereld wel nog iemand anders is die nog idioter is dan mezelf."

"Stop met slim te zijn, sukkel." "Je houdt van mij", zeg ik speels. Mathias rolt met zijn ogen en kijkt de andere kant op. Ik hoor hem nog vaag "helaas" mompelen en glimlach. Hij is toch een geweldige beste vriend.

"We hebben studie dit uur. Gaan we skippen?", vraag ik aan hem. Hij heft zijn wenkbrauwen op en kijkt me strak aan. "San. Niet doen." Hij schudt zijn hoofd, maar ik weet dat hij het bedoelt om mij te plagen.

"Ik weet dat je je 'bad boy'-gehalte hoog moet houden voor al je lovers, maar voor mij hoeft dat niet." Hij grijnst en ik rol met mijn ogen.

"Mat."
"San."

-

Het laatste lesuur vliegt voorbij en ik ga samen met Mathias naar mijn locker.

"Gast, ik had net Frans en ik viel bijna in slaap."

"Ik had wiskunde, minstens even erg als die les Engels van daarnet."

Ik open mijn locker en leg mijn wiskundeboek erin. En dan zie ik dat er nog een briefje in ligt.

"Mathias. Er ligt nog een briefje in." Zijn ogen worden groot en hij kijkt in mijn locker.

"Toon!!", zegt hij benieuwd en ik neem het papiertje uit mijn locker.

Sweet Sander, you look so nice. I can't remember a day I didn't think about you at least twice. Hopelijk is dit suf gedicht beter dan dat verschrikkelijk ding bij Engels. Kus.

"San!! De persoon zit in onze Engelse klas!"

"Shit. Wie kan dat nu zijn?"

We stappen samen naar de fietsenstalling en het is stil, wat vreemd is voor ons.

"Loes zit niet in onze Engelse klas", zegt hij. "Ik weet het. Mijn hoofdverdachte kan ik dus al schrappen."

"Misschien is het toch iemand van je voetbalteam? Ik voel het aan mijn kleine teen dat zij er iets mee te maken hebben." Er zitten enkele van die jongens in mijn Engelse klas, helaas.

Mathias zucht en kijkt me aan. "San, kom morgenavond naar mijn training en vraag ze het zelf."

"Ja, zodat ze me weer kunnen uitlachen zeker. Want dat ben ik nog niet gewend."

"Sander, ik weet het oké. Ik wou dat ik er iets aan kon doen. Maar ik beloof dat je er morgen zonder kleerscheuren vanaf komt."

"Wow. Nu ben ik echt gerustgesteld", lach ik en we nemen allebei onze fiets.

"Stuur hen dat ik morgenavond meekom oké?"

"Natuurlijk. Alsof ik dat ooit zou kunnen vergeten, sukkel."

"Idioot."
"Loser."

"Hou ook van jou. Tot morgen!", roep ik en Mathias slaat de hoek om naar zijn huis.

Ik vraag me nog altijd af wie die mysterieuze persoon is die mij die stomme brieven stuurt.

En dan besef ik dat ik deze keer het briefje nog in mijn achterzak heb zitten.

-

Hey! Hoofdstuk twee is hier, hopelijk vonden jullie het leuk :)

Ik ben zo excited om de volgende hoofdstukken te schrijven!! Vanaf nu iedere zondag een nieuw hoofdstuk.